• Σχόλιο του χρήστη 'Παντελής Γαβρίλης' | 11 Απριλίου 2011, 11:51

    Θα προσπαθήσω και εγώ, κυρίες και κύριοι, να εκφράσω την ταπεινή μου άποψη, αφ’ ενός ως ενδιαφερόμενος (υπεύθυνος σύμβουλος ΓΡΑΣΕΠ), αλλά και αφ’ ετέρου ως πολίτης που αντιλαμβάνεται –όπως θέλω να πιστεύω- την ‘περιρρέουσα εκάστοτε πολιτική ατμόσφαιρα’ και δεν εθελοτυφλεί. Η υπηρεσία που προσφέρουν οι υπαρκτές δομές επιμόρφωσης, υποστήριξης, υπεύθυνων και στελεχών καθοδήγησης (ΕΚΦΕ, ΚΕΣΥΠ, ΓΡΑΣΕΠ) στους μαθητές γονείς και εκπαιδευτικούς, δεν μπορεί παρά να υπακούει στους ίδιους κανόνες με οποιαδήποτε άλλη υπηρεσία του Κράτους (υγεία, δικαιοσύνη, εκπαίδευση, κ.λ.π) προς τους πολίτες του. Όσο πιο κεντρικός και ενοποιημένος είναι ένας φορέας ή μια δομή που παρέχει κάποια υπηρεσία, τόσο είναι μικρότερο το κόστος στον προϋπολογισμό αλλά και η παροχή προς τους πολίτες. Αντιθέτως, όσο περισσότερο αποκεντρωμένος είναι ο εν λόγω φορέας με πολλές δομές κατανεμημένες ‘δίπλα’ στον κάθε πολίτη, τόσο μεγαλύτερα είναι αφ’ ενός το κόστος στον προϋπολογισμό του Κράτους και αφ’ ετέρου η παροχή υπηρεσιών προς τους πολίτες. Εξαρτάται τι θέλουμε. Πολλά ‘αξιόπιστα’ νοσοκομεία, δικαστήρια, πανεπιστήμια, σχολεία, ΕΚΦΕ, Κέντρα και Γραφεία Συμβουλευτικής ‘απλωμένα’ σε όλη τη χώρα, παρέχουν σαφώς καλύτερες και προσβασιμώτερες υπηρεσίες, αλλά κοστίζουν πολύ περισσότερο από λίγες διακριτές αντίστοιχες μονάδες που απαιτούν από τον πολίτη να ‘πάει αυτός σε αυτές’, αντί να είναι δίπλα του. Θεωρώ λοιπόν, ότι οι παραπάνω συγκρίσεις σαν αυτονόητες για τον μέσο νου, δεν αποτελούν αντικείμενο διαβούλευσης ως προς το τι είναι καλύτερο για τους πολίτες, αλλά ως προς το ποια δυνατότητα (οικονομική κατά βάθος) έχει μια πολιτική απόφαση να ικανοποιήσει το αυτονόητο, προσφέροντας της έτσι την συμμετοχική απενοχοποίηση που χρειάζεται. Κατά τα άλλα, οι παραινέσεις όλων ημών προς την κατεύθυνση της διατήρησης των υπαρκτών δομών ή ενοποίησής τους, φαντάζουν γραφικές.