• Σχόλιο του χρήστη 'Γιωργος Β' | 21 Ιανουαρίου 2011, 15:18

    Η Ελλάδα είναι μια χώρα με πολλές και σημαντικές γεωγραφικές ιδιαιτερότητες. Η γεωγραφική κατανομή των σχολικών μονάδων πρέπει αναγκαστικά να σεβαστεί-ακολουθήσει αυτές τις ιδιαιτερότητες, π.χ. μικρά/ακριτικά νησιά, πολλές ορεινές και δυσπρόσιτες περιοχές. Συγχρόνως, και για εθνικούς λόγους, πρέπει να καταβάλλονται προσπάθειες από τις εκάστοτε κυβερνήσεις να παραμένει ενεργός πληθυσμός στις περιοχές αυτές. Είναι πολύ σημαντικό. Επομένως σε μικρά νησιά, ορεινές περιοχές και αλλού να παραμείνουν σχολεία ανεξάρτητα από αριθμό μαθητών και κόστος λειτουργίας. Είναι εθνικό θέμα. Δώστε οικονομικά κίνητρα σε δασκάλους-καθηγητές να τα στελεχώσουν. Να μη φύγουν οικογένειες και παιδιά από την μακρυνή επαρχία. Στις πόλεις, από την άλλη πλευρά, παρατηρείται το φαινόμενο παρόμοιες σχολικές μονάδες να βρίσκονται σε γειτονικές περιοχές. Εκεί με ορθολογικά κριτήρια (π.χ. αναλογία εκπαιδευτικών/μαθητών) να γίνουν οπωσδήποτε συγχωνεύσεις σε άρτια όμως σχολικά συγκροτήματα. Δεν είναι όλα τα υπάρχοντα κτίρια κατάλληλα γαι τη στέγαση σχολείων. Πρέπει επίσης κατά τη γνώμη μου να γίνει κατανοητό στο σχεδιασμό των ό,ποιων συγχωνεύσεων μονάδων ότι αυτές αποτελούν τμήμα/μέρος ενός όλου. Ποιό είναι αυτό; Μα οι συνολικές υποδομές στη χώρα που ζούμε. Συγχωνεύσεις ναι, όπου κρίνεται αναγκαίο, αλλά καλύτερη πρόσβαση στο σχολείο, καλύτερες αίθουσες, εργαστήρια, γυμναστήρια, κτλ. Και φυσικά όλα αυτά παράλληλα με αναβάθμιση του ρόλου του καθηγητή στο σχολείο και επιδίωξη αποδοτικότερης σχέσης δασκάλου/καθηγητή - μαθητή. Η συγχώνευση σχολικών μονάδων αποτελεί επομένως πολυπαραγοντική σχέση και χρειάζεται χρόνο και κόπο, πέρα από τις ανάγκες και μόνο που έχει δημιουργήσει το μνημόνιο, για να λυθεί ορθά. Ας ελπίσουμε ότι θα ακουστούν όλες οι απόψεις, για ένα καλύτερο μέλλον.