• Σχόλιο του χρήστη 'Κωσταντίνα Σιόντα' | 24 Ιανουαρίου 2010, 23:03

    Μια εκτίμηση για το πρόγραμμα “Καλλικράτης”, συνολικά. Η αναξιοπιστία των πολιτικών υποσχέσεων και η έλλειψη όποιασδήποτε συμμετοχής τού πολίτη στη διαχείριση και τον έλεγχο τής Εξουσίας, έχει οδήγησει τον Ελληνα να αισθάνεται εχθρικά, απέναντι στο ίδιο το δικό του κράτος. Αυτή η στάση του είναι η πηγή τής όλης οικονομικής κρίσης. Ο επιχειρηματίας φοροδιαφεύγει, ο δημόσιος υπάλληλος υποαπασχολείται και η Πολιτεία όλο και δανείζεται, ενώ οι Ελληνες, ως άτομα, όλο και περισσότερο ευημερούν. Βασικός στόχος όλων τών νομοσχεδίων αυτής τής Κυβέρνησης, που θέλησε να αναλάβει την ευθύνη τής αντιστροφής αυτής τής σχέσης, να συμβάλουν, δηλαδή, όλοι οι Ελληνες, στο μέτρο που αναλογεί στην πραγματική οικονομική επιφάνεια τού καθενός, για να αποτραπεί ο άμεσος κίνδυνος πλήρους οικονομικής κατάρρευσης τής χώρας μας, πρέπει να είναι η ενίσχυση τής αξιοπιστίας τής ίδιας και της εμπιστοσύνης τού πολίτη στις ενέργειές της. Αυτό θα επιτευχθεί μόνο με την καθαρότητα τών στόχων, τήν αλήθεια τών επιχειρημάτων και την ειλικρίνια τού διαλόγου. Το νομοσχέδιο Καλλικράτης, όμως, το τόσο βασικό για την ορθοπόδηση τής Πολιτείας, είναι γεμάτο ανειλικρίνεια όσον αφορά στον δήθεν σκοπό του, περί ενίσχυσης τής Αυτοδιοίκησης, και υποκρισία στον διάλογο. Με την χρησιμοποίηση μιάς νέας «ευήκοης και εύπεπτης», αλλά εντελώς παραπλανητικής, ορολογίας οι σχεδιαστές της νέας αρχιτεκτονικής κατασκεύασαν ένα "καλλιμάρμαρο" τάφο για την τοπική αυτοδιοίκηση. Ο όλος τρόπος παρουσίασής του είναι πανομοιότυπος με εκείνον τού «Οι Βάσεις φεύγουν», όταν η τότε κυβέρνηση οριστικοποιούσε την παραμονή τών αμερικανικών Βάσεων στην Ελλάδα. Τώρα, προβάλλεται το σύνθημα τής «επαναθεμελίωσης τής Αυτοδιοίκησης», όταν με το περιεχόμενο αυτού τού προγράμματος, καταργείται τυπικά και ουσιαστικά κάθε ίχνος που ;έχει απομείνει απο τήν έννοια τής Τοπικής Αυτοδιοίκησης ως θεσμού παράλληλου με την Κυβέρνηση, εποπτευομένου μόνον απο αυτήν όπως ορίζει το Σύνταγμα και όχι υποταγμένου στο θέλημα της όπως προτείνει ο "Καλλικράτης". Θα είναι πολύ ωφελιμότερο εθνικά, εαν ειπωθεί ευθέως και ειλικρινά αυτό που φαίνεται να πιστεύεται απο τούς συντάκτες τού ν/σ Καλλικράτης, οτι δηλαδη οι συνθήκες διακυβέρνησης τής Χώρας άλλαξαν και η Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι ένας ξεπερασμένος θεσμός. Ας καταργηθούν, λοιπόν, οι αιρετοί, ας στήσουν μια οργανωμένη πυραμίδα τεχνοκρατών, χωρίς χαμένες ώρες δήθεν δημοκρατικών διαλόγων σε ατέλειωτα συμβούλια, αφού πιστεύουν οτι έτσι θα αποκτηθεί μια αποτελεσματική Διοίκηση, η οποία θα επιτύχει την ανάπτυξη τής Ελλάδας. Εαν αισθάνονται την ανάγκη δημοκρατικής νομιμοποίησης, αντί επαναλάμβάνομενες εκλογές για την ανάδειξη συμβουλίων και παρασυμβουλίων, με προδιατεταγμένες κομματικές αποφάσεις, ας οργανώσουν ένα δημοψήφισμα, τού οποίου το αποτέλεσμα θα είναι ασφαλώς θετικό, αφού και η Ν.Δ. συμφωνεί οτι η Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι το τρίτο επίπεδο τής Δημόσιας Διοίκησης. Εξ άλλου, το πολιτικό σύστημα τών 170 χρόνων ελεύθερης ζωής μας ως κράτος, δεν φρόντισε να διαπαιδαγωγήσει τούς Ελληνες να εξελιχθούν απο υπήκοοι, που τα περιμένουν όλα απο το «Κράτος», σε πολίτες που έχουν ανάγκη να συμμετέχουν στην διαχείριση και στον έλεγχο τής εξουσίας. Το βόλευε να παραμείνουν υποτακτικοί. Στη μεγάλη πλειοψηφία τους, λοιπόν, παραμένουν υπήκοοι, τής ίδιας τής Πολιτείας, χωρίς ενεργητικά πολιτικά δικαιώματα, έτοιμοι να δεχθούν ο,τι τα κόμματα τούς υποδείξουν. Δεν πρόκειται, επομένως, να υπάρξουν ουσιαστικές κοινωνικές αντιδράσεις. Ας σκεφθούν, όμως, λίγο περισσότερο οι αντιπρόσωποι τού Λαού στην Βουλή, την βαρειά ιστορική ευθύνη που αναλαμβάνουν με την ψήφιση ενός τέτοιου Νόμου. Οι Δυτικοευρωπαίοι, που κρατούν και διαχειρίζονται, ως δημότες τής Τοπικής Αυτοδιοίκησης,, χωρίς κυβερνητικούς πατρώνες, το 20% τού εθνικού τους προυπολογισμού, δεν φαίνεται να έχουν τα δικά μας διοικητικά και οικονομικά χάλια...