• Σχόλιο του χρήστη 'Κώστας Αλ.' | 9 Απριλίου 2011, 17:27

    Θα ήθελα να τονίσω, ότι έχει μεγάλη σημασία η διοίκηση της εκπαίδευσης να είναι αξιοκρατική και όχι κομματική. Η «ημετεροκρατία» είναι, πιστεύω, από τις βασικές αιτίες που τελματώνει την Εκπαίδευση, όπως άλλωστε και την υπόλοιπη δημόσια διοίκηση. Μέχρι σήμερα καμία κυβέρνηση δε θέλησε να επιβάλει αξιοκρατία, επιβραβεύοντας τους αρίστους εις βάρος των «ημετέρων» και των «δικών μας παιδιών». Δυστυχώς, και η σημερινή ηγεσία του υπουργεία ακολουθεί την πεπατημένη. Τι εννοώ; Ας ξεκινήσω από πιο «ψηλά»: 1)Είναι σχετικά νωπή η επιλογή των περιφερειαρχών ΠΕ&ΔΕ. Παλαιότερα, οι θέσεις αυτές εδίνοντο «κατ΄ απονομήν». Στις τελευταίες επιλογές, ζητήθηκε από το υπουργείο να γίνουν αιτήσεις με βιογραφικά. Υπήρξαν περί τις 800 αιτήσεις αλλά κλήθηκαν σε συνέντευξη μόνο όσοι από τους υποψηφίους είχαν προεπιλεγεί! Αυτό αποτελεί αξιοκρατία και ίσες ευκαιρίες προς όλους; 2)Η επιλογή των Διευθυντών ΠΕ και ΔΕ: Αν δει κανείς τα ονόματα, σε ποσοστό 99% είναι μέλη των ΚΟ του ΠΑΣΟΚ, όπως οι παλαιότεροι ήταν της ΝΔ. Είναι τυχαίο; Μάλλον όχι! 3) Η σύνθεση των ΠΥΣΠΕ, ΠΥΣΔΕ: Με το νέο νόμο (και με την ευχέρεια παρέμβασης που δίνεται στον περιφερειακό διευθυντή), η σύνθεσή τους εξασφαλίζει πλειοψηφία υπέρ του κυβερνώντος κόμματος. Αυτό ακριβώς συνέβαινε και στα προηγούμενα χρόνια, όπου στα ΠΥΣΔΕ/ΠΥΣΠΕ μετείχαν οι κομματικοί διευθυντές και προϊστάμενοι διευθύνσεων και γραφείων. Ας έρθουμε τώρα στους διευθυντές σχολείων. Εδώ και αρκετές δεκαετίες η πρακτική που ακολουθείται γενικά, είναι η εξής: Οι θέσεις – «φιλέτα» των σχολείων μοιράζονται στα κομματικά γραφεία του κόμματος που βρίσκεται στην εξουσία, μεταξύ των «δικών μας παιδιών». Μάλιστα, πολλές φορές τα ονόματα των μελλοντικών διευθυντών κυκλοφορούν στα σχολεία ή/και στα καφενεία, πολύ πριν ξεκινήσει η διαδικασία επιλογής. Ακολούθως, οι υποψήφιοι διευθυντές, αφού καταθέσουν τα δικαιολογητικά τους, περνούν από "συνέντευξη". Η "συνέντευξη" μετρά καθοριστικά για την επιλογή τους και γίνεται από τα μέλη των ΠΥΣΠΕ / ΠΥΣΔΕ, τα οποία σε πολλές περιπτώσεις έχουν πολύ λιγότερα προσόντα από τους εξεταζόμενους. Οι ερωτήσεις είναι ανάλογες με αυτόν που κάθεται απέναντι και έχουν ως σκοπό την διαμόρφωση του κατάλληλου αποτελέσματος, που είναι: Οι εκλεκτοί του κυβερνώντος κόμματος έρχονται (πάντα) πρώτοι σε βαθμολογία και παίρνουν τις θέσεις των σχολείων που επιθυμούν. Επίσης, κάποιοι που ανήκουν στο(α) αντίπαλο(α) κόμμα(τα) παίρνουν και αυτοί κάποιες «θέσεις» ώστε να εξασφαλίζεται μια ισορροπία και να μετριάζονται οι διαμαρτυρίες. Ποιοι είναι «χαμένοι από χέρι»; Μα φυσικά, όσοι δεν είναι κομματικά ενταγμένοι. Όσα πτυχία, όσες ικανότητες και αν έχουν, έρχονται πάντα (ελέω συνέντευξης) τελευταίοι. Καταλήγοντας, ήθελα να τονίσω ότι όσα συστήματα και αν φτιάξουμε, δεν πρόκειται να έχουν κανένα αποτέλεσμα αν δεν εξαλειφθεί η γάγγραινα της ευνοιοκρατίας και ημετεροκρατίας. Το μόνο αποτέλεσμα που θα έχουν, είναι να παγιώνεται το αίσθημα της αδικίας και της παραίτησης στον εκπαιδευτικό κόσμο και να διαιωνίζεται ένα «σοβιετικού τύπου» σύστημα κομματικών τοποτηρητών, παρότι θέλουμε να λεγόμαστε δημοκρατική χώρα.