• Σχόλιο του χρήστη 'Δασκάλα και μαμά' | 20 Ιανουαρίου 2011, 17:51

    Συμμετέχω στη διαβούλευση όχι γιατί πιστεύω ότι λαμβάνετε υπόψη τις γνώμες μας αλλά γιατί βοηθά στην εκτόνωση της οργής μου. Είναι δυνατό να μιλάμε για συγχωνεύσεις όταν όλα τα σχολεία είναι ασφυκτικά γεμάτα, όταν όλοι οι χώροι έχουν γίνει αίθουσες, όταν φέτος έχουμε υπερβάσεις του νόμιμου ορίου μαθητών ανά τάξη; Είναι δυνατό στην Α' Αθήνας για παράδειγμα που δεινοπαθεί από έλλειψη σχολικής στέγης, από το επίπεδο συντήρησης που παρέχουν οι δήμοι (για να μην πω την εγκατάλειψη των σχολείων από το Δήμο Αθηναίων), από την παντελή έλλειψη καθαριότητας των χώρων, από το συνωστισμό μαθητών ανά τάξη, από τη συμμετοχή σε κάθε τάξη άνω του 50% μαθητών από άλλες χώρες χωρίς καμμία υποστήριξη, είναι δυνατό να μιλάμε για κατάργηση σχολείων; Πόσα πρέπει να γίνουν τα παιδιά ανά τάξη; Πόσο πρέπει να ταλαιπωρούνται; Θα διανύουν απόσταση μισής ώρας όταν τα υποχρεώνεται να μείνουν ως τις δύο στο σχολείο; Έχετε επισκεφθεί ένα σχολείο να δείτε πως διαβιώνουν οι μικροί μαθητές στα απεχθή καθημερινά επτάωρα; Πόσο μακριά από την κλίμακα των παιδιών (ξεχνάτε συστηματικά ότι το σχολείο απευθύνεται σε παιδιά) πρέπει να γίνουν τα σχολεία; Έχετε την παραμικρή εικόνα ενός διαλείμματος σε σχολείο που έχει δύναμη πάνω από έξι τάξεις; Είναι ζητούμενο του σχολείου η ένταξη των παιδιών στον κοινωνικό τους χώρο; Σε ένα χαοτικό περιβάλλον πως θα εντάξεις τα παιδιά που τρομαγμένα θα θέλουν να μείνουν στην ασφάλεια της τάξης; Πόσο μακριά είσαστε από τα σχολεία; Πόσο γίνεται διαρκώς φανερό ότι αγνοείται το σχολείο, τις ανάγκες των παιδιών, τις ελάχιστα κοινά αποδεκτές παιδαγωγικές αρχές για τη οργάνωση της σχολικής ζωής. Φτάνει. Τα παιδιά μας δεν χρωστάνε τίποτα για να πληρώνουν αυτή την αποκαλούμενη κρίση. Τα σχολεία, η παιδεία δεν είναι επιχείρηση με ισοσκελισμένο ισολογισμό.