• Σχόλιο του χρήστη 'Ράνια' | 5 Μαΐου 2020, 11:03

    Από το σχέδιο νόμου απουσιάζει κάθε αναφορά στο θεσμό του σχολικού ψυχολόγου ως αναπόσπαστου μέλους της σχολικής μονάδας. Οι εκπαιδευτικοί επιφορτίζονται με την ευθύνη της «διδασκαλίας» θεματικών πρόληψης (όπως η "πρόληψη εξαρτήσεων", η "ψυχική υγεία", οι "κοινωνικές δεξιότητες") και εισάγεται ο θεσμός του «Εκπαιδευτικού Εμπιστοσύνης», με αρμοδιότητες όπως η «ειδική διαχείριση κρίσεων», η «πρόληψη και αντιμετώπιση ακραίων συμπεριφορών», η συμβουλευτική και οι «ομάδες γονέων». Ο ψυχολόγος, σε αντίθεση με τα σύγχρονα διεθνή πρότυπα, φαίνεται να τοποθετείται σε υποστηρικτικές δομές που λειτουργούν εκτός σχολείου και να περιορίζεται στη διαχείριση παραπομπών και στην αντιμετώπιση «ειδικών περιπτώσεων». Συγχρόνως, Παρόλο που η κυβέρνηση έχει επανειλημμένα αναγνωρίσει με δημόσιες δηλώσεις την αναγκαιότητα της ενίσχυσης των σχολείων με ψυχολόγους, με το παρόν νομοσχέδιο φαίνεται να κινείται προς την αντίθετη κατεύθυνση. Δεν αξιοποιεί το εξειδικευμένο προσωπικό, που διαθέτει την ακαδημαϊκή επάρκεια και την απαιτούμενη εμπειρία στην αντιμετώπιση σύνθετων προβλημάτων της σχολικής κοινότητας. Αντίθετα, αναθέτει τη διαχείρισή τους στους εκπαιδευτικούς, μία ενέργεια η οποία εγκυμονεί κινδύνους για τη διασφάλιση της ψυχικής υγείας των μαθητών και των κηδεμόνων τους και επιτείνει την επαγγελματική εξουθένωση των εκπαιδευτικών.Η θέση του σχολικού ψυχολόγου είναι μέσα στο σχολείο, σε άμεση συνεργασία με τα μέλη της εκπαιδευτικής κοινότητας, με πρωταρχικό ρόλο στην πρόληψη, αλλά και διαχείριση των δυσκολιών που προκύπτουν, κατεξοχήν αντικείμενα της εξειδίκευσής του.