• Σχόλιο του χρήστη 'Νίκος' | 12 Ιανουαρίου 2010, 23:01

    Επανάσταση δε σημαίνει να μειώσεις το κόστος, αλλά να αλλάξεις τις δομές (σ' αυτό δίνεται έμφαση τώρα) και οι δομές δεν αλλάζουν όταν το σύστημα παραμένει το ίδιο. Εξηγούμαι παρακάτω... α) Δικαίωμα στο εκλέγειν έχουμε άπαντες. Δικαίωμα στο εκλέγεσθαι θεωρητικά έχουμε άπαντες, πλην όμως είναι φανερό ότι στην πράξη διαθέτουν λίγοι. Απόδειξη αυτού το γεγονός ότι τα τελευταία 50 χρόνια οι πιο "σπουδαίοι" άνθρωποι στην Ελλάδα γεννήθηκαν σε μια χούφτα οικογενειών πολιτικών... β) Το σύστημά μας βασίζεται στις εκλογές και στη χρήση της "ψήφου". Ωστόσο, η συμπεριφορά αυτών που προσπαθούν να υφαρπάξουν τις ψήφους των άλλων προφανώς είναι διαφορετική και συχνά αποκρύπτει τις πραγματικές προθέσεις τους. γ) Η οργάνωση του συστήματός μας με βάση τη "δημοκρατία" συνεπάγεται ότι κάποιος θα πρέπει να ενταχθεί σε κάποιο "μαντρί" (βλέπε κόμμα), να "τριφτεί" με τους κομματικούς μηχανισμούς και, αν έχει γερό στομάχι κι επιβιώσει, να ανελιχθεί ίσως παραπάνω. Όλα αυτά φυσικά με ένα κόστος που αποκλείει ουσιαστικά τους φτωχότερους, τις μειονότητες, τους αδύνατους ή όσους θα ήθελαν και μπορούν να προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο, πλην όμως δεν είναι διατεθειμένοι να περάσουν τη ζωή τους σε ανούσια και αντιπαραγωγικά κομματικά θρανία. ΠΡΟΤΑΣΗ: Προς αντιμετώπιση των παραπάνω αδυναμιών θα μπορούσε να θεσμοθετηθεί ένας αριθμός δημοτικών συμβούλων, περιφερειακών συμβούλων κλπ, να γίνεται με κλήρωση (έχοντας φυσικά ως αναφορά το σύνολο του πληθησμού χωρίς αποκλεισμούς). Με αυτό τον τρόπο, μπορεί να εξασφαλιστεί ότι όλοι έχουν ίσα δικαιώματα και στο "εκλέγεσθαι". Κάθε πολίτης θα ένιωθε περισσότερο υπεύθυνος γιατί μπορεί να τύχει και σε κείνον να ανταποκριθεί στο κάλεσμα, κάθε δημοτικό συμβούλιο θα ήταν κοντύτερα στο να αντιπροσωπεύσει τον πληθυσμό της τοπικής κοινωνίας. Υπάρχει αρκετή τόλμη;;;