Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'ΕΥΗ Μ.' | 7 Απριλίου 2011, 14:30

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  «Σε θέματα ψυχολογικής υποστήριξης των σχολείων στην Ελλάδα υπάρχει ομολογουμένως μια ιστορική καθυστέρηση και υστέρηση σε σχέση με άλλες χώρες της ΕΕ και παρά τις επανειλημμένες προτάσεις και την αναγνώριση ότι αποτελεί βασικό συντελεστή για την αναβάθμιση της ελληνικής εκπαίδευσης και για να μπορέσει να ανταποκριθεί με επιτυχία στις παγκόσμιες αλλαγές στον 21ο αιώνα». (πρόταση νόμου του ΠΑ.ΣΟ.Κ. για την ένταξη του σχολικού ψυχολόγου στην εκπαίδευση, Μάιος, 2009). Στο θεσμό της ενότητας των σχολικών μονάδων γίνεται μια αναφορά στην ενίσχυση τους με ειδικούς, οι οποίοι θα καλύπτουν όλα τα σχολεία της ενότητας (π.χ. ψυχολόγος, κοινωνικός λειτουργός). Αυτή η ασαφής αναφορά γεννά δεκάδες ερωτήματα, για το πως θα γίνεται και κυρίως από ποιους; Το «π.χ.» τι σημαίνει; Μπορεί και να είναι άλλες ειδικότητες εκτός από τις αναφερθείσες; Μήπως το «π.χ.» αφορά και σε αποσπασμένους εκπαιδευτικούς; Έχουμε εξ’ άλλου ένα τέτοιο παράδειγμα, που ισχύει χρόνια τώρα, με τους αποσπασμένους εκπαιδευτικούς που στελεχώνουν τους Συμβουλευτικούς Σταθμούς Νέων στις θέσεις των προαναφερθέντων ειδικών. Τι σημαίνει ότι η «ενότητα των σχολικών μονάδων» θα αποφασίζει για την ανάγκη των ειδικών; Και θα τους επιλέγει με ποια κριτήρια; Οι θέσεις θα είναι οργανικές; Θα υπάρχει κάποιο συλλογικό εποπτικό όργανο; Οι ειδικοί θα είναι «υπάλληλοι» του σχολείου; Τι πλαίσιο συνεργασίας θα υπάρχει; Η επιστημονική κοινότητα των ψυχολόγων είναι παραγνωρισμένη και σε αυτήν την παραγνώριση οφείλει να αναλάβει και η ίδια την ευθύνη της, γιατί ποτέ δε βρήκε τον τρόπο να συνομιλήσει επαρκώς και να θέσει προτάσεις που να κατοχυρώνουν τα επαγγελματικά δικαιώματα των ψυχολόγων. Τον Μάιο του 2009 το ΠΑ.ΣΟ.Κ. είχε μια ολοκληρωμένη πρόταση νόμου για την ένταξη του σχολικού ψυχολόγου στην εκπαίδευση, την οποία είχε την πρόθεση να καταθέσει στη Βουλή. Από τότε ως τώρα δεν έγινε ποτέ ξανά καμία αναφορά στο θέμα. Αναρωτιέμαι γιατί. Μήπως λοιπόν το θέμα της ψυχολογικής υποστήριξης της εκπαιδευτικής κοινότητας (μαθητές, γονείς, εκπαιδευτικοί) πρέπει να ληφθεί πιο σοβαρά στο εν λόγω νομοσχέδιο; Θα ήταν αναγκαίο να ξεκαθαριστούν όλα τα ζητήματα πριν ψηφιστεί. Γιατί δε γίνεται νομοσχέδιο η πρόταση νόμου που υπάρχει;