• Σχόλιο του χρήστη 'Αντωνιάδου Βούλα' | 13 Απριλίου 2011, 12:38

    Η σχολική καθημερινή πράξη αλλάζει με την προϋπόθεση ότι δεν κατεδαφίζουμε τα καλώς κείμενα ούτε και μαρμαρώνουμε σε καταστάσεις που διαιωνίζουν το τέλμα. Όπως φαίνεται τα σχολικά προγράμματα (δυστυχώς έτσι ονομάζονται ενώ αποτελούν ολοκληρωμένες εκπαιδευτικές διαδικασίες) αλλάζουν μορφή. Από τον εξωσχολικό χρόνο περνούν στον ενδοσχολικό, από τον προαιρετικό χαρακτήρα στον υποχρεωτικό. Ας δούμε θετικά αυτή την εξέλιξη που νομίζω τόσα χρόνια την ζητούσαμε ως μια «κάποια λύση» με το επιχείρημα ότι ο ελεύθερος χρόνος των μαθητών είναι ανύπαρκτος και πολλά από τα προγράμματα διολισθαίνανε σε εικονικά. Αρκεί τα νέα projects να μην είναι μόνο γύρω από τις φυσικές επιστήμες αλλά συναρθρώσεις τόσο των ανθρωπιστικών όσο και των κοινωνικών και φυσικών επιστημών. Είναι θετικό επίσης ότι όλα αυτά θα υπάρχουν κάτω από μια ενιαία δομή καθοδήγησης του εκπαιδευτικού έργου. Σε ό,τι αφορά τους υπεύθυνους των Διευθύνσεων δεν χρειάζεται να «ευλογάμε τα γένια μας» ούτε όμως και να το αποσιωπούμε όταν χρειάζεται, ότι όλα αυτά τα χρόνια δεν έπαψαν να δοκιμάζονται και να εφαρμόζουν με μαθητές και εκπαιδευτικούς νέα μεθοδολογικά εργαλεία στο πλαίσιο μιας περισσότερο μαθητοκεντρικής διδασκαλίας και μιας σχεσιοδυναμικής αντίληψης για την μάθηση. Αυτά που το Νέο Σχολείο θέτει ως προτεραιότητες και επιθυμεί να αξιοποιήσει. Επομένως η απόδοση διδακτικής εμπειρίας στους υπεύθυνους είναι απλώς η αποκατάσταση του αυτονόητου, τίποτε άλλο.