• Σχόλιο του χρήστη 'Ο Πατρών Ελευθέριος' | 21 Ιανουαρίου 2011, 18:50

    Ο εξορθολογισμός δαπανών ( δηλαδή περιορισμός ή και κατάργηση του περιττού και ταυτόχρονη ενίσχυση του αναγκαίου και της προόδου ) είναι αυτονόητος σε μία ευνομούμενη και δημοκρατική κοινωνία. Στη δική μας κοινωνία που ούτε ευνομούμενη είναι ούτε δημοκρατική, αλλά σκανδαλωδώς ατομικιστική και συνταγματικά κλεπτοκρατική, δεν μπορεί κανείς να βλέπει ειλικρινείς προθέσεις, σε ιδεολογικές κυβερνητικές ονειρώξεις του τύπου " συγχώνευση σχολείων ". Πόσο μάλλον όταν διαχρονικά οι διοικούντες ουδέποτε προβληματίστηκαν πέρα από την αποκατάσταση μέσω των " θώκων " τους των γόνων και συγγενών τους, του πλουτισμού τους και της εκπαιδεύσεως τους, συνήθως εις την Εσπερία. Αν όμως κάνοντας υπόθεση εργασίας υπήρχε συναίσθηση , ευθύνη, φιλότιμο, αξιοπρέπεια, πατριωτισμός κάτω από το botox πετσί τους τα ζητούμενα θα ήταν : 1.Ισες ευκαιρίες μόρφωσης με κάθε θυσία και για κάθε πολίτη και σε κάθε σημείο της επικράτειας. 2.Επιμορφωτές συνεχώς αξιολογούμενοι και απολογούμενοι για το έργο τους, επαρκώς αμειβόμενοι αλλά αναλόγως των προσόντων και της παραγωγής έργου τους. 3.Αυτοδιοικούμενα σχολεία κάθε βαθμίδας με λογοδοσία και απολογισμό πρώτα στην τοπική τους κοινωνία και μετά στον τοποτηρητή υπουργό. 4.Διάκριση και επιβράβευση των αξίων και αρίστων εκπαιδευόμενων και εκπαιδευτών σε όλα τα επίπεδα της εκπαίδευσης. Τότε δεν θα χρειαζόταν κανένα opengov ή ατελείωτοι δήθεν δημοκρατικοί κατ'επίφαση διάλογοι για να μην εφαρμοστεί τίποτε στο τέλος. Γιατί τότε απλά κανείς πολίτης δεν θα διαφωνούσε. Αλλά οι υποθέσεις ανήκουν στο χώρο της επιστημονικής έρευνας και πολλές φορές φαντασίας. Στην Ελλαδική πραγματικότητα οι πολιτειακές σχέσεις λειτουργούν με τους νόμους του υποκόσμου, ο πολιτισμός με τους κανόνες των "σκυλάδικων", η οικονομία με τον κρατικό τζόγο και η παιδεία με τον προσωπικό αγώνα. Παρακαλείται θερμά ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα φεύγοντας...............