• Σχόλιο του χρήστη 'Μέλος ΔΕΠ' | 18 Φεβρουαρίου 2024, 17:46

    Το σχόλιο μου αφορά την κατανομή των πιστώσεων του ΠΔΕ μέσα σε κάθε πανεπιστήμιο. Το Υπουργείο Παιδείας χρηματοδοτεί με εκατ. ευρώ τα πανεπιστήμια για να καλύψουν τις δαπάνες των δημοσίων επενδύσεων τους. Το πρόγραμμα αυτό είναι από τα πλέον ανταγωνιστικά προγράμματα γιατί τα πανεπιστήμια που έχουν οργανωμένες διοικητικές και τεχνικές υπηρεσίες έχουν την δυνατότητα να απορροφούν μεγάλα ποσά έναντι άλλων πανεπιστημίων. Από την άλλη πλευρά πολλά πανεπιστήμια ακολουθούν τον εύκολο δρόμο και αναζητούν πόρους από το ΠΔΕ για αγορά επιστημονικών οργάνων τα οποία ζητούν οι καθηγητές για την προσωπική τους έρευνα χωρίς ωστόσο αυτά να σχετίζονται με τα εργαστήρια των τμημάτων τους. Η διαγωνιστική διαδικασία εδώ σαφώς «ευκολότερη». Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα αφενός να υπάρχουν πανεπιστήμια, με μηδενικές πιστώσεις για την εκπαιδευτική διαδικασία έχοντας υποδομές του περασμένου αιώνα και φοιτητές να κάνουν μαθήματα σε απαρχαιωμένες αίθουσες και αμφιθέατρα και αφετέρου το ίδιο το πανεπιστήμιο να απορροφά σημαντικές πιστώσεις που κατευθύνονται για αγορά επιστημονικών οργάνων και λοιπού εξοπλισμού που συνδέονται κυρίως με τους καθηγητές και την έρευνα τους σε ήδη χρηματοδοτούμενα προγράμματα (εθνικά, κοινοτικά, ιδιωτικά). Η εκπαιδευτική διαδικασία έρχεται σε δεύτερη και τρίτη πλέον προτεραιότητα με αποτέλεσμα τα πανεπιστήμια να προσεγγίζουν (μεταμορφώνονται) περισσότερο σε ερευνητικά ινστιτούτα αδιαφορώντας για την πρωταρχική τους προτεραιότητα που είναι η εκπαίδευση. Δικαιολογημένα επομένως οι φοιτητές διαμαρτύρονται για την υποβάθμιση των σπουδών τους και ζητούν αυξημένους πόρους από το κράτος όταν βλέπουν ότι τίποτα δεν γίνεται στον τομέα της εκπαίδευσης. Αυτή η εικόνα αδικεί το Υπουργείο Παιδείας. Εν κατακλείδι θα πρέπει το Υπουργείο Παιδείας, μέσα από αυτό το νομοσχέδιο, να ορίσει δεσμευτικά ποσοστά κατανομής των πιστώσεων του ΠΔΕ που ζητούν τα πανεπιστήμια. Οι αιτούμενες πιστώσεις να αφορούν κυρίως μελέτες, κατασκευές νέων κτιρίων με νέες αίθουσες και αμφιθέατρα, ανακατασκευές παλαιών κτιρίων, ενεργειακές αναβαθμίσεις, διαμόρφωση περιβάλλοντος χώρου (μακροπρόθεσμες αναπτυξιακές επενδύσεις). Η αγορά επιστημονικών οργάνων και λοιπού εξοπλισμού, είτε, να καλύπτει ένα μικρό ποσοστό των δαπανών (και να είναι ακόμα μικρότερες ή και μηδενικές αν δεν υπάρχουν αιτούμενες πιστώσεις για πάγιες υποδομές), είτε, να καλύπτονται από τον τακτικό προϋπολογισμό του κάθε ΑΕΙ. Στην περίπτωση αυτή, λόγω της στενότητας του τακτικού προϋπολογισμού, θα υπάρχει μια πιο λελογισμένη αιτούμενη πίστωση. Αν μου πείτε ότι «κανονικά....τα πανεπιστήμια οφείλουν να καταγράψουν τις ανάγκες τους....σύμφωνα και με τον στρατηγικό τους σχεδιασμό....να τις ιεραρχήσουν ...και έπειτα να ζητήσουν από το υπουργείο και κατ επέκταση στο ΠΔΕ πιστώσεις» αυτό αποτελεί όνειρο θερινής νυχτός και δεν συνάδει με την ελληνική πραγματικότητα. Η πρακτική δείχνει ότι ίδια επιστημονικά όργανα έχουν αγοραστεί πολλάκις από μέλη ΔΕΠ (ο καθένας επιθυμεί τα δικά του, στο χώρο του) ενώ πολλά άλλα βρίσκονται χρόνια τώρα ακόμα μέσα στα κουτιά τους στοιβαγμένα σε κάποια υπόγεια αποθήκη (η αποτελεσματική παροχή δημόσιων αγαθών στο απόγειο της). Θα μου πείτε και πάλι ότι υπάρχουν ελεγκτικοί μηχανισμοί που παρακολουθούν και καταγράφουν αυτές τις κακές πρακτικές…Γελάμε.