Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Μανώλης Γιακουμάκης' | 23 Ιανουαρίου 2011, 13:24

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Να ξεκινήσω με μια ένσταση επί της διαδικασίας. Είναι δυνατόν για ένα θέμα τόσο σοβαρό να δίνεται από το υπουργείο η εκπληκτική διορία των 2 (δύο) εργασίμων ημερών + ένα σαββατοκύριακο για να συζητηθεί; Μήπως αυτό και μόνο δείχνει πόσο πραγματικά νοιάζεται το υπουργείο για τη γνώμη μας επί του θέματος; Έχοντας περάσει από την εκπαιδευτική διαδικασία σε όλες της τις μορφές (εργαζόμενος σε Φροντιστήριο, σε Ιδιωτικό Λύκειο και τα τελευταία 8 χρόνια σε Δημόσιο Λύκειο) έχω να παρατηρήσω ότι το Υπουργείο Παιδείας ανέκαθεν, αλλά πολύ περισσότερο τα τελευταία χρόνια έχει επιλέξει να αντιμετωπίζει την Παιδεία, πιο πολύ σαν εμπόρευμα, παρά σαν λειτούργημα ή αγαθό. Βλέποντας την λοιπόν σαν εμπόρευμα, είναι πολύ λογικό να θέτει σαν κύριο στόχο τη μείωση του λειτουργικού κόστους και την ποιότητα της παρεχόμενης Παιδείας να την βάζει σε πολύ δεύτερη μοίρα. Δεν έχουμε όμως την ίδια άποψη οι εκπαιδευτικοί και οι γονείς. Με βάση τις παραπάνω σκέψεις έχω να κάνω τις εξής παρατηρήσεις: 1. Πολυπληθή τμήματα των 20+ μαθητών ΔΕΝ προάγουν την εκπαιδευτική διαδικασία. Αλήθεια έχετε ακούσει ποτέ φροντιστήριο ή Ιδιωτικό σχολείο (από αυτά που οι υπουργοί και οι βουλευτές στέλνουν τα παιδιά τους), να διαφημίζει ότι έχει πολυμελή τμήματα; Μάλλον το αντίθετο θα έλεγα. 2. Ειδικά στα επαρχιακά σχολεία στα οποία μάλιστα συχνά δεν υπάρχουν κοντινά φροντιστήρια – και τα οποία, κυρίως, το υπουργείο προσπαθεί να συνενώσει – παρουσιάζονται πολλές ιδιόμορφες περιπτώσεις ανάμεσα στους μαθητές. Για να επιτελέσει σωστά ο εκπαιδευτικός το έργο του πρέπει να ασχοληθεί με τις ιδιαιτερότητες των μαθητών, πράγμα δύσκολο έως αδύνατο σε πολυπληθή τμήματα. 3. Το σταδιακό κλείσιμο των μικρών σχολικών μονάδων θα αποδυναμώσει κοινωνικά και πολιτιστικά τις μικρές κοινωνίες με αποτέλεσμα τη σταδιακή εγκατάλειψη τους από νέο κόσμο, το οποίο θα ενισχύσει το φαινόμενο της αστυφιλίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το κλείσιμο και η συνένωση που επιχειρήθηκε την προηγούμενη δεκαετία σε επίπεδο Πρωτοβάθμιας και που οδήγησε σε εγκατάλειψη και ερήμωση ολόκληρων χωριών της επαρχίας. 4. Ο ωφέλιμος χρόνος του μαθητή θα μειωθεί δραματικά, μια και στις μετακινήσεις θα αναγκάζεται να καταναλώνει ένα μεγάλο μέρος του χρόνου του. Πληροφοριακά, τα δήθεν χρονικά όρια που θέτει το υπουργείο αφορούν τις δυσπρόσιτες περιοχές και μόνο την καθαρή μετακίνηση, και όχι τον ενδιάμεσο χρόνο αναμονής όταν χρειάζεται ο μαθητής να αλλάξει συγκοινωνία. Υπάρχουν μαθητές στη δυτική Κρήτη (υποθέτω και σε άλλα μέρη της Ελλάδας) που ξοδεύουν πάνω από μιάμιση ώρα για να πάνε στο σχολείο τους με την υπάρχουσα συγκοινωνία. 5. Το όλο επιχείρημα έχει στηθεί πίσω από ένα υπόγειο εκβιαστικό μηχανισμό απέναντι στους Καλλικρατικούς δήμους, καθώς αυτοί θα κληθούν να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά. Η χρηματοδότηση των σχολείων περνά σταδιακά, κατά αποκλειστικότητα στους δήμους. Έτσι, κάποιοι φτωχοί δήμοι θα αναγκαστούν εκ των πραγμάτων να συμφωνήσουν με την οδηγία του υπουργείου καθώς δε θα μπορούν να ανταποκριθούν στα λειτουργικά έξοδα των σχολικών μονάδων. Φυσικά οι πολίτες, και ιδιαίτερα αυτοί που δεν έχουν παιδιά μαθητές, και που θα συνεχίσουν να πληρώνουν τους αυξημένους φόρους στο κράτος, πιθανότατα, δε θα είναι θετικοί σε μια ενδεχόμενη αύξηση των δημοτικών φόρων προκειμένου να καλυφθούν τα έξοδα των σχολείων. Επιτέλους κύριοι (και κυρίες) του υπουργείου βγείτε και πείτε ανοιχτά στους πολίτες τι νέο σχολείο οραματίζεστε. Ένα σχολείο που προάγει την εκπαιδευτική διαδικασία και χτίζεται γύρω από τις ανάγκες του μαθητή ή ένα σχολείο supermarket και μάλιστα κινέζικου τύπου; Στο κάτω - κάτω δε ζείτε στην Ολλανδία που η χώρα είναι επίπεδη και η μετακίνηση μπορεί να γίνει σε ελάχιστο χρόνο από περιοχή σε περιοχή. Στην Ελλάδα βρίσκεστε με το δεδομένο γεωγραφικό της ανάγλυφο και σε αυτήν την πραγματικότητα πρέπει εσείς να προσαρμοστείτε. Όσο για το κερασάκι για τα λεφτά που δεν υπάρχουν, θα σας απαντήσουμε με τη φράση –πριν τις εκλογές - του πρωθυπουργού σας, ότι φυσικά υπάρχουν. Απλά τα χαρίζετε καθημερινά σε οφειλέτες του Δημοσίου σε εφοπλιστές και άλλους καταχραστές. Και θα «συμφωνήσω» με τον κ. Πάγκαλο. Ναι, μαζί τα φάγατε, μόνο που δε χορτάσατε. Για την ιστορία να αναφέρω ότι δουλεύω σε ένα σχολικό συγκρότημα της επαρχίας που μαζί Γυμνάσιο – Λύκειο έχουν τα τελευταία 10 χρόνια περίπου 140 μαθητές και παρ’ όλες τις δυσκολίες της επαρχίας και των δύσκολων μετακινήσεων καταφέρνει να διατηρεί ένα αρκετά υψηλό επίπεδο μόρφωσης και συμπεριφοράς των μαθητών. Αναμφίβολα τα ολιγομελή τμήματα - προσπαθούμε να μην ξεπερνούν ποτέ τους 25 μαθητές ανά τμήμα – είναι ένας από τους κύριους αρωγούς της προσπάθειας μας. Φυσικά και το δικό μας σχολείο τελεί υπό καθεστώς «συνένωσης».