• Σχόλιο του χρήστη 'Γιάννης Πολίτης' | 11 Μαρτίου 2011, 23:58

    1. Η ζωή της Ελλάδας επηρεάζεται τα τελευταία χρόνια συνεχώς περισσότερο από τα τεκταινόμενα στην Ευρωπαïκή Ένωση. Η επιρροή αυτή είναι ασύγκριτα αμεσότερη και ευρύτερη από εκείνη π.χ. των ΗΠΑ ή άλλων κρατών ή οργανισμών. Η μεγαλύτερη χώρα της ΕΕ τόσο οικονομικά όσο και πολιτικά (μέσω του αυξημένου αριθμού ψήφων της, ιδίως από το 2001 και μετά, σε όλα τα συλλογικά όργανα της ΕΕ) είναι η Γερμανία. Η Ελλάδα, παραιτείται τα τελευταία 15 χρόνια συνεχώς από το δικαίωμα αρνησικυρίας (veto) από όλο και περισσότερους τομείς ευρωπαïκής πολιτικής, όπου πριν ίσχυε η παμψηφία, ενώ τώρα, σε ικανοποίηση ιδίως γερμανικών επιθυμιών, ισχύει η πλειοψη-φία. Στη Γερμανία κατοικούν/διαμένουν περίπου 400.000 Έλληνες, τώρα στην 3η ή και 4η γενιά, που, αν συνδέονταν με την Πατρίδα αποτελεσματικά μέσω της παιδείας, θα μπορούσαν να επηρεάσουν θετικά για την Ελλάδα τις εδώ πολιτικές αποφάσεις, δεδομένου, ότι πολλοί από τη 2η γενιά και μετά ενσωματώνονται χωρίς πρόβλημα στην εδώ κοινωνία, αριθμώντας ήδη πολλούς επιστήμονες σε όλους τους κλάδους. 2. Πόση σημασία έχει η δημιουργία καλών ευρωπαίων με συνείδηση της ελληνικής τους καταγωγής, ικανών να καταλάβουν, να προβάλουν και να υπερασπιστούν τα συμφέ-ροντα της Πατρίδας φάνηκε τον περασμένο χρόνο με την έλλειψη από πλευράς εδώ Ελληνισμού σοβαρής, ολοκληρωμένης και πειστικής αντίστασης στην ζοφερή ανθελληνική ατμόσφαιρα που μας εξέπληξε όλους. Άν συνεχιστεί αυτό, η αύξουσα επιθυμία της Γερμανίας, να υπαγορεύει όρους ζωής στα μικρότερα κράτη που ζητούν την οικονομική της βοήθεια (βλ. σημερινή συνέντευξη της A. Merkel στη BILD-Zeitung) σε συνδυασμό με την, όπως φαίνεται σήμερα, δυστυχώς, όχι βραχυχρόνια εξάρτησή μας από τέτοια βοήθεια, θα οδηγήσει σε 10-20 χρόνια στο να αποφασίζει το Βερολίνο, τι θα γίνει στην Ελλάδα. Και οι αποφάσεις του δεν θα είναι ευνοïκές για την τελευταία, αν δεν δημιουργηθεί ένας αποτελεσματικός μοχλός επιρροής μέσα στη Γερμανία από ανθρώπους που θα καταλαβαίνουν καλά τα ελληνικά πράγματα και ταυτόχρονα θα μπορούν να αρθρώσουν με επάρκεια λόγο και επιχειρήματα προς το γερμανικό τους κοινωνικό και πολιτικό περίγυρο. 3. Για να επιτευχθεί αυτό (που, αν υπήρχε σοβαρός προγραμματισμός σε εθνικό επίπεδο, θα ήσαν κομμάτι συστατικό μιας ολοκληρωμένης και συγκροτημένης εξωτερικής πολιτικής) χρειάζεται η ΑΜΕΣΗ και ριζική αναμόρφωση του υπάρχοντος δήθεν «συστήματος» εκπάιδευσης των εδώ ελληνοπαίδων. Η επέκταση του ολοήμερου γερμανικού σχολείου (μέχρι τις 4 το απόγευμα) καταργεί στην πράξη τα συνεχώς συρρικνούμενα απογευματινά τμήματα ελληνικής γλώσσας και προσθέτει – πέρα από τη δεδομένη ανάγκη της ποιοτικής αναβάθμισης της σήμερα παρεχόμενης εκπαίδευσης - τον τελευταίο, πρακτικό, λόγο για την επιτακτική στροφή στη μόνη μορφή σχολείου που ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες, εκείνη του δίγλωσσου πρωινού αναπληρωματικού (κατά τη διατύπωση του γερμανικού συντάγματος) σχολείου. Αυτό προυποθέτει διαπραγμάτευση και διακρατική συμφωνία με κάθε ένα από τα 16 ομόσπονδα κρατίδια της Γερμανίας. Κάτι τέτοιο χρειάζεται, βέβαια, καλή προετοιμασία από σοβαρούς και έμπειρους διαπραγματευτές με καλή γνώση τόσο της πρακτικής λειτουργίας του εδώ εκπαιδευτικού συστήματος όσο και του αντίστοιχου νομικού πλαισίου κάθε κρατιδίου. 4. Αναγκαία φαίνεται, τουλάχιστο από τη σκοπιά του Αμβούργου, η κατάργηση των συντονιστών εκπάιδευσης, οι οποίοι όχι μόνο δεν προσέφεραν τίποτε στη βελτίωση της εδώ εκπαίδευσης, αλλά οι περισσότεροι αποδείχθηκαν, αντίθετα, ημιμαθείς τροχοπέδες σε κάθε αντίστοιχη προσπάθεια των γονέων, ιδίως τα τελευταία 5 χρόνια. 5. Επισης αναγκαία φαίνεται η αναβάθμιση του ρόλου των συλλόγων γονέων και η ευαισθητοποίηση των άλλων κρατικών εκπροσώπων (πρεσβείας, προξενείων) για μια καλλίτερη συνεργασία συτα θέματα παιδείας με τους παραπάνω συλλόγους. Είναι απαράδεκτη η μόνιμη μη ενημέρωση των γονέων για επαφές/συζητήσεις κλπ. που αφορούν τα παιδιά τους. 6. Περιμένουμε τη δημοσίευση του νομοσχεδίου για να τοποθετηθούμε συγκεκριμένα σε ό,τι αυτο θα προβλέπει.