• Σχόλιο του χρήστη 'Γιώργος Β.' | 16 Ιουλίου 2020, 15:02

    Η λογική της μετατροπής των συμβάσεων των ιδιωτικών εκπαιδευτικών σε αορίστου χρόνου σίγουρα εφόσον έχει σωστή κατεύθυνση μπορεί να είναι θετική και για τον εκπαιδευτικό αλλά και για τον ιδιοκτήτη του εκπαιδευτηρίου. Ωστόσο, θα πρέπει να διευκρινιστεί πλήρως το πλαίσιο μέσα στο οποίο τοποθετείται αυτή η αλλαγή. Δηλαδή, ένα ισχυρό κίνητρο για έναν εκπαιδευτικό για να παραμείνει στην ιδιωτική εκπαίδευση είναι ένας ανταγωνιστικός μισθός που θα ανταποκρίνεται στον επαγγελματισμό του. Μία σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου με μισθό αυτόν που ορίζεται και για τους δημόσιους εκπαιδευτικούς δεν αποτελεί κίνητρο για τον εκπαιδευτικό να παραμείνει στην ιδιωτική εκπαίδευση. Παγκοσμίως και στον εκπαιδευτικό τομέα οι διεθνείς πρακτικές κινούνται με starting salary και για τους εκπαιδευτικούς με ικανοποιητικό χρονοδιάγραμμα μισθολογικής ανέλιξης. Για κάθε εργαζόμενο η μισθολογική ανέλιξη αποτελεί κίνητρο για να αποδίδει κάθε χρονιά καλύτερα και να υπάρχει ευχαρίστηση από την εργασία του. Αναμένουμε λοιπόν για διευκρινιστικές επισημάνσεις επί των άρθρων που αφορούν κίντρα παραμονής των εκπαιδευτικών στην ιδιωτική εκπαίδευση κι όχι της αναζήτησης καλύτερων εργασιακών συνθηκών με πιο ανταγωνιστικούς μισθούς στο εξωτερικό. Επίσης, θα πρέπει να είναι σαφές το πλαίσιο αναγνώρισης προϋπηρεσίας για το δημόσιο ακόμα και για λίγους μήνες αναπλήρωσης για κάποιον ιδιωτικό εκπαιδευτικό. Συνολικά, θα πρέπει να επαναξιολογηθεί και η επαγγελματική ετοιμότητα των εκπαιδευτικών που είναι συνδεδεμένη και με το κοινωνικό status του Έλληνα εκπαιδευτικού. Δε νοείται δηλαδή, εκπαιδευτικός με τις τεχνολογικές δεξιότητες, όπως αυτές καθορίζονται από την Unesco (https://unesdoc.unesco.org/ark:/48223/pf0000213475), τις οποίες τουλάχιστον θα πρέπει να κατέχει στον 21ο αιώνα να μην έχει μισθολογική αναγνωρισιμότητα. Ευχαριστώ.