• Σχόλιο του χρήστη 'Πρόδρομος Προδρομίδης' | 21 Ιανουαρίου 2010, 10:18

    Οι συνενώσεις δήμων, κοινοτήτων ή/και διαμερισμάτων αποβλέπουν στην (α) επίτευξη πληθυσμιακού μεγέθους αναλόγου αυτού άλλων ευρωπαϊκών κρατών (που όμως ίσως επιτυγχάνεται βάσει άλλων εδαφικών-συγκοινωνιακών πραγματικοτήτων), καθώς και την (β) δημιουργία οικονομιών κλίμακος για τη λειτουργία του μηχανισμού της κάθε τοπικής αυτοδιοικήσεως. Θα ήτο ευχής έργον εάν, ως πολιτεία, επιλέγαμε να σχεδιάσουμε τις συνενώσεις βάσει των καθημερινών ροών του εργατικού δυναμικού ή του πληθυσμού, ώστε οι νέοι αυτοδιοικητικοί και χωρικοί σχηματισμοί να προσομοιάζουν στις οικονομικές περιοχές της χώρας (όχι απλώς να απαρτίζονται από εδαφομορφολογικά ή/και κοινωνικά ή/και δημογραφικά παρεμφερείς τόπους). Με τον τρόπο αυτό θα διευκολύνεται η άσκησις οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής. Το κριτήριο που αναφέρω είναι «λειτουργικό». Συνδυάζει γεωγραφικούς, οικονομικούς, συγκοινωνιακούς δεσμούς και καταστάσεις και δύναται εκληφθή ως αποτέλεσμα των αλληλεπιδράσεων αυτών. Τα πιο πρόσφατα στοιχεία που διαθέτουμε επί των πληθυσμιακών ροών που αναφέρω προέρχονται από την τελευταία απογραφή (του 2001). Βάσει τούτων και του κατωτάτου κριτηρίου (στατιστικού κατωφλίου) λειτουργικής ενοποιήσεως περιοχών που χρησιμοποιείται μεταξύ των εταίρων μας της ΕΕ (ήτοι το 15%), προκύπτει ότι η Ελλάς απαρτίζεται από 667 τέτοιες περιοχές (travel-to-work areas). Κατά την γνώμη μου είναι πρώιμο να προεξοφλούμε ή να υπονοούμε ότι οι χωρικές οντότητες της Ελλάδος είναι 370 δίχως να έχουμε επεξεργαστεί να νεώτερα στοιχεία, τα οποία όμως θα είναι διαθέσιμα μόνο μετά την τέλεση της επόμενης απογραφής! Ενώ βάσει των ερευνητικών ευρημάτων μου υποστηρίζω την σκοπιμότητα της διοικητικής ενοποιήσεως πολλών περιοχών της χώρας, είμαι μάλλον ανήσυχος προ της «προκρούστειας» προσεγγίσεως να χωρέσουμε την Ελλάδα σε 370 τεμάχια, διότι διαβλέπω τον κίνδυνο να συνενώσουμε διοικητικό-οικονομικά μη-επαρκώς λειτουργικά συνδεόμενες περιοχές σε μεγάλα τμήματα της υπαίθρου. Φοβούμαι ότι τούτο, μεταξύ άλλων, θα έχει αρνητικές παρενέργειες στην αποτελεσματικότητα ασκήσεως χωρικά στοχευμένης αναπτυξιακής ή/και κοινωνικής πολιτικής (δημιουργώντας εσφαλμένη αίσθηση και αστοχίες όσον αφορά στη διάχυση των παραμβάσεων, το μέγεθος των πολλαπλασιαστών κ.λπ.)