Αρχική Πολιτική συμμετοχή ομογενών και αλλοδαπών υπηκόων τρίτων χωρών που διαμένουν νόμιμα και μακροχρόνια στην ΕλλάδαΆρθρο 2Σχόλιο του χρήστη Μιχάλης | 6 Ιανουαρίου 2010, 23:00
  • Σχόλιο του χρήστη 'Μιχάλης' | 6 Ιανουαρίου 2010, 23:00

    Η διατήρηση απαράγραπτων συνεπειών ποινικής καταδίκης για ορισμένα αδικήματα παρίσταται αδικαιολόγητα επαχθής, αντιφάσκει δε όχι μόνο προς το πνεύμα του ίδιου του νομοσχεδίου ιδιαίτερα εν όψει της κατάργησης του ελέγχου «ήθους και προσωπικότητας», αλλ’ εν τέλει ακόμη και προς τον ευρωπαϊκό νομικό πολιτισμό, για τον οποίο καμμιά πράξη δεν είναι απαράγραπτη. Η απαρίθμηση, στο άρθρο 5 περιπτ. β΄, εγκλημάτων που εσαεί αποκλείουν πολιτογράφηση, ανατρέχει σε μιάν αρχαϊκή αντίληψη περί ιθαγένειας υψηλής ποιότητας, η οποία επιφυλάσσεται ως εξαιρετικό προνόμιο μόνο σε πρόσωπα ανεπιλήπτου ήθους. Αντίθετα, η σύγχρονη πραγματιστική αντίληψη, την οποία κατά τα άλλα ακολουθεί το σχέδιο, εστιάζει στη διαπίστωση ενσωμάτωσης: όπως μπορεί να εγκληματίσει κάποιος εκ γενετής έλληνας χωρίς εξ αυτού του λόγου ν’ αποστερείται της ιθαγένειάς του, εξ ίσου θεμιτό είναι να διεκδικεί την ελληνική ιθαγένεια όποιος αποδεικνύει ενσωμάτωση στην ελληνική κοινωνία ανεξάρτητα από τυχόν επιλήψιμο απώτατο παρελθόν του. Συνεπώς, η περίπτωση β΄θα μπορούσε να μεταρρυθμισθεί με εισαγωγή διαβάθμισης ανάλογης των παραγραφών κατά τον ισχύοντα Ποινικό Κώδικα, λόγου χάριν ως εξής: «να μην έχει καταδικασθεί τελεσίδικα, κατά την τελευταία δεκαετία πριν από την υποβολή της αίτησης πολιτογράφησης, σε ποινή στερητική της ελευθερίας τουλάχιστον ενός έτους κατά τη διάρκεια του ενήλικου βίου του, ή να μην έχει καταδικαστεί την τελευταία εικοσαετία για κακουργήματα, ή την τελευταία πενταετία για πλημμελήματα».