• Σχόλιο του χρήστη 'V.V.' | 14 Ιουλίου 2021, 19:09

    ΑΡΘΡΟ 2: «Ορισμοί» Στον ορισμό της διδακτικής υπηρεσίας, δεν αναφέρεται η άσκηση διδακτικών καθηκόντων σε ΚΠΕ/ΚΕΑ/ΚΕΠΕΑ, κάτι που έρχεται σε αντίθεση με όλους τους νόμους και τις Υ.Α που ρύθμιζαν τη λειτουργία των Κέντρων Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης. Να αναφέρω την πιο πρόσφατη: Φ7/104389/Δ7/13-08-2020 που βασίζεται στο Νόμο 4713/2020, άρθρο 15. Η νομοθεσία πάντα προσδιόριζε ρητά ότι «Η υπηρεσία σε Κ.Π.Ε. προσμετράται ως δ ι δ α κ τ ι κ ή σε τύπο σχολικής μονάδας αντίστοιχης με την οργανική θέση του εκπαιδευτικού». Γιατί άραγε αναφέρεται ως διδακτική; Γιατί είναι διδακτική. Τα ΚΠΕ είναι σύλλογοι εκπαιδευτικών, με καθηγητές, δασκάλους και νηπιαγωγούς που «κάνουν μάθημα» – διδάσκουν: βάσει υποχρεωτικού εβδομαδιαίου ωρολογίου προγράμματος βάσει ελαχίστου αριθμού ωρών ημερησίως (7 διδακτικές ώρες), βάσει υποχρεωτικού αριθμού διδακτικών ωρών εβδομαδιαίως (16 ώρες) και βάσει ετήσιου προγραμματισμού διδακτικού έργου που εγκρίνεται από το ΥΠΑΙΘ κάθε χρόνο για να υλοποιηθεί. Ακόμη και τη φετινή χρονιά με τις πρωτόγνωρες συνθήκες λόγω πανδημίας, τα ΚΠΕ ανταποποκρίθηκαν και προσαρμόστηκαν στις νέες συνθήκες, υλοποιώντας εξ αποστάσεως εκπαιδευτικά προγράμματα. Η αναδρομική στέρηση της διδακτικής υπηρεσίας είναι σίγουρα άδικη για όσους τοποθετήθηκαν στα ΚΠΕ αλλά κυρίως είναι άδικη για τον ίδιο τον θεσμό των ΚΠΕ/ΚΕΑ/ΚΕΠΕΑ του οποίου παραγνωρίζεται μια κύρια λειτουργία του,που είναι η διδασκαλία σε μαθητές/τριες. Ένα εκπαιδευτικό προσωπικό με πλούσια εμπειρία θα οδηγηθεί εκτός ΚΕΠΕΑ γιατί δεν θα μπορεί να συμμετάσχει στις μελλοντικές προκηρύξεις λόγω μη επαρκούς διδακτικής υπηρεσίας. Ένα άλλο εκπαιδευτικό προσωπικό με εμπειρία επίσης θα οδηγηθεί σε άλλες επιλογές εκτός ΚΕΠΕΑ, γιατί δεν θα έχει κανένα κίνητρο να τοποθετηθεί σε θέση της οποίας η θητεία είναι στην πράξη διδακτική αλλά δε θεωρείται ως τέτοια. Επιπλέον, η μη αναγνώριση της διδακτικής υπηρεσίας στα ΚΠΕ σηματοδοτεί μια οπισθοχώρηση σε επίπεδο εκπαιδευτικής πολιτικής. Ο θεσμός της περιβαλλοντικής εκπαίδευσης ήταν για τη χώρα η μήτρα νέων παιδαγωγικών κατευθύνσεων που γονιμοποίησαν τη διδακτική πρακτική με βιωματικές και ομαδοσυνεργατικές μεθόδους δίνοντας μια άλλη ώθηση, μαθητοκεντρική στο παραδοσιακό δασκαλοκεντρικό σχολείο.