• Σχόλιο του χρήστη 'Mackis' | 5 Φεβρουαρίου 2011, 13:59

    Υπάρχει ήδη η βάση στην οποία καταγράφεται ο αριθμός των μαθητών καθώς και οι εκπαιδευτικοί ανά Γραφείο Συντονιστή Εκπαίδευσης (http://dipode.westgate.gr). Απαιτούνται κάποιες βελτιώσεις. Το θέμα είναι να γνωρίζεις από πριν τι θέλεις να καταγράφεις. Προτείνω: 1. Κάθε μαθητής που εγγράφεται σε Τ.Ε.Γ. λαμβάνει έναν προσωπικό κωδικό. Με διαγνωστικό τεστ που γίνεται στην αρχή της χρονιάς ο μαθητής "τοποθετείται" σε επίπεδο (Α1, Α2, κλπ). Για κάθε μαθητή υπάρχει στόχος. Τα στοιχεία επικοινωνίας ενημερώνονται με κάθε αλλαγή. Η πορεία του μαθητή παρακολουθείται μέχρι την ενηλικίωση και μετά (ακαδημαϊκή ή επαγγελματική εξέλιξη). 2. Ξεκάθαρος καθορισμός των μονάδων ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης για να ξέρουμε και τι καταγράφουμε: α. Τμήμα Ελληνικής Γλώσσας: Διδάσκεται η ελληνική γλώσσα σε 6 επίπεδα. Αξιολόγηση μέσω του Κρατικού Πιστοποιητικού Γλωσσομάθειας (Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας). β. Δίγλωσση Μονάδα: Αναγνωρισμένο από τις τοπικές αρχές σχολείο το οποίο παρέχει απολυτήριο. Προϋπάρχει πρωτόκολλο μεταξύ των ελληνικών και γερμανικών αρχών. Παρακολούθηση και αξιολόγηση του μοντέλου. γ. Ενταγμένα Τμήματα Ελληνικής Γλώσσας και Πολιτισμού: Σχολεία με μαθητές οι οποίοι επιθυμούν να παρακολουθήσουν μαθήματα εντός του ωρολόγιου προγράμματος του σχολείου (ως μάθημα επιλογής). δ. Αμιγείς μονάδες: Παρακολούθηση κάθε μαθητή μέχρι την αποφοίτηση από το ελληνικό Πανεπιστήμιο. 3. Δημιουργία ομάδων εργασίας σε Πρεσβείες με σκοπό την καταγραφή του μαθητικού δυναμικού ελληνικής καταγωγής στα σχολεία της χώρας. Συνεργασία με τοπικές στατιστικές αρχές (αριθμός Ελλήνων σε επαγγελματικά σχολεία, Έλληνες φοιτητές, κ.λ.π.). Έρευνα όσον αφορά στην πορεία του πληθυσμού ελληνικής καταγωγής και στις πολιτικές "ενσωμάτωσης" κάθε χώρας. 4. Αναζήτηση ξένων σχολείων στα οποία διδάσκεται η αρχαία ελληνική γλώσσα και συνεχής συνεργασία με τους Διευθυντές τους για έναρξη μαθημάτων νέας ελληνικής. Συνεργασία με τον Ε.Ο.Τ. με παρότρυνση των μαθητών αυτών να επισκεφθούν την Ελλάδα. Η φράση του Υπουργείου "αξιολόγηση του παραγόμενου έργου σε σχέση με τους διατιθέμενους πόρους" εννοεί κυρίως την αξιοποίηση των ανθρώπινων πόρων δηλαδή των αποσπασμένων εκπαιδευτικών. Η αντίληψη "τόσοι μαθητές ανά καθηγητή" δεν οδηγεί πουθενά. Τέτοιες λογικές μπορούν να λειτουργήσουν μόνο σε κανονικά σχολεία της Ελλάδας (και μόνο για μεγάλες πόλεις) και όχι σε ένα τόσο πολύπλοκο σύστημα όπως αυτό της ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης. Ευθύμιος Συμεωνίδης Σαντορίνη