• Σχόλιο του χρήστη 'Βασιλική Ν.' | 5 Μαΐου 2020, 18:16

    Με την καθιέρωση του θεσμού του εκπαιδευτικού εμπιστοσύνης, καταστρατηγείται ο θεσμός του σχολικού ψυχολόγου, που θα έπρεπε να αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της σχολικής κοινότητας και ο οποίος είναι ο πλέον αρμόδιος για τη διαχείριση κρίσεων και καταστάσεων που άπτονται του αντικειμένου και ρόλου του, καθώς έχει κατάλληλη κατάρτιση και εμπειρία ενώ παράλληλα αποτελεί και τον συνδετικό κρίκο ανάμεσα στο σχολείο και στην οικογένεια-κοινωνία. Επιπλέον, ο ήδη επιβαρυμένος εκπαιδευτικός δεν μπορεί να λειτουργεί ως "πανεπιστήμονας" και εργαζόμενος "λάστιχο", καλύπτοντας με "μεσοβέζικες" λύσεις και πρόχειρες εκπαιδεύσεις "τρύπες" και διαρκείς ανάγκες του σχολείου. Αν θέλει το Υπουργείο να αντιμετωπίσει με σοβαρότητα, καθώς και με ορθότερο και πληρέστερο τρόπο τις ολοένα αυξανόμενες δυσκολίες και ανάγκες του σχολείου και των μαθητών θα πρέπει να τοποθετήσει τις κατάλληλες ειδικότητες σε μόνιμη βάση και όχι περιστασιακά.