• Σχόλιο του χρήστη 'Παράρτημα ΣΙΕΛ Ιονίου Σχολής' | 13 Ιουλίου 2020, 21:53

    Μελετώντας κανείς το νομοσχέδιο, με τις σαρωτικές αλλαγές που αυτό επιφέρει στον χώρο της Ιδιωτικής Εκπαίδευσης, αποκτά την εντύπωση ότι, με το προηγούμενο καθεστώς, τα ιδιωτικά σχολεία δεν απολάμβαναν καμία ελευθερία κινήσεων, καμία δυνατότητα αυτενέργειας, ασφυκτιώντας κάτω από μια αυταρχική και περιοριστική κρατική παρέμβαση..... σοβιετικού τύπου (!). Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Όχι, βέβαια. Το υπ. Παιδείας κατάφωρα στρεβλώνει την μέχρι τούδε ισχύουσα εκπαιδευτική πραγματικότητα, δεδομένου ότι τα ιδιωτικά σχολεία είχαν την δυνατότητα να εμπλουτίζουν το πρόγραμμά τους με ώρες και δράσεις πέραν του προβλεπόμενου από το Υπουργείο Παιδείας, υπό την προϋπόθεση, όμως, ότι αυτές θα δηλώνονταν στην διεύθυνση εκπαίδευσης, ώστε να διέπονται από ένα καθεστώς εργασιακής νομιμότητας για να αποφεύγεται η αδήλωτη εργασία, με την επακόλουθη φοροδιαφυγή και εισφοροδιαφυγή. Μήπως όμως οι εκπαιδευτικοί.... «μονιμοποιούνται» στη θέση τους και δεν τους μετακινεί κανένας και με τίποτε; Είναι, τρόπον τινά, δημόσιοι υπάλληλοι; Ασφαλώς όχι. Κρίθηκαν κατά τα δύο πρώτα έτη της υπηρεσίας τους. Οι παλαιότεροι δε εξ αυτών και κατά τα επόμενα τέσσερα έτη. Ακόμα και τώρα το θεσμικό πλαίσιο προέβλεπε την απόλυση ιδιωτικών εκπαιδευτικών, εφόσον κρίνονταν ανεπαρκείς από σώμα τακτικών δικαστών. Άλλος ένας μύθος λοιπόν καταρρέει. Το παρόν νομοσχέδιο λοιπόν αίρει κάθε έννοια νομιμότητας θεσπίζοντας τις αδήλωτες δράσεις και την συνακόλουθη εργασιακή εκμετάλλευση των Εκπαιδευτικών. Είναι φανερό λοιπόν ότι τα σχετικά με την αυτοτέλεια των ιδ. σχολείων είναι εντελώς προσχηματικά, καθώς ο μόνος λόγος θέσπισης ενός νέου νόμου είναι η μετατροπή των ιδιωτικών σχολείων σε σχολεία της αγοράς με απώτερο στόχο την παντελή απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων των ιδ. εκπαιδευτικών με τις ελεύθερες και αναιτιολόγητες απολύσεις και την αυθαίρετη μείωση του ωραρίου τους που προβλέπεται. Οι μάσκες λοιπόν πέφτουν!! Ο αγώνας για την απόσυρση του κατάπτυστου νομοσχεδίου δεν είναι αυτός μιας συντεχνίας, αλλά είναι ο αγώνας για την προστασία του δημοσίου αγαθού της παιδείας και κατά συνέπεια της ίδιας της δημοκρατίας.