• Σχόλιο του χρήστη 'Αγάπη Ψαρουδάκη' | 5 Μαΐου 2020, 20:49

    Η θεατρική αγωγή είναι ένα κατεξοχήν βιωματικό μάθημα. Όλες οι ποικίλες μορφές της και οι τρόποι έκφρασής της, εμπεριέχουν την «θεατρικότητα» ως βασικό ειδοποιό γνώρισμα, συντελούν στη βιωματική και ενεργητική μάθηση και συμβάλλουν στο ν’ αναπτύξει το παιδί Συμμετοχικότητα Υπευθυνότητα Αυτοεκτίμηση Κοινωνικότητα Παράλληλα μέσα από την καλλιτεχνική δημιουργία και αυτοέκφραση, την ανάδειξη των ενδιαφερόντων και δεξιοτήτων, την ανάπτυξη της εκφραστικότητας και την ενεργοποίηση της φαντασίας, το παιδί οδηγείται στην συναισθηματική απελευθέρωση, την απόκτηση εμπειριών και βιωμάτων που βοηθούν στην ανάπτυξη της ωριμότητας, της κριτικο-στοχαστικής σκέψης την ενίσχυση της ψυχο-πνευματικής καλλιέργειας την διαμόρφωση αισθητικής και καλλιτεχνικής παιδείας την κατανόηση του εαυτού του και του κόσμου. Λαμβάνοντας όλα αυτά υπόψη είναι κρίμα να σταματάει η επαφή του παιδιού με την θεατρική αγωγή μόλις στην Δ Δημοτικού, όταν γίνεται μόλις για μια διδακτική ώρα την εβδομάδα. Προτείνω να επιστραφεί άμεσα στην Ε - Στ δημοτικού και να διευρυνθεί και στις υπόλοιπες βαθμίδες της εκπαίδευσης προκειμένου να έχουν τα παιδιά και στην προεφηβεία και εφηβεία τους όλα τα όφελη που προκύπτουν μέσα από το θέατρο. Διότι είναι το ιδανικό μέσο ως μάθημα για την ενδυνάμωση της ομάδας, για την ανάγκη για έκφραση, δημιουργικότητα και εξωτερίκευση των συναισθημάτων, την κατανόηση του εαυτού, του άλλου αλλά και του κόσμου αλλά και για την πρόληψη και αντιμετώπιση αρνητικών φαινομένων όπως το bullying και ο ρατσισμός.