Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'ΤΓ - Μητέρα' | 21 Ιανουαρίου 2011, 16:33

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Εδώ και δύο περίπου μήνες που το μεγαλύτερο μέρος της σχολικής κοινότητας (γονείς, δάσκαλοι, μαθητές, διοικητικοί παράγοντες) ασχολούνται με το ζήτημα των συγχωνεύσεων, και στην ουσία καταργήσεων σχολείων, αναρωτιέμαι για το πιθανό όφελος μιας τέτοιας απόφασης. Τα οφέλη λοιπόν θα είναι κατά κύριο λόγο οικονομικά και αυτό είναι αμέσως κατανοητό από όλους, καθώς όπως αναφέρεται και στο κείμενο της διαβούλευσης, θα περιοριστούν λειτουργικά έξοδα. Μα κάτι τέτοιο ουσιαστικά θα έχει πραγματικό όφελος μόνο σε περιπτώσεις που κλείνει εντελώς ένα σχολείο ή απολύονται (μετακινούντα, ή όπως αλλιώς το ονομάσει ο κάθε ένας) δάσκαλοι/καθηγητές. Ακόμα όμως και στην περίπτωση που κλείσει ένα σχολείο, έχει σκεφτεί κανείς τι θα συμβεί μετά; Θα γεμίσει η χώρα με άδεια κτίρια που θα παραμένουν φαντάσματα ενός ένδοξου παρελθόντος και στην ουσία θα λειτουργούν ως κέντρα εκκολαπτόμενης εγκληματικότητας, ένα ανά γειτονιά (άλλωστε το ίδιο δεν συμβαίνει σε όλα τα άδεια κτίρια αυτής της χώρας;); Όσον αφορά στις απολύσεις/μετακινήσεις δασκάλων και καθηγητών, είναι προσωπική μου άποψη και νομίζω αποδεκτό από το ευρύτερο σύνολο ότι όσο πιο μικρός ο αριθμός μαθητών ανά δάσκαλο/καθηγητή τόσο μεγαλύτερο το αποτέλεσμα, τόσο πιο ποιοτική γίνεται αυτή η σχέση, τόσο περισσότερο ενδιαφέρον υπάρχει για τη μαθησιακή διαδικασία και από τις δύο πλευρές. Βέβαια δεν μπορεί κανείς να παραβλέψει το γεγονός ότι μεγάλος αριθμός δασκάλων θα λειτουργούσε αντιεκπαιδευτικά ανεξαρτήτως αριθμού μαθητών. Αυτό όμως δεν λύνεται με συγχωνεύσεις σχολείων αλλά με πραγματική αξιολόγηση δασκάλων και τότε άλλες αποφάσεις θα πρέπει να παρθούν. Νομίζω όμως ότι ένα μεγάλο θέμα που προκύπτει από τις συνενώσεις αυτές είναι οι μετακινήσεις μαθητών. Μετακινήσεις μαθητών θα καταστούν αναγκαίες παντού και όχι μόνο στην περιφέρεια όπου πιθανώς οι αποστάσεις απαιτούν "ταξίδι" μισής ώρας ή και παραπάνω. Έχει σκεφτεί κανείς τις μετακινήσεις των μαθητών στα λεγόμενα "μεγάλα αστικά κέντρα" ή όπου άλλου; Γιατί μπορεί να είναι δύσκολο για τους γονείς, είναι όμως πιο δύσκολο για τα παιδιά να αλλάζουν σχολεία, συνήθειες, συναναστροφές. Και πολλές φορές γίνεται οδυνηρό. Γιατί θα πρέπει τα παιδιά μας να υποβληθούν σε αυτή τη ψυχοφθόρα διαδικασία; Να μεταφερθούν σε άλλο σχολείο, με άλλους δασκάλους, με άλλη φιλοσοφία; Για ένα παιδί της Δ ή της Ε ή της ΣΤ Δημοτικού είναι αδιανόητο κάτι τέτοιο. Το ίδιο ισχύει και για το Γυμνάσιο φυσικά και για το Λύκειο. Φανταστείτε μετακινήσεις μαθητών από σχολείο σε σχολείο στη Γ Λυκείου. Χαμένες χρονιές.. Και όχι μόνο... Χαμένα όνειρα