Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Φωτεινή Μηνάκη' | 15 Ιανουαρίου 2024, 12:13

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Το σχέδιο νόμου δείχνει ότι η Πολιτεία θα αναλάβει την ευθύνη να προχωρήσει σε ρήξεις και για πρώτη φορά να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της βίας συνολικά και ουσιαστικά, τόσο προληπτικά, όσο και κατασταλτικά. Ειδικά τα μέτρα για την ηλεκτρονική εποπτεία (κάμερες) και την ταυτοπροσωπία κατόχου εισιτηρίου κρίνονται ως πρωτοποριακά για τη δική μας έννομη τάξη. Το 2ο σκέλος των μέτρων (κατασταλτικά), ωστόσο, εγείρει σοβαρούς νομικούς προβληματισμούς, κυρίως αναφορικά με τις νέες αρμοδιότητες της ΔΕΑΒ, η οποία πλέον αναδεικνύεται σε ένα ΥΠΕΡΔΙΚΑΙΟΔΟΤΙΚΟ-ΚΡΑΤΙΚΟ όργανο για την αντιμετώπιση της βίας σε όλο τον ελληνικό αθλητισμό (επαγγελματικό και ερασιτεχνικό). Το πρώτο, λοιπόν, ζητούμενο είναι αν ως μία Επιτροπή της ΓΓΑ έχει τις προϋποθέσεις για το έργο αυτό. Πιο συγκεκριμένα: α) Όπως προκύπτει από το σχέδιο νόμου, η ΔΕΑΒ καλείται να υπερκαλύψει τη δικαιοδοσία των πειθαρχικών οργάνων του ν.2725/1999, τόσο αυτών που απαρτίζονται από τακτικούς δικαστές, όσο και των έτερων πειθαρχικών οργάνων των λοιπών αθλητικών ομοσπονδιών. Άρα καταρχήν εγείρεται ζήτημα de facto κατάργησης των οργάνων αυτών κάτι που δημιουργεί ζητήματα ενδεχομένως «προσβολής αυτοδιοίκητου» ή / και «συνεταιρίζεσθαι», καθόσον τα όργανα αυτά λειτουργούν βάσει πειθαρχικών κανονισμών ομοσπονδιών και επαγγελματικών ενώσεων στο πλαίσιο κανόνων αυτοδέσμευσης των αθλητικών φορέων (άρθρα 27 και 96 επ. ν.2725/99) σύμφωνα με το νόμο και το Σύνταγμα. β) Εγείρεται, επίσης, ζήτημα συνολικής νομιμότητας των αποφάσεων (ΔΕΑΒ και δικαιοδοτικών οργάνων) κατά το ότι θα επιβάλλονται οι ίδιες ποινές (πχ αποκλεισμός έδρας ή πρόστιμο) για την ίδια παράβαση, σε βάρος του ιδίου, κατά περίπτωση, φυσικού ή νομικού προσώπου κάτι που απαγορεύεται από το νόμο. Η διάκριση του εάν η ίδια ποινή αφορά διοικητική ή πειθαρχική αρμοδιότητα δεν παίζει κανένα ρόλο, αφού, όπως προαναφέρθηκε, μιλάμε για ίδια ποινή, κατά του ιδίου προσώπου και για την ίδια παράβαση κάτι που είναι ανεπίτρεπτο να λειτουργεί αθροιστικά. γ) Συνακόλουθα εγείρεται και ζήτημα τρόπου έκτισης των ποινών αυτών (παραλλήλως και ταυτοχρόνως επιβαλλομένων) ενδεχόμενα και σε διαφορετικούς μεταξύ τους, χρόνους και από διαφορετικά όργανα, τόσο σε 1ο όσο και σε 2ο βαθμό διαδικασίας (ΔΕΑΒ και Διοικητικά Δικαστήρια αφενός και αθλητικοί δικαστές και ΑΣΕΑΔ αφετέρου) με ενδεχόμενο την έκδοση αντιφατικών αποφάσεων σε διαφορετικούς χρόνους και συνακόλουθα τη διακύβευση της ομαλής διεξαγωγής των πρωταθλημάτων! δ) Τέλος η ΔΕΑΒ ως επιτροπή Υπουργείου οφείλει να εφαρμόζει το Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας. Το γεγονός αυτό καθιστά λίαν αμφίβολο αν με βάση τη νομολογία των διοικητικών δικαστηρίων μπορεί να έχει αποφασιστικό, παρά μόνον γνωμοδοτικό, χαρακτήρα (γνώμη ή πρόταση). Άρα η πρόβλεψη του σχεδίου νόμου για «αυτοματοποιημένες» ποινές, χωρίς καν προηγούμενη κλήση και ακρόαση, ελέγχεται τόσο για τη νομιμότητα, όσο και κυρίως, για την συνταγματικότητά της. Το ίδιο ισχύει και ως προς τις λοιπές “fast truck” προβλεπόμενες, διαδικασίες επιβολής ποινών με βάση τις υπερβολικά μικρές (και μάλλον ανέφικτες στην πράξη) προβλεπόμενες, προθεσμίες, οι οποίες ουσιαστικά καταργούν το Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται. Συμπερασματικά το όλο πλαίσιο περί δικαιοδοτικών αρμοδιοτήτων της ΔΕΑΒ θεωρούμε πως, πριν γίνει νόμος, χρήζει επανεξέτασης, καθώς σε διαφορετική περίπτωση ελλοχεύει ο κίνδυνος οι σχετικές ποινές να «πέφτουν» στα διοικητικά δικαστήρια, γεγονός που μπορεί να καταστήσει την όλη προσπάθεια για την αντιμετώπιση της οπαδικής βίας, για ακόμα μία φορά, αναποτελεσματική. Φωτεινή Π. Μηνάκη Δικηγόρος