Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Κώστας (Εκπαιδευτικός ΔΕ)' | 21 Ιανουαρίου 2011, 04:03

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Τα κίνητρα προφανώς δεν είναι παιδαγωγικά. Θα εστιάσω στην Δευτεροβάθμια Εκπ/ση που γνωρίζω. Βάζοντας ως όριο μετακίνησης τα 3/4 της ώρας, συμπεραίνουμε ότι: Θα έχουμε μαθητές που θα καταναλώνουν κατά μέσο όρο 1:30' (μαζί με τους χρόνους αναμονής λεωφορείων) την ημέρα για μετακίνηση και μόνο. Αυτό προφανώς πλήττει την επαρχία. Δηλαδή για τους μαθητές των υποβαθμισμένων περιοχών με λίγους κατοίκους, τα πράγματα γίνονται ακόμη χειρότερα. Η μαθητική διαρροή θα αυξηθεί, ειδικά εκεί που οι ευκαιρίες μόρφωσης είναι λιγότερες. Θέλουμε τα παιδιά μέσα στο σχολείο ή να φεύγουν από αυτό; Αυτό είναι όφελος για την χώρα; Είναι γνωστό ότι υπάρχει πρόβλημα σχολικής στέγης. Ειδικά σε σχολεία των αστικών περιοχών. Με συγχωνεύσεις, είναι προφανές ότι το πρόβλημα θα επιδεινωθεί και θα στριμώξουμε ακόμη περισσότερους μαθητές στις αίθουσες. Το όριο 30 μαθητές στην τάξη θα το αγγίξουμε και θα το ξεπεράσουμε. Όσοι προτείνουν αυτά τα μέτρα, δεν έχουν καταφέρει ούτε να βοηθήσουν το ένα ή δύο δικά τους παιδιά στο διάβασμα. Ας φανταστούν πως είναι έχεις 30 μαθητές (με ανομοιογενές επίπεδο) να τους κάνεις μάθημα, στις 1:00 το μεσημέρι, όταν θα έχουν ξυπνήσει από τις 6:00 το πρωί. Σχολικές μονάδες με περισσότερα από 200-250 παιδιά, συνιστούν σχολεία τέρατα, όπου οι μαθητές δεν γνωρίζουν τους συμμαθητές της ίδιας τάξης τους, οι καθηγητές δεν γνωρίζουν ούτε εξ όψεως τους περισσότερους μαθητές και γενικά μοιάζουν περισσότερο με εργοστάσια παρά με σχολεία. Μπορούν σ'αυτά τα σχολεία οι μαθητές να νοιώσουν οικείο περιβάλλον; Μπορούν οι καθηγητές να γνωρίζουν τις ιδιαιτερότητες (μαθησιακές, οικογενειακές, κτλ) κάθε παιδιού και να το βοηθήσουν με κάποιο τρόπο; Μπορούν σε αυτά τα σχολεία να γίνουν δράσεις που θα φέρουν τους μαθητές κοντά στη γνώση και την κοινωνία κοντά στο σχολείο; Οι συγχωνεύσεις υποτίθεται ότι θα επιτρέψουν την υλοποίηση της νέας προσέγγισης στην ΔΕ με πολλά μαθήματα επιλογής. Τώρα που στο Λύκειο το μάθημα επιλογής είναι 1, ξέρετε ότι σε μερικές περιπτώσεις είναι αδύνατο να υλοποιηθεί; Σκεφτείτε την εικόνα ενός μικρού σχολείου (Δημοτικό, Γυμνάσιο, Λύκειο, ...) με μέχρι 200-250 μαθητές και συγκρίνετέ το, με τα συγκροτήματα κτήνη της Γκράβας, της Λεωφόρου Βουλιαγμένης κ.