Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Ο συγχωνευμένος' | 20 Ιανουαρίου 2011, 23:53

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Εικόνα βγαλμένη από το άμεσο μέλλον. Ένας Έλλην μάχιμος εκπαιδευτικός αναπολεί ¨νοσταλγικά¨ τα μαθητικά του χρόνια και ξεκινά να γράψει την αυτοβιογραφία του έως τη στιγμή εκείνη. Ιδού τι θα σημείωνε εν ολίγοις : " Κατάγομαι από ένα ορεινό χωριό της Μακεδονίας. Με τη γέννηση μου έμαθα ότι χρωστώ στο ελληνικό κράτος 40.000 ευρώ, όπως και κάθε συμπατριώτης μου, επειδή η χώρα μου κουβαλάει ένα τεράστιο χρέος και την πιέζουν οι δανειστές της να ξεχρεώσει... Μα εμείς στο σπίτι είμασταν φτωχοί καθώς και οι δυο μου γονείς δούλευαν ως συμβασιούχοι και ξαφνικά τους είπαν ότι δεν τους χρειάζονται άλλο... Εγώ όμως είχα όνειρο να σπουδάσω, να γίνω δάσκαλος! Και ξαφνικά αναγκάστηκα να αποχωριστώ το αγαπημένο μου σχολείο καθώς το πήραν και το μετέφεραν στο άλλο χωριό... Δυστυχώς δεν είχαμε δικό μας μεταφορικό μέσο και πολλές φορές που έκανε κρύο και έβρεχε, θυμάμαι να πηγαίνω με τα πόδια στο καινούργιο μου σχολείο, μούσκεμα και γεμάτος αγωνία να προλάβω το πρωϊνό κουδούνι... Ύστερα, θυμάμαι πολύ έντονα ότι στη νέα μου τάξη αντί των 15 μαθητών που είμασταν πρώτα, τώρα είχαμε φθάσει τους 30!! και δεν δυσκολευόμουν να προσαρμοστώ! Μετά το τέλος της ημέρας, αναγκαζόμουν να κάνω το αντίστροφο δρομολόγιο και έφθανα στο σπίτι μου γύρω στις 4 το μεσημέρι εξουθενωμένος. Αργότερα, όταν έγινα πλέον δάσκαλος, γνώρισα τη μεγαλύτερη απογοήτευση στη ζωή μου όταν έμαθα ότι το παλιό μου σχολείο δεν υπήρχε πια, γιατί απλά δεν υπήρχαν μαθητές να το στελεχώσουν! Τότε κατάλαβα γιατί πριν από κάποια χρόνια με έστειλαν εκεί! Συνένωση το είπαν... Σήμερα, ο γιος μου βιώνει μια παρόμοια κατάσταση και εγώ ακόμη ψάχνω σχολείο να εργαστώ!