• Σχόλιο του χρήστη 'Χαρης' | 11 Ιουλίου 2020, 23:40

    Αναρωτιέμαι πώς μπορούν να διασφαλίστουν οι τίτλοι σπουδών ενός εκπαιδευτηρίου όταν ένας εκπαιδευτικός μπορεί να απολυθεί στη μέση της χρονιάς και μάλιστα αναιτιολόγητα. Πώς μπορεί να πραγματωθεί σε συνθήκες ελευθερίας το όραμα, η πρωτοτυπία ενός εμπνευσμένου εκπαιδευτικού όταν θα κινδυνεύει να βρεθεί μετέωρος ανά πάσα στιγμή από τον ιδιοκτήτη, ο οποίος τις περισσότερες φορές αξιολογεί τους Εκπαιδευτικούς του από τους διαδρόμους του σχολείου; Πώς θα μπορέσει ένας εκπαιδευτικός να συνεργαστεί με τους συναδέλφους του-απαραίτητη συνθήκη- επιδίωξη κάθε προσδοκόμενου εκπαιδευτικού έργου όταν θα ενθαρρύνεται ο ανταγωνισμός για το ποιος τελικά θα επιβιώσει και θα παραμείνει στο σχολείο, διατηρώντας τη θέση του; Πώς θα μπορέσουν να δημιουργηθούν σχέσεις εμπιστοσύνης μεταξύ εκπαιδευτικών και μαθητών όταν οι τελευταίοι είναι αναλώσιμοι; Πώς θα μπορέσει ένας εκπαιδευτικός να αξιολογήσει τους μαθητές του απρόσκοπτα γνωρίζοντας ότι εάν δεν το κάνει θα κινδυνεύει να απολυθεί και πώς θα τον σεβαστούν για τον ίδιο λόγο οι μαθητές του; Ας μην αναφερθούμε στο γεγονός ότι δημιουργούνται δυο μέτρα και δύο σταθμά ανάμεσα στους δημόσιους και ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς που θα δουλεύουν υπό διαφορετικό καθεστώς εργασίας και ό,τι σημαίνει αυτό. Οι συνθήκες της αγοράς δεν ευδοκιμούν σε ένα σχολείο και αυτό το γνωρίζουν τα μεγάλα και πετυχημένα ιδιωτικά σχολεία για αυτό και δεν έκαναν επί της ουσίας χρήση του νόμου της αιτιολογημένης απόλυσης που είναι τα τελευταία χρόνια σε ισχύ. Αν θέλει το υπουργείο το καλό του ιδιωτικού σχολείου πρέπει να τα αναλογιστεί αυτά και όχι να κάνει το χατήρι κάποιων σχολαρχών που νομίζουν ότι διευθύνουν σουπερμάρκετ. Δεν είναι αργά να αποσύρουν το νομοσχέδιο και να ξεκινήσουν έναν ουσιαστικό διάλογο με τους εκπαιδευτικούς.