• Σχόλιο του χρήστη 'Sic itur ad astra' | 5 Μαΐου 2020, 19:56

    Γιατί (πάλι) τα λατινικά; Γιατί τα λατινικά είναι ο δεύτερος πυλώνας του κλασικού πολιτισμό και κλασικός θα πει διαχρονικός. Τα κείμενα της λατινικής λογοτεχνίας νοηματοδοτούνται και "μιλούν" διαφορετικά σε κάθε εποχή. Γι' αυτό άλλωστε διδάσκονται απρόσκοπτα μέχρι σήμερα στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση των ευρωπαϊκών χωρών και όχι μόνο. Γιατί η ρωμαϊκή περίοδος είναι το νήμα που συνδέει την Αρχαία Ελλάδα με το Βυζάντιο, την Αναγέννηση και το σήμερα. Μέσω της λατινομάθειας ο μαθητής μπορεί να έχει την αίσθηση της ιστορικής συνέχειας. Γιατί λατινικά είναι ο Κικέρωνας, ο Βιργίλιος, ο Οβίδιος, ο Ιερός Αυγουστίνος. Όλοι οι μαθητές των ανθρωπιστικών επιστημών θα τους συναντήσουν κάποτε.αλλά χωρίς την διδασκαλία των λατινικών δεν θα τους έχουν ακούσει ποτέ στην εγκύκλιο παιδεία τους Γιατί τα λατινικά είναι η μητέρα των περισσότερων ευρωπαϊκών γλωσσών. Γιατί η επιστημονική ορολογία είναι λατινική και αρχαιοελληνική. Γιατί πως μπορεί να μελετήσει κανείς τα κοινωνικά ή πολιτικά φαινόμενα, την εξέλιξη του δικαίου, όταν δεν θα ξέρει πως η προέλευση πολλών σύγχρονων θεσμών είναι ρωμαϊκή. Γιατί η γλωσσική διδασκαλία είναι χρονοβόρα, όπως και κάθε εκμάθηση ξένης γλώσσας και δεν μπορεί να γίνει στα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα. Θα μπορούσαν οι ξενόγλωσσες φιλολογίες να διδάξουν από το μηδέν σε κάποιον μια γλώσσα και την λογοτεχνία της σε τέσσερα χρόνια; Προφανώς κάτι τέτοιο δεν συνέβη και δεν μπορεί να συμβεί ποτέ! Ποιά λατινικά θέλουμε; Η επαναφορά της διδασκαλίας τους δεν θα πρέπει να σημάνει και την επιστροφή του προηγούμενου αποτυχημένου μοντέλου διδασκαλίας του. Απαιτείται ένα νέο σύγχρονο γλωσσικό εγχειρίδιο μέσω του οποίου ο μαθητής θα εξασκείται στους μηχανισμούς της γλώσσας έτσι ώστε να μπορεί να μπορεί στο τέλος της εκπαιδευτικής διαδικασίας να μπορεί να προσεγγίσει με την απαιτούμενη βοήθεια των λεξικών ένα απλό πεζό κείμενο! Ωστόσο η λατινομάθεια δεν θα πρέπει να περιορίζεται στην γλωσσική διδασκαλία. Τα επιλεγμένα προς διδασκαλία κείμενα θα πρέπει να αποκαλύπτουν και τον κόσμο της Ρώμης: τους ανθρώπους της, τον πολιτισμό της, τους θεσμούς της. Θα πρέπει να είναι κείμενα ιστορικά και λογοτεχνικά που θα συνοδεύονται από τον αντίστοιχο σχολιασμό. Τέλος, τα λατινικά ως γλωσσικό μάθημα μπορούν να εξετάσουν την κριτική ικανότητα των μαθητών. Η μετάφραση ενός απλού πεζού αδίδακτου κειμένου και η εξέταση της γραμματικής και του συντακτικού σε αυτά δεν αποστηθίζονται όπως συμβαίνει στα περιγραφικά μαθήματα της Κοινωνιολογίας ή της Ιστορίας. Το υπουργείο έχει την δυνατότητα, αν όχι την υποχρέωση λοιπόν να μετατρέψει την άχαρη μέχρι σήμερα διδασκαλία και εξέταση των λατινικών σε μια εξαιρετικά γόνιμη και εποικοδομητική εμπειρία για την καλλιέργεια και την εκπαίδευση των μαθητών. Sic itur ad astra λοιπόν ! ( Βιργιλίου Αινειάδα,9,641)