Αρχική Η αναβάθμιση του ρόλου των Πρότυπων – Πειραματικών1β) Διατυπώστε τις απόψεις σας για τον τρόπο εγγραφής των μαθητών σ’ αυτάΣχόλιο του χρήστη K. Δ. Κούτρας, Παν. Πελοποννήσου, απόφοιτος Βαρβακείου | 17 Ιανουαρίου 2011, 18:15
  • Σχόλιο του χρήστη 'K. Δ. Κούτρας, Παν. Πελοποννήσου, απόφοιτος Βαρβακείου' | 17 Ιανουαρίου 2011, 18:15

    Πιστεύω πως η αυθεντική λύση, είναι η επαναφορά των εξετάσεων. Για να είμαι πιό ακριβής, τα Πρότυπα σχολεία θα πρέπει να δέχονται μαθητές με εξετάσεις, και ενδεχομένως θα πρέπει να εξεταστεί η δημιουργία κάποιων Πειραματικών σχολείων, όπου οι μαθητές θα εισάγονται με κλήρωση (ώστε να υπάρχει πειραματική διδασκαλία σε πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα μαθητικού κοινού). Το βασικό ερώτημα που πρέπει να απαντήσει η κοινωνία, είναι αν θα πρέπει να υποστηρίζονται οι μαθητές που διαθέτουν κάποια έφεση ή κάποιο ταλέντο στις Επιστήμες (και γιατί όχι, στις Τέχνες, στον Αθλητισμό, κτλ.) να εκτοξεύσουν τις δυνατότητές τους στα αστέρια και πιό ψηλά ακόμα. Αν η απάντηση είναι «ναι», τότε η αναβίωση των προτύπων είναι επιβεβλημένη. Κανένα σύστημα δεν είναι απόλυτα δίκαιο, ούτε βέβαια το σύστημα των εξετάσεων στην ηλικία των 12 ετών. Αναμφίβολα θα υπάρξουν αδικίες, αλλά το όφελος είναι σημαντικά μεγαλύτερο από τις όποιες παρενέργειες. Αυτό δεν αποκλείει φυσικά (και δεν βλέπω να έχει ιδιαίτερη σχέση με) τη διάθεση να αναβαθμιστούν συνολικά τα δημόσια σχολεία. Σε πρώτο βήμα, η οικονομική δαπάνη της αλλαγής του συστήματος εισαγωγής στα υπάρχοντα «πειραματικά» από κλήρωση σε εξέταση, δεν είναι σπουδαίο. Απλά, πρόκειται για θέμα πολιτικής βούλησης. Το θέμα είναι καθαρά ιδεολογικό. Το ερώτημα είναι αν η κατάργηση των προτύπων στέρησε τη δυνατότητα σε παιδιά οικογενειών μικρομεσαίου εισοδήματος να αποκτούν πραγματικά καλή εκπαιδευση, μιάς και η κλήρωση είναι άδικο μέσο επιλογής και τα ιδιωτικά σχολεία είναι κάπως ακριβά. Κατα τη γνώμη μου αυτό συνέβη, και αυτό πρέπει να διορθωθεί με την αναβίωση των προτύπων. Το χειρότερο δε είναι πως οι «προοδευτικές», «αντι-ελιτίστικες» απόψεις της δεκαετίας του ’80 λειτούργησαν σαν εν δυνάμει πολιορκητικός κριός των συμφερόντων των Ιδιωτικών Σχολείων, που ήταν και οι μεγάλοι ωφελημένοι από την κατάργηση των Προτύπων και την ευρύτερη υποβάθμιση του δημόσιου σχολείου. Υπάρχει ένα θαυμάσιο άρθρο του Στάθη Καλύβα (από το Yale) στην Καθημερινή («Στις ρίζες της χρεοκοπίας», 17 Οκτωβρίου 2010) που δείχνει και τις κοινωνικές συνέπειες της κατάργησης των προτύπων: στα ξένα πανεπιστήμια είναι συντριπτική πλέον η αναλογία των αποφοίτων ιδιωτικών σχολείων σε σχέση με το παρελθόν. Τελικά, οι «αντι-ελιτίστες» κατάφεραν αυτό που ήθελαν να αποφύγουν: την τέλεια ταξική παιδεία. Ή μήπως τελικά, αυτό ήθελαν; Ανεξάρτητα από την απάντηση (που δεν έχει και μεγάλη σημασία) , νομίζω πως ήλθε η ώρα να γυρίσει η κοινωνία την πλάτη σε αυτές τις ιδεοληψίες και να μπεί ξανά στη λογική της επανίδρυσης των σχολείων που βοηθούν και υποστηρίζουν τους πραγματικά καλούς μαθητές.