• Σχόλιο του χρήστη 'Ελένη Γούσα' | 6 Μαΐου 2020, 07:46

    Είναι τουλάχιστον απαράδεκτο, για να μην πω ειρωνικό και κυνικό, το γεγονός ότι εν μέσω πανδημίας θέλετε να περάσετε ένα τόσο σοβαρό νομοσχέδιο με «εικονική» διαβούλευση λίγων ημερών και χωρίς αναλυτικές παρουσιάσεις και εμπεριστατωμένες τεκμηριώσεις των εισηγήσεων σας! Αυτό είναι ανεπίτρεπτο και προσβάλει την νοημοσύνη του λαού, αν όχι την εμπιστοσύνη που σας έδειξε, την οποία καταστρατηγείτε διαρκώς, κάτι που με λειπεί ιδιαιτέρως. Όσον αφορά το άρθρο 01 – Εργαστήρια δεξιοτήτων, πολύ καλός σαν τίτλος αλλά, όλα γενικά κι αόριστα. Παρόλα αυτά, είναι ένα πιλοτικό μεν, υποχρεωτικό δε πρόγραμμα που επιχειρείτε να εφαρμοστεί στα νηπιαγωγεία και τα δημοτικά, και για το λόγο αυτό χρήζει ιδιαίτερης προσοχής. Ειδικά τα νηπιαγωγεία, και κατ’επέκταση τα δημοτικά, αποτελούν κομβικό σημείο για την ανάπτυξη δεξιοτήτων όπως ενδιαφέρον για μάθηση, κοινωνικοποίηση, ικανότητα κατανόησης και έκφρασης, δημιουργική σκέψη κ.α., εφόδια που θα ενισχύσουν το παιδί για την περαιτέρω προσαρμογή του στο παιδαγωγικό σύστημα, αλλά και στο κοινωνικό περιβάλλον αργότερα ως πολίτη του κράτους. Ωστόσο, πρέπει να δίδεται ιδιαίτερη προτεραιότητα στο παιχνίδι και σε δράσεις που βοηθάνε στην ανάπτυξη αντίληψης του περιβάλλοντος και δημιουργίας κριτικής σκέψης και όχι τόσο στη χρήση των νέων τεχνολογιών, με τις οποίες πλέον είναι ιδιαίτερα εξοικειωμένα και που γνωρίζουμε δυστυχώς ότι διασπούν την προσοχή τους αρκετά, τα εκπαιδεύουν να σκέφτονται με τον τρόπο που υποδεικνύουν εκείνα, και προκαλούν ένα σωρό άλλα προβλήματα, όπως αποξένωση από τα άλλα παιδιά, ακόμα και βίαιες συμπεριφορές και αντιδράσεις λόγω της χρήσης τους. Άλλωστε, στις παιδικές ηλικίες η χρήση των υπολογιστών, των κινητών κτλ. κανονικά πρέπει να είναι εξαιρετικά περιορισμένη και δεν συστήνεται από τους ειδικούς, καθώς κουράζει τα μάτια και τον εγκέφαλο των μικρών παιδιών, ενώ παράλληλα δημιουργεί εθισμό (βλ. Ενδεικτικά σχετική έρευνα https://www.ethnos.gr/ellada/15589_i-mastiga-tis-othonis-500-paidia-sto-paidon-gia-apexartisi-vid). Θα ήταν προτιμότερο, να γίνει μια επένδυση για σχολεία με κήπους, που να έχουν στοιχεία του περιβάλλοντος, όπου τα παιδιά θα παρακολουθούν και θα βιώνουν το πως λειτουργεί η φύση και θα αλληλεπιδρούν μαζί της, μαθαίνοντας να την σέβονται, παρά δράσεις όπως η ρομποτική κτλ. Τόση θεματολογία στις ηλικίες του νηπιαγωγείου και του δημοτικού με τόσο εξειδικευμένα θέματα που δεν είναι σε θέση να τα επεξεργαστούν τα παιδιά είναι εντελώς άστοχη και περιττή. Το αποκορύφωμα βέβαια είναι αυτή η εμμονή της επιβολής μαθήματος σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης, και κυρίως στα νηπιαγωγεία και τα