• Σχόλιο του χρήστη 'Κυριακή Φραντζή' | 12 Μαρτίου 2011, 10:36

    Η Ελλάδα διατηρεί μια εξιδανικευμένη εικόνα για την εκπαίδευση της διασποράς, ενώ η τελευταία απέχει σήμερα πολύ από εκείνη της μετανάστευσης του '50 και του '70. Της διαφεύγει επίσης το γεγονός ότι σε πολλά πανεπιστήμια του εξωτερικού υπάρχει εντατικοποίηση σπουδών και εργασίας εδώ και χρόνια. Αυτό σημαίνει ότι οι απαιτήσεις εργασίας για τους αποσπασμένους σ' αυτά είναι εξ ορισμού αυξημένες, πράγμα που με τη σημερινή οικονομική κρίση μεταφράζεται σε διπλή λιτότητα. Από την άποψη αυτή, η οικονομική και θεσμική ενίσχυση της θέσης τους στα νεοελληνικά τμήματα είναι θέμα άμεσης προτεραιότητας, δεδομένου ότι και ελληνικά γράμματα γνωρίζουν και είναι κάτοχοι μεταπτυχιακών τίτλων και άλλων αυξημένων προσόντων. Η πρόταση δημιουργίας μορφωτικών ινστιτούτων στα πρότυπα των αντίστοιχων ευρωπαικών είναι οπωσδήποτε μια θετική κίνηση- το Ινστιτούτο Θερβάντες π.χ. διαφημίζεται ευρύτατα αυτή τη στιγμή ως πολυεθνικό ανεξάρτητο κέντρο εκμάθησης της γλώσσας σε πολλούς δημόσιους χώρους στην Αυστραλία. Εξίσου ενδιαφέρον είναι το ασιατικό μοντέλο ίδρυσης τέτοιων κέντρων ΕΝΤΟΣ των πανεπιστημίων, όπως εκείνο των ινστιτούτων Κομφούκιος, τα οποία η κινεζική κυβέρνηση θεωρεί στρατηγικό στόχο της εξωτερικής πολιτικής της, αν κρίνει κανείς από τα πολύ υψηλά ποσά που επενδύθηκαν για τη δημιουργία τους. Τα ινστιτούτα αυτά σε μεγάλο βαθμό αυτόνομα από τα κινεζικά πανεπιστημιακά τμήματα, και έχουν διεπιστημονικές δραστηριότητες- οι οποίες τους επιτρέπουν εκτός των άλλων να επιμορφώνουν και να απασχολούν κατά χρονικά διαστήματα ερευνητές και επιστημονικό προσωπικό όλων των κλάδων του επιστητού από την Κίνα. Και τα δύο αυτά μοντέλα για να περπατήσουν προυποθέτουν από πλευράς των χωρών που τα προωθούν δημιουργικό προσωπικό, ισχυρή εστίαση και πνεύμα αυτονομίας από τοπικές ή μητροπολιτικές ίντριγκες.