• Σχόλιο του χρήστη 'ΙΓΠ' | 7 Απριλίου 2011, 09:40

    Το μοντέλο της εκπαιδευτικής δομής στη χώρα μας, που είναι συγκεντρωτικό, γραφειοκρατικό και κατά συνέπεια δύσκαμπτο και αναποτελεσματικό έχει εξαντλήσει προ πολλού το βίο του. Για να επιτύχουμε μια πραγματική εκπαιδευτική μεταρρύθμιση όπου τα σχολεία μας ταχύτατα να προσαρμόζονται στις ανάγκες των καιρών και μάλιστα με το μικρότερο δυνατό κόστος, πρέπει να υιοθετήσουμε ένα πλήρως αποκεντρωτικό μοντέλο. Ειδικότερα: 1. Το Υπ. Παιδείας να μετατραπεί σε επιτελικό υπουργείο με κύριο αντικείμενό του τη χάραξη της εκπαιδευτικής πολιτικής και την αξιολόγηση των παρεχόμενων εκπαιδευτικών υπηρεσιών σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. 2. Οι σχολικές μονάδες να ανήκουν στους ΟΤΑ όπου αυτοί με ειδικά προς το σκοπό της εκπαίδευσης συμβούλια να εξειδικεύουν το ΑΠ της περιοχής τους (π. χ. άλλες επιμέρους εκπαιδευτικές ανάγκες έχουν οι μαθητές στην Κρήτη, άλλες στην Αθηνά, άλλες στον Έβρο κ.ο.κ.). 3. Οι ΟΤΑ να είναι υπεύθυνοι για την πρόσληψη των δ/ντων των σχολικών μονάδων καθώς και για την παροχή της αναγκαίας χρηματοδότησης για την λειτουργία των σχολείων στην οποία να συμπεριλαμβάνεται και η μισθοδοσία των εκπαιδευτικών και του βοηθητικού προσωπικού. 4. Οι δ/ντες των σχολικών μονάδων να προβαίνουν στην πρόσληψη του αναγκαίου κάθε σχ. έτους εκπαιδευτικού και βοηθητικού προσωπικού. 5. Οι σχ. μονάδες με το σύνολο του εκπαιδευτικού τους προσωπικού να εξειδικεύουν το ΑΠ στις ανάγκες του σχολείου τους και να είναι ελεύθεροι να επιλέγουν τα μεσά, τα βιβλία και τις μεθόδους διδασκαλίας. 6. Οι γονείς να έχουν το δικαίωμα να επιλέγουν να εγγράψουν τα παιδία τους σε οποίο σχολείο επιθυμούν και η χρηματοδοτήση των σχολείων μέσω των ΟΤΑ να γίνεται ανάλογα με των αριθμό των μαθητών με τη μέθοδο των κουπονιών. Δηλαδή, κάθε μαθητής θα δικαιούται ένα εκπαιδευτικό κουπόνι το οποίο και θα λάμβανε από την οικία του ΔΟΥ όπου θα έχει άξια ίση με το πόσο των χρημάτων που διαθέτει κάθε φορά η πολιτεία για κάθε μαθητή σε ετήσια βάση (π.χ. 5000 ευρώ). Αυτό το κουπόνι θα το καταθέτει με την έγγραφη του στο σχολείο που επιθυμεί και το σχολείο καταθέτοντάς τα στον αρμόδιο ΟΤΑ θα εισπράττει την ετήσια του χρηματοδότηση. Η μέθοδος αυτή έχει τα πλεονεκτήματα της εισαγωγής της ανταγωνιστικότητας ανάμεσα στα σχολεία καθώς και της ευκαιρίας στους πολίτες να επιλέξουν αντί για δημόσιο ιδιωτικό σχολειό, μόνο που στην τελευταία αυτή περίπτωση οι γονείς θα είναι υποχρεωμένοι να καταβάλλουν στο ιδ. σχολείο τη διάφορα των διδάκτρων. Όμως η μέθοδος αυτή, όπου εφαρμόστηκε, παρουσίασε το μειονέκτημα τα μέτρια από άποψη φήμης σχολεία να γίνουν χειρότερα (λόγω λιγότερων μαθητών και άρα λιγότερης χρηματοδότησης), και τα καλά καλύτερα επιτείνοντας έτσι τις εκπαιδευτικές ανισότητες. Αυτό όμως το πρόβλημα μπορεί να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά με την παράλληλη και γενναία για αυτό το σκοπό ειδική χρηματοδότηση των μειονεκτούντων από άποψη εκπαιδευτικών ευκαιριών σχολείων. Όλα τα παραπάνω που σας κατάθεσα δεν είναι πρωτότυπες ή δικές μου ιδέες, αλλά είναι στοιχεία από τα εκπαιδευτικά συστήματα της Σουηδίας και του Ην. Βασιλείου που είχα την ευκαιρία τα έτη 2003-07 να τα μελετήσω, ιδιαίτερα της Σουηδίας, από κοντά.