δημοτικά, κάτι που με βρίσκει ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΑΝΤΙΘΕΤΗ, και εμένα και τον ΣΥΖΥΓΟ μου. Επιδιώκεται η πρώιμη σεξουαλικοποίηση των παιδιών μας ενώ, ούτε βιολογικά, ούτε ψυχικά, ούτε γνωσιακά είναι έτοιμα για τέτοια ερεθίσματα και επεξηγήσεις, και δεν τους χρειάζονται σε μια τόσο τρυφερή ηλικία, που χαρακτηρίζεται από αθωότητα και ανεμελιά, κάτι φυσιολογικό και μονάκριβο. Επιπλέον, σε καμία περίπτωση το συγκεκριμένο θέμα δεν μπορεί να γίνει αντικείμενο υποχρεωτικής εκπαίδευσης στο σχολείο, από τη στιγμή που κάθε οικογένεια έχει τις δικές τις σταθερές αλλά και πεποιθήσεις σχετικά με την ανατροφή των παιδιών της, και αυτό αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμά της! Δηλαδή, ακόμα και ασπιρίνη δεν μπορεί να χορηγηθεί στα παιδιά μας χωρίς τη σύμφωνη γνώμη των γονέων, αλλά να τους εμφυσήσετε αυτά που θεωρείτε εσείς σχετικά με την διάθεση του σώματος και κατ’επέκταση της ψυχής τους, δεν χρειάζεται ούτε καν να μας ρωτήσετε. Πόση υποκρισία...... Εάν υπήρχε γνήσιο ενδιαφέρον πραγματικά για τα παιδιά μας, δεν θα προωθούσατε την ανάδειξη της σεξουαλικότητάς τους με τόσο ζήλο, ώστε να τα εκθέτετε σε κινδύνους περιέργειας, σύγχυσης, εμμονών και ίσως και ψυχολογικών προβλημάτων και μάλιστα χωρίς την έγκριση των γονέων, αλλά θα προωθούσατε τον θεσμό της οικογένειας και την ηθική προετοιμασία τους επ’ αυτού, δεδομένων των πολλαπλών διαζυγίων και των προβλημάτων υπογεννητικότητας και αμβλώσεων, προβλήματα που δεν φαίνεται ωστόσο να σας προβληματίζουν τόσο, αν και μαστίζουν την κοινωνία μας. Άλλωστε είναι ενδεικτικό το γεγονός ότι θεσμοθετείτε χωρίς να λαμβάνεται υπόψη τις γνώμες και τα δικαιώματα των γονέων, καθώς και τις απόψεις ειδικών επιστημόνων και πνευματικών ανθρώπων του τόπου, και μάλιστα ενώ διαβιούμε σε μία χώρα που έχει επιτυχημένη αναφορά αιώνων στην ελληνορθόδοξη παιδεία και την πατερική παράδοση, που παραμένουν πάντοτε επίκαιρες αλλά τίθενται στο περιθώριο του δήθεν εκσυγχρονισμού. Για τους παραπάνω λόγους και άλλους πολύ περισσότερους που και άλλοι γονείς φαίνεται να παραθέτουν, δεν επιτρέπουμε την συναισθηματική κακοποίηση των παιδιών μας μέσω ενημέρωσής τους για ένα τόσο λεπτό και ευαίσθητο ζήτημα, για το οποίο ο οποιοσδήποτε που θα αναλάβει, ενδεχομένως με προσωπικές εμπειρίες ή πεποιθήσεις ή βάσει προγράμματος (όπως έχει δωθεί ένα δείγμα με το πρόγραμμα Φρίξος), μπορεί να δημιουργήσει σύγχυση ή άλλα θέματα στα παιδιά μας. Για το λόγο αυτό απαιτούμε την μη υλοποίηση του προγράμματος ή τουλάχιστον τη δυνατότητα απαλλαγής για όσους το επιθυμούν, καθώς η επιβολή του παραπέμπει σε άλλα πολιτεύματα και όχι στο δημοκρατικό που θέλουμε να πιστεύουμε ότι έχουμε στην πατρίδα μας.