• Σχόλιο του χρήστη 'Κοσμάς Τουλούμης' | 25 Ιανουαρίου 2011, 01:13

    Παίρνω αφορμή από τη συζήτηση περί "αρίστων" μαθητών! Υπάρχει αντικειμενικός ορισμός του "άριστου" μαθητή ή της "άριστης" μαθήτριας; Αν το καλοσκεφτούμε τους χαρακτηρίζουμε έτσι είτε με ένα "φυσικό" είτε μ' ένα μεταφυσικό, σχεδόν, τρόπο. Στην πρώτη περίπτωση αναφερόμαστε σ' αυτόν ή αυτήν που αφομοιώνει, στην καλύτερη περίπτωση, ή αποστηθίζει , στη χειρότερη, έτοιμες γνώσεις δοσμένες με την αντίληψη της απόλυτης, μίας και μοναδικής αλήθειας. Στη δεύτερη περίπτωση αναγνωρίζουμε κάποια "παιδιά-θαύματα" και τις διανοητικές εκλάμψεις τους ως αποτέλεσμα μιας ευφυίας που την εκλαμβάνουμε σαν έμφυτη. Ακόμα και αυτή η "ευφυΐα", όμως, κινείται, συνήθως, μέσα σ' ένα σαφώς προσδιορισμένο γνωστικό πλαίσιο και δεν ξεφεύγει από τα όρια τα οποία θέτει κάθε κοινωνία όχι μόνο για το τι είναι γνώση, αλλά και για το τι είναι καινοτομία. Βαδίζοντας προς ένα μέλλον όπου θα χρειαζόμαστε όλο και περισσότερο και καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής μας να προσαρμοζόμαστε σε διαφορετικά περιβάλλοντα και τρόπους μάθησης (πολυγραμματισμούς τα ονομάζουν οι ειδικοί) δεν μπορούμε να είμαστε προσκολλημένοι στην παραδοσιακή αντίληψη περί "αριστείας". Δεν μιλούμε, λοιπόν, για "καλούς" ή "άριστους" μαθητές, αλλά για μαθητές ικανούς να ανταποκριθούν στα νέα, πολλαπλά, περιβάλλοντα γνώσης και στην ανάγνωση και ερμηνεία της κοινωνικής πραγματικότητας με πνεύμα ενεργητικό και κριτικό. Η οποιαδήποτε αξιολόγηση, συνεπώς, μέσω ενός διαγωνισμού, όπως και να ονομαστεί αυτός, ακόμα και τέστ δεξιοτήτων, δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να αναπαράγει τις παλιές και ξεπερασμένες δομές της εκπαίδευσης που θέλουμε να υπερβούμε. Οι ίσες ευκαιρίες, λοιπόν, δεν είναι ένα κενό πολιτικάντικο σύνθημα! Είναι μια αναγκαιότητα για τον κόσμο που έρχεται!