• Σχόλιο του χρήστη 'Ιωάννα Τζινιέρη' | 16 Ιουλίου 2020, 19:57

    Ως μητέρα δύο παιδιών του δημοτικού επέλεξα μαζί με τον σύζυγό μου ένα ιδιωτικό σχολείο για την εκπαίδευση των παιδιών μας. Πρωταρχικό μας μέλημα ήταν το σχολείο να εστιάζει στην ουσία της εκπαίδευσης, χωρίς τις αγκυλώσεις και τις δυσλειτουργίες του δημοσίου σχολείου, πολλές εκ των οποίων είναι άλλωστε – και δυστυχέστατα- εγγενείς σε κάθε δημόσιο φορέα. Η έλλειψη αξιολόγησης των εκπαιδευτικών, το παρωχημένο πρόγραμμα σπουδών, η έλλειψη προσθέτων παροχών, οι παραμελημένες εγκαταστάσεις ήταν, μεταξύ άλλων, οι λόγοι για τους οποίους αποκλεισαμε εξαρχής τη δημόσια εκπαίδευση και στραφήκαμε στην ιδιωτική που με θυσίες πληρώνουμε κάθε χρόνο. Μέχρι σήμερα ουδόλως έχουμε διαψευσθεί ως προς την εμπιστοσύνη που επιδείξαμε στους υπευθύνους της σχολικής μονάδας που επιλέξαμε. Γνωρίζοντας καλά, ως νομικοί, τόσο εγώ όσο και ο σύζυγός μου, το ασφυκτικό νομοθετικό πλαίσιο που διέπει τη λειτουργία των ιδιωτικών σχολείων, προσβλέπουμε στην απελευθέρωση της ιδιωτικής εκπαίδευσης που θα βελτιώσει ακόμη περισσότερο τις παρεχόμενες υπηρεσίες. Η κανονιστική παρέμβαση του κράτους, όχι μόνο στο διευθυντικό δικαίωμα του σχολάρχη-εργοδότη, αλλά και σε κάθε σχεδόν πτυχή της λειτουργίας του σχολείου, και δη σε τόσο έντονο βαθμό όπως ισχύει σήμερα, είναι απολύτως απαράδεκτη σε μία χώρα που θέλει να αυτοαποκαλείται σύγχρονη. Ας αφήσουμε επιτέλους τους ανθρώπους που γνωρίζουν το αντικείμενο να διαμορφώσουν την εργασία και τις παρεχόμενες υπηρεσίες και να διαχειριστούν το ανθρώπινο δυναμικό και τις υποδομές τους, όπως εκείνοι κρίνουν καλύτερο. Τελικοί κριτές θα είναι πάντα οι γονείς και οι μαθητές που με θυσίες επιλέγουν την ιδιωτική εκπαίδευση προσβλέποντας στην καλύτερη υπηρεσία. Οι ασύδοτοι και οι μη επαγγελματίες του χώρου εν τέλει περιθωριοποιούνται, εναντίον τους άλλωστε υπάρχουν εργαλεία στην κοινή νομοθεσία, δεν χρειάζεται να «πνίγεται» ένας ολόκληρος κλάδος και δη σε έναν τόσο ευαίσθητο και σημαντικό τομέα, όπως αυτός της παιδείας. Ας γίνουμε κανονική χώρα και ας αφήσουμε πια τις ιδεοληψίες και τις «συνδικαλιστικές» πρακτικές.