• Σχόλιο του χρήστη 'Παύλος Παπαδογιάννης' | 24 Ιανουαρίου 2010, 23:50

    Δυστυχώς για μια ακόμα φορά αποδεικνύεται περίτρανα ότι στην Ελλάδα σε θέματα διοίκησης δεν σχεδιάζομε μακροπρόθεσμα, με ορίζοντα τριάντα, σαράντα πενήντα χρόνια, αλλά βραχυπρόθεσμα. Δηλαδή με άλλα λόγια ράβε ξύλωνε δουλειά να μην σου λείπει που λέει και το τραγούδι. Έγινε ο νόμος 2539/97 ο περίφημος Καποδίστριας και ο νόμος αυτός είτε απέτυχε στην πράξη του είτε δεν πέτυχε τον σκοπό του. Για μένα οι βασικοί λόγοι μη επιτευξης των στόχων ήταν: 1.Δεν έγινε από την αρχή ορθολογικός σχεδιασμός ώστε οι νέοι Δήμοι να είναι βιώσιμοι και διοικητικά ισχυροί. 2.Δεν ακολούθησε μια συνολική μεταρρύθμιση του όλου διοικητικού συστήματος της χώρας, με αποκέντρωση εξουσιών και αρμοδιοτήτων. 3.Δεν στηρίχθηκε οικονομικά από την πολιτεία.Όχι μόνο δεν του δόθηκαν νέοι πόροι αλλά αντιθέτως του αφαιρέθηκαν. Με την νέα διοικητική μεταρρύθμιση, το νομοσχέδιο Καλλικράτης, μήπως αντι να θεραπεύσομε το κακό δημιουργούμε ένα μεγαλύτερο κακό; Όχι ότι είμαι εναντίον αλλά αντιθέτως είμαι υπέρ. Πρέπει όμως αυτή την φορά να ακουστούν όλες οι απόψεις και να γίνουν σίγουρα βήματα. Κατά την γνώμη μου οι νέοι ΟΤΑ πρέπει να βασίζονται στις αρχές της εγγύτητας και της επικουρικότητας. Πρέπει να συνθέτουν δύο βασικά στοιχεία: α)την έκταση που πρέπει να είναι επαρκής αλλά όχι υπέρμετρα διευρημένη β)τον πληθυσμό που πρέπει να είναι αρκετά ικανός ώστε να συμβάλει στην οικονομική και λειτουργική αυτοδυναμία. Πρέπει να στηρίζεται στους άξονες α)εξοικονόμιση πόρων β)ανάπτυξη γ)ανθρώπινο δυναμικό. Για να γίνουν όλα αυτά θα πρέπει πρώτα και πάνω απ'όλα να γίνει μια συνολική αποτίμηση της υπάρχουσας κατάστασης. Υπάρχουν σήμερα Δήμοι υπερχεωμένοι(οι περισότεροι) και Δήμοι εύρρωστοι. Πως θα γίνει το πάντρεμα των Δήμων αυτών; Δεν ξεκινάνε όλοι από την ίδια αφετηρία. Έπειτα πρέπει ν'αποφασίσομε τι θέλομε. Θέλομε ένα σύστημα Δημαρχοκεντρικό ή ένα σύστημα με διάχυτες εξουσίες. Θέλομε δημοτικούς άρχοντες ν'ασκουν μικροκομματική πολιτική, να ενδιαφέρονται κυρίως για το οικομικό; Να κρατούν ισορροπίες για να έχουν την καρέκλα; Μήπως σε μια περίοδο κρίσης, όπως η σημερινή, ο εθελοντισμός πρέπει να μας απασχολήσει; Μήπως πρέπει να μπούν και κανόνες όσον αφορά το επίπεδο των ατόμων που ασχολούνται με τα κοινά; Η ενασχόληση με τα κοινά τελικά είναι λειτούργημα ή επαγγελμα και αυτοσκοπός; Ο έλεγχος πρέπει να είναι συχνός, αυστηρός και αποδοτικός. Αυτές είναι κάποιες από τις σκέψεις μου και πιστεύω να σας είναι χρήσιμες. Ευχαριστώ για την φιλοξενία. Παύλος Παπαδογιάννης Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Γεωργιουπόλεως