Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Αύρα' | 7 Απριλίου 2011, 18:47

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  1/ Η αποκέντρωση μας τελείωσε υπό την έννοια ότι το μεν υπουργείο διατηρεί την πυραμιδική μορφή αυστηρού ελέγχου της εφαρμογής των αποφάσεών του αλλά δίνει τόση «αυτονομία» στην λειτουργία της σχολικής μονάδας όση χρειάζεται για να λειτουργήσει αυτή ανταγωνιστικά με όλες τις υπόλοιπες ώστε να «κερδίζει» πελάτες δηλαδή γονείς και πόρους από την «τοπική κοινωνία» αφού δεν θα χρηματοδοτούνται κεντρικά τα σχολεία. 2/Η «αναβάθμιση» του ρόλου του διευθυντή σε μάνατζερ (αφού οφείλει να διοικεί ουσιαστικά μόνος του, με απόλυτες εξουσίες), πλασιέ (αφού οφείλει να «πουλάει» το σχολείο του και στους γονείς-πελάτες αλλά και στην «τοπική αγορά» για να εξασφαλίζει έσοδα), απόλυτο αξιολογητή των εκπαιδευτικών. Συγχρόνως θα πρέπει να συμμετέχει σε διάφορα συντονιστικά συμβούλια. Αλήθεια, έχουμε τόσους πολλούς εκπαιδευτικούς με τα αντίστοιχα προσόντα; Κι αν ναι, γιατί τόσα χρόνια δεν γίνονταν γκόλντεν μπόυς σε μεγάλες εταιρείες για να βγάζουν και πολλά λεφτά; Εδώ τίθενται τα εξής φιλοσοφικά ερωτήματα: 1/ ένα σχολείο που υποτίθεται ότι ασχολείται με τις ψυχές και το πνεύμα των παιδιών μας μπορεί να αντιμετωπιστεί ως εταιρεία που θα αξιολογείται με βάση τα κέρδη και τις ζημίες; 2/ οι εκπαιδευτικοί που εμείς θέλουμε να καταθέτουν την ψυχή και τις γνώσεις τους πώς θα μανατζάρονται σαν πλασιέ εταιρείας που αποδίδει ή δεν αποδίδει κέρδη; 3/οι γονείς δεχόμαστε να εκπέσουμε στο ρόλο του πελάτη; Αγοράζοντας τι και από ποιον; Γιατί από τους εκπαιδευτικούς όπως τους θέλουν ούτε ψυχή ούτε γνώση μπορούμε να «αγοράσουμε» για τα παιδιά μας. 3/Η υποτίμηση του ρόλου του Συλλόγου Διδασκόντων, του Σχολικού Συμβουλίου και του ρόλου των γονέων μέσα στο σχολείο ανατρέπει τελείως τη φιλοσοφία του Ν1566. Και οφείλουμε να παραδεχθούμε (τώρα που βλέπουμε τα χειρότερα) ότι ο 1566 ήταν νόμος πολύ προχωρημένος για να τους αρέσει και να παλέψουν να τον εφαρμόσουν.