• Σχόλιο του χρήστη 'ΣΥΡΙΓΟΣ Ε.' | 3 Δεκεμβρίου 2020, 00:05

    Άρθρο 31 - παρ. 2. Ο νομοθέτης προβλέπει τρείς κατηγορίες υποψηφίων διευθυντών: τον δημόσιο λειτουργό, τον μόνιμο δημόσιο υπάλληλο και τον μόνιμο εκπαιδευτικό της δημόσιας εκπαίδευσης: Δημόσιοι λειτουργοί. Αφορά κατά τα φαινόμενα αποκλειστικά στους διδάσκοντες στα ΑΕΙ-ΤΕΙ (δεν μπορούμε παρά, ευλόγως, να αποκλείσουμε το σενάριο της μετακίνησης των δικαστικών ή των γιατρών του ΕΣΥ σε τέτοια θέση). Η εύλογη ερώτηση: Τι μέλος ΔΕΠ θα είναι αυτό που θα απομακρυνθεί οικιοθελώς από τα καθήκοντά του για 3 ή 6 έτη, σε μια τέτοια θέση; Αν προβάλλουμε το καθηκοντολόγιο, τις απαιτήσεις σε χρόνο απασχόλησης και υπηρεσιακή ετοιμότητα της νέας θέσης, σαφώς αποκλείει την οποιαδήποτε σοβαρή ενασχόληση με άλλα αντικείμενα. Η επόμενη επιφύλαξη σχετίζεται με αυτό που ο νομοθέτης υπαινίσσεται με το ‘’λειτουργός’’, που παραπέμπει σε ένα αξιακό-συμπεριφορικό πλαίσιο ‘’ελευθερίας’’ και ‘’προσφοράς έργου κοινωνικά ωφέλιμου’’ κ.λπ., αφού στη χώρα αρκετά στοιχεία καταδεικνύουν ότι υπάρχουν δημόσιοι λειτουργοί που λειτουργούν με όρους εξάρτησης. Η κατηγορία των δημόσιων λειτουργών θα μπορούσε να έχει το ρόλο του συνδέσμου ή κάποιον άλλο συμβουλευτικό, αν προκριθεί κάποια σχετική διαδικασία. Μόνιμος δημόσιος υπάλληλος. Η κατηγορία σχεδόν εξ ορισμού είναι χαρακτηρισμένη και περιορισμένη στην ‘’εκτέλεση εργασιών και στην υπακοή εντολών ανωτέρων’’. Πως ο εν λόγω υπάλληλος –το πιθανότερο με την κουλτούρα του ‘’γραφειοκράτη’’- λοιπόν θα ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις τέτοιας θέσης ευθύνης σε λήψεις αποφάσεων και πρωτοβουλιών. Πως θα είναι –ενδεικτικά- συνομιλητής ενός ‘’Δήμου’’ που δεν ανταποκρίνεται διαχρονικά (γιατί δεν έχει άμεσο όφελος, σε έργα και δράσεις υποδομών και όχι ‘’βιτρίνας’’ με αντίκρισμα) σε σοβαρά θέματα όπως η συντήρηση ή η ασφάλεια ενός συγκροτήματος, θέματα δηλαδή οργάνωσης και ορθής λειτουργίας μιας μεγάλης μονάδας με ημερήσια λειτουργία; Η κατηγορία, αντιθέτως, είναι η κατάλληλη για τη στελέχωση των γραμματειών των δομών. Μόνιμος εκπαιδευτικός της δημόσιας εκπαίδευσης. Η κατηγορία –κατά κύριο λόγο αυτή της επαγγελματικής εκπαίδευσης- πρέπει να είναι η δεξαμενή των αυριανών διευθυντών. Υπάρχουν εκπαιδευτικοί με πραγματικά βιογραφικά (που έχουν διατελέσει επιστημονικά στελέχη της εκπαίδευσης σε φορείς και σε επιτελικές θέσεις), οι οποίοι πέραν του το νέου οικονομικού κινήτρου, εάν διαμορφωθεί ένα πιο ευέλικτο πλαίσιο οργάνωσης και λειτουργίας των ΔΙΕΚ θα μπορούσαν να ανταποκριθούν στην επόμενη πρόσκληση. Οι εν ενεργεία διευθυντές, κάποιοι από τους οποίους ασκούν αρκετά αποτελεσματική διοίκηση –παρόλα τα αντικίνητρα του χαμηλού επιδόματος και του ατελούς πλαισίου λειτουργίας, επίσης θα πρέπει να αξιολογηθούν με αντικειμενικού τύπου διαδικασίες (όχι με επιτροπές) και να υποστηριχτούν. Η πολιτεία έχει αρκετά εργαλεία να κάνει χρήση (μηχανισμούς αξιολόγησης και επιμόρφωσης: ΑΣΕΠ, ΕΣΔΔΑ κ.ά.). Στη Γαλλία, η προϋπόθεση για να μπει ο εκπαιδευτικός στην τάξη είναι η διαδικασία (γραπτού) ΑΣΕΠ, για να ασκήσει τα καθήκοντα διευθυντή, ΑΣΕΠ (διοικητικού), και –η ‘’κορύφωση’’- για να επανέλθει στην εκπαιδευτική διαδικασία, εκ νέου ΑΣΕΠ (!). Οι νέοι υποδευθυντές, είναι μια δεξαμενή για άντληση στελεχών. Γενική παρατήρηση: Η έλλειψη μελετών και ερευνών στο πεδίο της Αρχικής Κατάρτισης είναι γνωστή. Ποιός είναι ο λόγος που ένας επί δεκαετίες εκπαιδευτής ΔΙΕΚ δεν έχει ποτέ ερωτηθεί για επιστημονικά θέματα διδακτικής πρακτικής ή λειτουργίας μονάδας σε επίπεδο τάξης; Ο συγκεντρωτικός χαρακτήρας της δημόσιας εκπαίδευσης δεν το επιτρέπει; Έχουμε αναλωθεί σε σειρά από επιστημονικές ανακοινώσεις σε συνέδρια και άλλες παρεμβάσεις, τις τελευταίες δεκαετίες, αλλά μια ομάδα καταγραφής προβλημάτων από το υπουργείο ή τους φορείς του στον χώρο (με την γεωγραφική έννοια) των ΔΙΕΚ δε έχουμε δει. Η σχέση μας με την πραγματικότητα ‘’πάσχει’’. Θα περιμένουμε το επόμενο μεγάλο συγχρηματοδοτούμενο να δώσει τις λύσεις; Τις λύσεις δεν τις δίνουμε εμείς;