Υπουργείο Εσωτερικών

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΩΝ ΠΩΛΗΤΩΝ ΛΑΪΚΩΝ ΑΓΟΡΩΝ' | 22 Ιανουαρίου 2010, 11:35

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  ΘΕΜΑ : «”ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ” Σχετικά με τη μεταφορά αρμοδιοτήτων των Λαϊκών Αγορών στους Δήμους» Κύριε Υπουργέ. Διαβάζοντας το «Πρόγραμμα Καλλικράτης» που αναφέρεται στο σχέδιο της Νέας Αρχιτεκτονικής Αυτοδιοίκησης και ειδικά την παράγραφο 59, σελίδα 26 όπου οι Δήμοι ορίζονται αρμόδιοι φορείς για τις Λαϊκές Αγορές, ανησυχήσαμε σε ακραίο βαθμό. Και αυτό γιατί ο θεσμός των Λαϊκών Αγορών παρέμεινε ζωντανός και ενεργός τόσα χρόνια, γιατί λειτούργησε κάτω από την ομπρέλα του δημοσίου. Ο πιο μεγάλος «εχθρός» αυτού του θεσμού, υπήρξε πάντα η ιδιωτική πρωτοβουλία ορισμένων που ήθελαν να τις οικειοποιηθούν για καθαρά εισπρακτικούς λόγους, αλλά και οι Δήμοι οι οποίοι τις διεκδίκησαν πολλές φορές για τους ίδιους λόγους ακριβώς, αλλά και για ψηφοθηρία των δημοτών τους. Για το σοβαρό αυτό λόγο οι Λαϊκές Αγορές πρέπει να ανήκουν σε κρατικό φορέα, αφού ο φορέας αυτός μπορεί να επέμβει και να ρυθμίζει τις τιμές ευαίσθητων προϊόντων για τον καταναλωτή, όπως η πατάτα, η ντομάτα, αλλά και άλλα προϊόντα ευρείας κατανάλωσης, όπως και να προάγει τα ελληνικά προϊόντα. Ο κρατικός φορέας, επίσης, μπορεί να ρυθμίσει με τον πιο ασφαλή τρόπο την καλή λειτουργία μιας λαϊκής αγοράς και να εξασφαλίσει τον κοινωνικό της ρόλο, και την προσφορά του εκλεκτού προϊόντος σε φθηνή τιμή στον καταναλωτή, αφού δίνει στον πωλητή την ευκαιρία να έχει το χαμηλότερο λειτουργικό κόστος στον πάγκο του. Εδώ θα πρέπει να σας αναφέρουμε κ. Υπουργέ ότι το 2002 ο κλάδος μας, μετά από αγώνες που έκανε με πολυήμερες απεργίες και κλείσιμο των Λαϊκών Αγορών, έπεισε την πολιτεία και οι αρμοδιότητες των Λαϊκών Αγορών στην περιφέρεια, μετετέθησαν από τους δήμους που ανήκαν τότε, στις νομαρχίες. Και αυτό γιατί : Α) Οι Δήμοι δεν είχαν την υποδομή να λειτουργήσουν μια Λαϊκή Αγορά, αλλά ούτε και τα αρμόδια όργανα τους μπόρεσαν να ελέγξουν τη σωστή λειτουργία της. Με αποτέλεσμα διάφοροι επιτήδειοι να πλουτίσουν εις βάρος του θεσμού, παρέχοντες υπηρεσίες σε ισχυρούς. Β) Εξέδωσαν άδειες σε τέτοιο αριθμό, ώστε σημειώθηκε εξοντωτικός υπερεπαγγελματισμός, με αποτέλεσμα πολλοί πωλητές να εγκαταλείψουν τη δουλειά τους. Οι άδειες αυτές εκδόθηκαν από τους δημοτικούς άρχοντες αθρόα και ανεξέλεγκτα, μεταβάλλοντας τις Λαϊκές Αγορές σε υπαίθρια παζάρια, με σκοπό και μόνο την εξυπηρέτηση των δημοτών τους, για ψηφοθηρικούς λόγους. Γ) Οι δήμοι μετακίνησαν τις Λαϊκές Αγορές μακριά από το κέντρο της πόλης σε άλλα άγονα σημεία, για να μην ενοχλούνται τα καταστήματα αλλά και οι ισχυροί δημότες. Δ) Επέβαλλαν χαράτσι ημερήσιας προσέλευσης για κάθε πωλητή, για παράδειγμα, 5 έως 37 ευρώ ημερησίως, ενώ στις λαϊκές αγορές Αθηνών – Πειραιώς, οι οποίες έχουν φορέα τον Ο.Λ.Α.Α.Π., η ημερήσια προσέλευση ανερχόταν στα 1,70 ευρώ. Αποτέλεσμα μιας τέτοιας οικονομικής συμπεριφοράς εκ μέρους του δήμου ήταν πολλές λαϊκές αγορές της επαρχίας να εξοντωθούν και να αναστείλουν τη λειτουργία τους. Ε) Ένας άλλος ισχυρός λόγος για τον οποίο είναι αδύνατη η ένταξη των Λαϊκών Αγορών στους δήμους, είναι ότι αυτές λειτουργούν διαδημοτικά, που σημαίνει ότι ο επαγγελματίας πωλητής της λαϊκής αγοράς δραστηριοποιείται καθημερινά σε περισσότερους από έναν δήμους, πολλές φορές και σε έξι διαφορετικούς, όσες είναι και οι εργάσιμες ημέρες του, και ως εκ τούτου, θα πρέπει να ελέγχεται από όλους αυτούς τους διαφορετικούς δημοτικούς φορείς, κάτι που θεωρείται τελείως αντιλειτουργικό και εξαιρετικά δύσκολο έως ανέφικτο. Για όλους αυτούς τους λόγους κ. Υπουργέ αλλά και για πολλούς άλλους θεσμικούς και λειτουργικούς, τους οποίους θα σας αναπτύξουμε με υπόμνημα μας, ή προφορικά, σε συνάντηση που θα έχουμε μαζί σας, πιστεύουμε ότι οι λαϊκές αγορές, πρέπει να διοικούνται και να ελέγχονται από έναν ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ, ο οποίος θα ανήκει στο Υπουργείο με παραρτήματα ανά Περιφέρεια. Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση στην υπαγωγή δηλαδή των Λαϊκών Αγορών στους Δήμους, είναι μαθηματικά σίγουρο ότι αυτές θα χάσουν την ταυτότητά τους αλλά και τον κοινωνικό ρόλο τους, που δεν είναι άλλος από το να υπηρετούν τις κατώτερες κοινωνικές τάξεις, προσφέροντάς τους φρέσκα προϊόντα και άλλα είδη ανάγκης σε χαμηλές τιμές.