• Σχόλιο του χρήστη 'Βλάχου Μαρία, απόφοιτος Ιωνιδείου, καθηγήτρια σε πειραματικό' | 18 Ιανουαρίου 2011, 00:07

    Αποφοίτησα από την Ιωνίδειο το 1986, έχοντας δώσει εξετάσεις για την εισαγωγή μου και έχοντας διανύσει εκεί 6 πολύ αξιόλογα χρόνια της ζωής μου. Το επίπεδο σπουδών ήταν πράγματι πολύ υψηλό και έδινε ευκαιρίες για κριτική σκέψη, ευκαιρίες για διακρίσεις, ευκαιρίες για καλλιέργεια ουσιαστική σε όλους τους μαθητές. Ο χειρότερος μαθητής, αυτός που εγκατέλειπε γιατί δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του σχολείου, γινόταν αριστούχος στο σχολείο της γειτονιάς του. Να επισημάνω εδώ, ότι οι μαθητές ανήκαν σε όλα τα οικονομικά στρώματα και κυρίως στα μεσαία και κατώτερα, καθώς η Ιωνίδειος εδρεύει στον Πειραιά και επιλέγεται κατά κύριο λόγο από μαθητές του Πειραιά και τον συνοικιών του. Σήμερα, μετά από πορεία πολλών ετών τόσο στην Ιδιωτική εκπαίδευση όσο και σε διάφορα Δημόσια σχολεία: Δημοτικά, Γυμνάσια, Λύκεια, ΙΕΚ, έφτασα να υπηρετώ σε Πειραματικό Σχολείο. Διδάσκω σ΄αυτό καθώς κρίθηκα "αυξημένων προσόντων", προσόντα που κοπίασα πολύ να αποκτήσω (πχ δεύτερο πτυχίο) αλλά που δυστυχώς δεν μπορώ να αξιοποιήσω κατά την διδακτική πράξη. Ιδού ο λόγος: Οι μαθητές μου είναι 2 επιπέδων. Καλοί μαθητές που επέλεξαν συνειδητά να φοιτήσουν σε Πειραματικό για να αποκτήσουν την καλύτερη δυνατή εκπαίδευση και μαθητές που το επέλεξαν με βάση γεωγραφικά και άλλα μη ακαδημαϊκά κριτήρια. Όλοι αυτοί μπήκαν μαζί στην ίδια κλήρωση και εισήχθησαν οι πιο τυχεροί. Είναι επόμενο η διδασκαλία να μην μπορεί να σταθεί σε υψηλό επίπεδο. Δεν μπορώ ούτε εγώ, ούτε οι υπόλοιποι συνάδελφοι να αποκλείσουμε από την μαθησιακή διαδικασία τους μαθητές που δεν καταλαβαίνουν, ακόμη κι αν αυτό οφείλεται αποκλειστικά στην δική τους ελλιπή προσπάθεια. Δεν είναι σωστό παιδαγωγικά... Οπότε κατεβάζουμε το επίπεδο. Αντιλαμβάνεστε ότι αυτοί που χάνουν τελικά είναι οι καλοί μαθητές. Αυτούς ισοπεδώνουμε. Σ΄αυτούς δεν δίνουμε τις ευκαιρίες που τους αξίζουν, ευκαιρίες που στους μαθητές των γνωστών ιδιωτικών (...) δίνονται απλόχερα. Το θέμα μας λοιπόν είναι τι είδους σχολεία θέλουμε. Αν θέλουμε σχολεία που να προάγουν τις δυνατότητες των δυνατών μυαλών που έχει αυτή η χώρα, άσχετα από την οικονομική κατάσταση των οικογενειών τους, τότε θέλουμε Πρότυπα Σχολεία και σαφώς θα πρέπει να θεσπίσουμε εξετάσεις. Αν πάλι θέλουμε σχολεία που απλά θα πειραματίζονται σε διάφορες καινοτόμες μεθόδους, με σκοπό να ελέγξουμε αν οι μέθοδοι αυτές μπορούν να εφαρμοστούν καθολικά σε όλα τα υπόλοιπα σχολεία, τότε ναι, θα πρέπει να έχουμε ένα τυχαίο δείγμα μαθητών που θα έχει επιλεγεί με κλήρωση. Η εμπειρία μου πάντως, δεν μου αφήνει την παραμικρή αμφιβολία ότι χρειαζόμαστε Πρότυπα Σχολεία στα οποία δεν μπορεί παρά να υπάρχουν εξετάσεις.