α. Σε ποιο θα θέλατε να μαθητεύσετε εσείς ή τα παιδιά σας; Θα θέλατε το παιδί σας να κάνει μάθημα μαζί με άλλα 29 παιδιά σε μια αίθουσα 45τμ ή μαζί με άλλα 14 στην ίδια αίθουσα; Θα θέλατε να κάνει διάλειμμα το παιδάκι της Β' Δημοτικού μαζί με άλλα 300 (από τα οποία τα 100 να είναι μαθητές του Γυμνασίου); Το φαινόμενο του εκφοβισμού των μικρότερων ή αδύναμων παιδιών από τα μεγαλύτερα και δυνατότερα, θα μειωθεί ή θα αυξηθεί; Το Υπουργείο αναγγέλλει το σχολείο της πληροφορίας, και βγάζει από το αναλυτικό πρόγραμμα του νέου Λυκείου τα μαθήματα πληροφορικής. Θέλει οι μαθητές να λύνουν απορίες μέσω διαδικτύου και τους βάζει να μετακινούνται 20χλμ και 1,5 ώρα ημερησίως για να πάνε σχολείο. Αυτά είναι λογικά; Μας πουλάνε το παραμύθι της Φιλανδίας που έχει τους μισούς εκπαιδευτικούς από εμάς. Και προφανώς θα μπορούσε να έχει τους μισούς από εμάς, αφού έχει το μισό πληθυσμό από εμάς! Αλλά δεν έχει τους μισούς. Έχει αρκετούς περισσότερους. Αναζητήστε στο google ("Φιλανδία εκπαιδευτικό σύστημα) και θα καταλάβετε. Κύριοι και κυρίες σχεδιαστές του προγράμματος μην μας δουλεύετε. Και εσείς οι υπόλοιποι μην τσιμπάτε το δόλωμα του εξορθολογισμού της εκπαίδευσης. Για να βελτιωθεί η εκπαίδευση χρειάζεται: - Οι μαθητές να αγαπήσουν την μάθηση. (Το σχολείο το αγαπάνε έτσι και αλλιώς, και αυτό φαίνεται ότι έρχονται σε αυτό ακόμα και αν δεν καταλαβαίνουν τίποτα στην τάξη). - Λιγότερη τυπική ύλη και περισσότερο ουσιαστική.(Περισσότερα πειράματα στη Φυσική, λιγότερη θεωρία, λιγότερα μαθηματικά, περισσότερη κοινωνιολογία, περισσότερη ιστορία, περισσότερα μαθήματα ζωής - οι μαθητές τελειώνοντας το Λύκειο δεν γνωρίζουν τι είναι οι ασφαλιστικές εισφορές, η φορολογική δήλωση, η μήνυση, κτλ) - Ουσιαστική παροχή στους αδύναμους μαθητές. (Σήμερα για τον αδύναμο μαθητή δεν υπάρχει τίποτα άλλο παρά το φροντιστήριο ή το περιθώριο. Και συνήθως έχουν το ίδιο αποτέλεσμα. Να γίνει Υποχρεωτική η διδακτική στήριξη το απόγευμα για τους αδύναμους μαθητές.) - Να εξαλειφθούν τα παράδοξα. (Το Λύκειο είναι ευκολότερο από το Γυμνάσιο: Ένας μαθητής στο Λύκειο δεν έχει πρόβλημα με όσα μαθήματα και αν είναι κομμένος αρκεί ο μο>9,5 ενώ στο Γυμνάσιο κομμένος σε 5 μαθήματα, μένει μετεξεταστέος ή μπορεί να χάσει την χρονιά. Αυτά και άλλα πολλά, αλλά χρειάζονται λεφτά και κυρίως επιθυμία να βελτιωθεί η εκπαίδευση για να γίνουν. Και επιτέλους, υπάρχει να αναλάβει υπουργός παιδείας κάποιος που τελείωσε Ελληνικό ΑΕΙ και στέλνει τα παιδιά του σε Δημόσιο Σχολείο. ** Προφανώς δύο γειτονικά σχολεία της ίδιας βαθμίδας, με 100 μαθητές το καθένα θα πρέπει να συνενωθούν. Αλλά αυτό χρειάζεται ειδική ρύθμιση για να γίνει;-) ** Όχι περισσότεροι από 250 μαθητές σε μια σχολική μονάδα. ** Όχι πιο μακρυά από 5Km απόσταση μετακίνησης μαθητών, εφ΄όσον υπάρχει συγκοινωνία. Αλλιώς καμία μετακίνηση μαθητών. ΥΓ Με την λογική των συνενώσεων, γιατί δεν συνενώνονται δύο οικογένειες μαζί (ή και περισσότερες); Γιατί δεν συνενώνονται δύο υπουργεία μαζί (ή και περισσότερα). Η τωρινή κυβέρνηση έχει κάνει ρεκόρ πλήθους υπουργών και συμβούλων. Μήπως και σε αυτούς πρέπει να μπει: 5 φεύγουν 1 έρχεται;