• Σχόλιο του χρήστη 'Δημήτρης' | 21 Ιανουαρίου 2011, 20:11

    Εφόσον μιλάμε για την εκπαίδευση, δηλαδή για την επιστήμη της παιδαγωγικής και της διδακτικής, θα πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη τα πορίσματα της επιστήμης. Αν όχι δεν υπάρχει λόγος να κάνουμε τις μελέτες και τις έρευνες. Λοιπόν τα επιστημονικά δεδομένα λένε: 1. Τα μεσαίου και κάτω μεγέθους σχολεία (από άποψη αριθμού μαθητών) μπορούν να επιτύχουν πέραν των μαθησιακών (γνωστικών) στόχων και στόχους κοινωνικοποίησης και πολιτειότητας. Τα μεγάλα απρόσωπα σχολεία δεν το πετυχαίνουν. 2. Όταν ο αριθμός των παιδιών ανά τμήμα όταν υπερβαίνει το 17, τότε το διδακτικό έργο δυσχεραίνεται και τα μαθησιακά αποτελέσματα είναι πενιχρά. 3. Τάξεις με παιδιά μικτών ικανοτήτων-δεξιοτήτων μπορεί είναι να μη προσφέρουν τίποτε ούτε στους "αδύνατους", ούτε στους "καλούς" μαθητές. Οι πρώτοι απογοητεύονται σύντομα και αποσύρονται-εγκαταλείπουν, ενώ οι δεύτεροι καταφεύγουν στα φροντιστήρια, αφού κοιμηθούν αρκετές ώρες στο σχολείο, υποφέροντας από το χαμηλού επιπέδου μάθημα. 4. Η επίδοση του μαθητή είναι ταξικά προσδιορισμένη. Παιδιά οικογενειών μεσαίας και ανώτερης οικονομικής τάξης, παιδιά μορφωμένων γονέων έχουν καλύτερες σχολικές επιδόσεις. Αν θέλουμε να βελτιωθούν οι επιδόσεις των Ελλήνων μαθητών, πρέπει να ανεβάσουμε το βιοτικό και πολιτισμικό επίπεδο των οικογενειών τους. 5. Στατιστικά υπάρχει ένα πολύ μικρό ποσοστό ανθρώπων και βέβαια μαθητών που έχου πολύ υψηλό δείκτη νοημοσύνης (ότι σημαίνει αυτό). Γι αυτούς τους ανθρώπους θα έπρεπε η πολιτεία συνολικά να φροντίζει με ξεχωριστό τρόπο, ώστε να τεθούν στην υπηρεσία της χώρας και να συμβάλουν στην πρόοδό της (όχι στην ανάπτυξή της). 6. Συγχωνεύσεις σχολείων ασφαλώς και πρέπει να γίνουν. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι πρέπει να αυξηθούν οι μαθητές ανά τμήμα. Είναι διαφορετικά πράγματα. Και βέβαια -έχει αναφερθεί αυτό-δεν θα πρέπει να γίνουν σε νησιά και ορεινές περιοχές με μικρή πυκνότητα πληθυσμού