• Σχόλιο του χρήστη 'ΓΠΠ' | 22 Ιανουαρίου 2011, 11:56

    Το πρόβλημα των συνενώσεων είναι περίπλοκο και πολυσύνθετο. Υπάρχουν τουλάχιστον τρεις διαφορετικές περιπτώσεις: α)αυτή μεταξύ ολιγοθέσιων σχολείων της πρωτοβάθμιας της ηπειρωτικής Ελλάδας, β)αυτή μεταξύ συστεγαζόμενων σχολικών μονάδων και γ)εκείνη μεταξύ σχολείων διάφορων τύπων της δευτεροβάθμιας αλλά και κοντινών μονάδων της πρωτοβάθμιας. Από αυτές ευλότερο να πραγματοποιηθεί είναι η δεύτερη. Το οικονομικό όφελος βέβαια είναι ασήμαντο ενώ το συγκρότημα αποκτά ενιαία διοίκηση. Οι άλλες δύο περιπτώσεις παρουσιάζουν τεράστιες δυσκολίες. Πρέπει αρχικά πριν γίνει οποιαδήποτε συγχώνευση να έχουν λυθεί τα προβλήματα στέγασης και υλικοτεχνικής υποδομής και στην περίπτωση των ολιγοθεσίων να έχει δημιουργηθεί και ασφαλές οδικό δίκτυο. Είναι εύκολο να λες ότι καταργώ το τάδε μονοθέσιο, αλλά θα έστελνε ο οποιοσδήποτε το παιδί του μέσα στην νύχτα σε δρόμους που ακόμα και έμπειροι οδηγοί δυσκολεύονται να περάσουν; Ακόμα έχουν δημιουργηθεί (από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο) Αναλυτικά Προγράμματα για τα παιδιά που θα μεταβούν από τα ολιγοθέσια; (Εδώ δεν έχουν ακόμα προσαρμοστεί τα υπάρχοντα). Έχουν γίνει αντίστοιχες κινήσεις για τα σχολεία της τρίτης περίπτωσης; Αν δεν υπάρξει ένας προγραμματισμός σαφής ΓΡΑΠΤΟΣ και προσαρμοσμένος στις ιδιαιτερότητες κάθε περίπτωσης, που να απευθύνεται στα ΜΕΛΗ κάθε σχολικής κοινότητας με χρονοδιαγράμματα εκτέλεσης και εφαρμογής και δεσμεύσεις για τα όσα θΑ γίνουν (για παράδειγμα για το μέγιστο του αριθμού των μαθητών κάθε τμήματος), τότε δεν θα υπάρξουν αποτελέσματα σε μία τέτοια προσπάθεια. ΟΡΙΖΟΝΤΙΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΛΕΜΕ ΟΤΙ ΠΑΡΑΓΟΥΜΕ ΕΡΓΟ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΠΟΤΕ ΚΑΛΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ.