• Σχόλιο του χρήστη 'Εργαζόμενος σε Κέντρο Πρόληψης των Εξαρτήσεων' | 17 Ιανουαρίου 2010, 17:31

    Γεια σας. Προσπαθώντας να ενημερώνομαι για το περιεχόμενο και τις προϋποθέσεις της "διοικητικής μεταρρύθμισης" που σχεδιάζεται, θα ήθελα να ξεκινήσω με ένα γενικό σχόλιο: Στις χώρες της Δυτικής και Βόρειας Ευρώπης - βασικά μορφολογικά χαρακτηριστικά του Διοικητικού Συστήματος των οποίων επιχειρείται να μεταφερθούν στον ελλαδικό χώρο - πληρούνται δύο τουλάχιστον βασικές προϋποθέσεις: 1). Η ιστορική-πολιτισμική. 2). Η οικονομική. Πρόκειται για προϋποθέσεις ουσίας, που καθορίζουν την αποτελεσματικότητα της μορφής, ως προς το βαθμό ικανοποίησης των αναγκών πολιτών/δημοτών. Δεν μπορώ να ξεκινήσω μια επιχειρηματολογία σε σχέση με την ιστορική-πολιτισμική προϋπόθεση μιας πολιτικής-διοικητικής αναπροσαρμογής - που, σε τελική ανάλυση, είναι αναπροσαρμογή του καθημερινού βίου των πολιτών-δημοτών, των υλικών προϋποθέσεών του, των αναπαραστάσεών του, του αισθήματος του ανήκειν, της ατομικής και συλλογικής ταυτότητας. Ελπίζω, πάντως, να έχει ληφθεί σοβαρά υπ' όψη ο παράγοντας αυτός και μάλιστα όχι ως ενδεχόμενο εμπόδιο μιας προειλημμένης απόφασης, αλλά ως βασικό κριτήριο σχεδιασμού, που επιτάσσει κατευθύνσεις. Ως προς την οικονομική προϋπόθεση δε, είναι αρκετά γνωστό πως στις χώρες της Βόρειας και Δυτικής Ευρώπης η συμμετοχή του κράτους στις αυτοδιοικήσεις ανέρχεται σε ποσοστό έως και 35% του κρατικού προϋπολογισμού, ενώ στην Ελλάδα τα τελευταία 30 χρόνια δεν έχει ξεπεράσει το 4% του κρατικού προϋπολογισμού. Παρ' όλα αυτά, η "περικοπή της σπατάλης" τονίζεται συνεχώς ως ένας από τους στόχους και αυτής της (νέας, για να μην ξεχνάμε τον "Καποδίστρια") "διοικητικής μεταρρύθμισης. Κανείς δεν διαφώνεί με την ανάγκη περιορισμού της σπατάλης, που είναι κάτι παραπάνω από "σπατάλη", είναι κλοπή των εισφορών των φορολογουμένων στο Κράτος: Θα έπρεπε, ωστόσο, να συνοδεύεται μια τέτοια αλλαγή από γενναία αύξηση της συμμετοχής του Κράτους (χρήματα των φορολογουμένων) στην αυτοδιοίκηση. Προκύπτουν, λοιπόν, δύο τουλάχιστον σημαντικά ερωτήματα που δεν έχουν απαντηθεί στους πολίτες: 1). Ο "δραστικός περιορισμός" των Νομικών Προσώπων Δημοσίου και Ιδιωτικού Δικαίου των ΟΤΑ συνοδεύεται από μια τέτοια γενναία αύξηση; 2). Μετά τον προγραμματισμένο "δραστικό περιορισμό" των υπηρεσιών των ΟΤΑ, οι ανάγκες που οι υπηρεσίες αυτές θα έπρεπε να καλύπτουν - αλλά δεν το κάνουν ικανοποιητικά σήμερα διότι υποχρηματοδοτούνται κι όχι επειδή είναι πολλές - θα καλύπτονται ικανοποιητικά και χωρίς επιπλεόν οικονομική επιβάρυνση των πολιτών/δημοτών; Θα ήθελα να έχουμε οι πολίτες απαντήσεις στα παραπάνω δύο ερωτήματα, πριν μας καλέσετε να εκλέξουμε με την ψήφο μας νέους Δημάρχους... Αναφορικά με τις υπηρεσίες που το Κεντρικό Κράτος και οι ΟΤΑ οφείλουν να παρέχουν στους πολίτες, θα ήθελα να πως πως δουλεύω εδώ και δύο χρόνια σε Κέντρο Πρόληψης των Εξαρτήσεων. Τα συναισθήματά μου από αυτή την εμπλοκή σε ένα δημόσιο λειτούργημα είναι, δυστυχώς, πολύ πιο αντιφατικά από όσο οι απαιτήσεις της δουλειάς (παροχή υπηρεσιών προαγωγής της ψυχοκοινωνικής υγείας) θα έπρεπε να επιτρέπουν. Κι αυτό διότι, ενώ οι στόχοι, η μεθοδολογία και η επαφή με τους αποδέκτες των παρεμβάσεων πρόληψης με γεμίζουν ικανοποίηση, από την άλλη το πλαίσιο, στο οποίο όλα αυτά με κόπο κατορθώνονται, απλόχερα μου προσφέρει ματαιώσεις. Η συντριπτική πλειοψηφία των 72 Κέντρων Πρόληψης των Εξαρτήσεων της χώρας κινδύνευσαν με "λουκέτο" τα τελευταία δύο χρόνια - με αποκορύφωμα ίσως την περίοδο Φεβρουαρίου-Σεπτεμβρίου του 2009, όταν οι εργαζόμενοι καταφέραμε με τιτάνιες προσπάθειες να ανατρέψουμε τους με τη μέθοδο του "ώριμου φρούτου" σχεδιασμούς διάλυσης των υπηρεσιών μας. Σήμερα κινδυνεύουμε να βρεθούμε αντιμέτωποι με μια νέα απειλή διάλυσης, που έμμεσα προκύπτει από την εφαρμογή του "Σχεδίου Καλλικράτης". Κι αυτό διότι τα Κέντρα Πρόληψης, παρ' όλο που χρηματοδοτούνται από κρατικούς πόρους, έχουν την νομική μορφή "αστικών εταιρειών", η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων έχουν ως ως βασικό "μέτοχο" τις Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις. Το πρόβλημα με τις δομές μας είναι σοβαρό και η νέα αυτή πτυχή του αναδεικνύει ακρβώς το μέγεθός του και την ποιότητά του. Αποδεικνύει πως ένα χιλιοφαγωμένο παπούτσι δεν μπορείς να το μπαλώνεις ξανά και ξανά: Χρειάζεται πέταγμα και αντικατάστασή του από καινούριο, καλύτερης ποιότητας, σχεδιασμένο να αντέχει στον χρόνο. Αλλά και στις απαιτήσεις της εποχής - επειδή δεν μιλάμε για παπούτσια, αλλά για υπηρεσίες πρόληψης των εξαρτήσεων και προαγωγής της ψυχοκοινωνικής υγείας. Χρειάζεται, λοιπόν, ένα νέο, ισχυρό θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας των Κέντρων Πρόληψης της χώρας, ώστε οι αυξημένες και επιτακτικές ανάγκες των τοπικών κοινωνιών να καλύπτονται από το αξιόλογο επιστημονικό και διοικητικό προσωπικό που στελεχώνει τα υπάρχοντα Κέντρα Πρόληψης. Θα ήθελα να υπενθυμίσω μάλιστα πως την Τρίτη, 26/05/2009, ο κοινωνιολόγος, τότε Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και σημερινός Πρωθυπουργός, κος. Γιώργος Παπανδρέου, επισκέφθηκε το Κέντρο Πρόληψης Χολαργού–Αγίας Παρασκευής, συνοδευόμενος από μέλη του Τομέα Υγείας του ΠΑΣΟΚ. Εκεί δεσμεύτηκε πως το πρόβλημα του θεσμικού πλαισίου λειτουργίας των Κέντρων Πρόληψης θα λυθεί με νομοθετική ρύθμιση. Εξ αντικειμένου και μάλιστα στον αγώνα για την πρόληψη των εξαρτήσεων, νομίζω πως έχω το δικαίωμα να "βλέπω" στον σημερινό πρωθυπουργό και τον συνάδελφο κοινωνικό επιστήμονα, που μπορεί να προωθήσει, εφόσον επισκοπήσει τις διαμορφωμένες οικονομικές, κοινωνικές, πολιτισμικές συνθήκες, μια ριζική τομή στον τομέα των εξαρτήσεων και της ψυχικής υγείας γενικότερα. Σε συνεννόηση με την Υπουργό και την Υφυπουργό Υγείας, τον Υπουργό και τον Υφυπουργό Εσωτερικών, τη Διεύθυνση του ΟΚΑΝΑ, την ΚΕΔΚΕ και τους εκπροσώπους των εργαζομένων των Κέντρων Πρόληψης μπορεί πραγματικά να συμβάλει στην κατεύθυνση μιας νέας ώθησης στις πολιτικές για τις εξαρτήσεις, με μια πολυαναμενόμενη πολιτική απόφαση, το δρόμο προς την οποία έχουμε διανοίξει οι εργαζόμενοι με σκληρή και ποιοτική δουλειά και πολλούς συλλογικούς αγώνες. Οι εργαζόμενοι των Κέντρων Πρόληψης έχουμε ψηφίσει σε Γενική Συνέλευσή μας αναλυτική πρόταση του Σωματείου μας για μια επίκαιρη και βιώσιμη επίλυση του δύσκαμπτου και αναχρονιστικού θεσμικού πλαισίου λειτουργίας μας. Η πρότασή μας εστιάζει στη μετεξέλιξη των σημερινών ευάλωτων δομών σε γερά θεμελιωμένα Αυτοδιοικούμενα ΝΠΔΔ, που θα συνανήκουν μέσω δικτύου, αλλά παράλληλα θα μπορούν να σχεδιάζουν και να υλοποιούν δράσεις σύμφωνα με τις ιδιαιτερότητες των κοινωνιών στις οποίες απευθύνονται. Στην περίπτωση της πρόληψης των εξαρτήσεων, το σχέδιο "Καλλικράτης" επί της ουσίας καθιστά ακόμη πιο επείγουσα την επίλυση του θεσμικού πλαισίου λειτουργίας των Κέντρων Πρόληψης. Ελπίζω να μην χαθεί και αυτή η ευκαιρία για αναβάθμιση των υπηρεσιών πρόληψης και προαγωγής της υγείας. Ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου δόθηκε να επικοινωνήσω τις απόψεις μου.