• Σχόλιο του χρήστη 'Βάγια Στοϊκού' | 15 Ιουλίου 2010, 14:05

    Θα ήθελα να εκφράσω τη δυσαρέσκεια μου για την παρ. ιγ καθώς αυτό που τελικά επιτυγχάνεται είναι η παράταση της αγωνίας και της ανησυχίας μας.  Γιατί αυτή η αδικία εις βάρος μας; Γιατί δεν μας επιτρέπετε να πάμε στα σπίτια μας και εξαναγκάζετε τις οικογένειές μας σε οικονομική εξαθλίωση;  Εδώ και 4 χρόνια προσπαθώ να επιτύχω απόσπαση για συνυπηρέτηση με στρατιωτικό όπως προβλέπει ο νόμος και ορίζει το σύνταγμα, για τη στήριξη της οικογένειας και τώρα που εγκρίθηκε μετάταξή μου, μου λέτε να περιμένω. Πόσο ακόμη; για να μεγαλώσει το παιδί μου με δύο γονείς και να μπορέσουμε να προγραμματίσουμε σαν οικογένεια το μέλλον μας. Είμαστε όμηροι στα νησιά με σοβαρότατες ελλείψεις νοσοκομείων, φαρμάκων, γιατρών, παιδιάτρου!!, και υψηλό κόστος διαβίωσης λόγω των υψηλών τιμών σε εισητήρια, ενοίκια κτλ. Πώς να ανταπεξέλθουμε οικονομικά και πόσο να αντέξει η ψυχικής μας ακεραιότητα όταν για μήνες παγώνουν οι μετατάξεις; Παρακαλώ να επανεξετάσετε την παράγραφο ιγ λαμβάνοντας υπόψιν την αγωνία τη δικιά μας και των οικογενειών μας και την ανάγκη να έχουμε μία ''κανονική'' ζωή κοντά στις οικογένειές μας και να μην είμαστε μονίμως με μία βαλίτσα στο χέρι εκτιθέμενοι συνέχως σε κίνδυνο λόγω τωνπολλών μετακινήσεων.  Μη μας θέτετε άλλα εμπόδια.  Εφαρμόστε την κοινωνική σας πολιτική και κάντε μας ικανοποιημένους και αξιοπρεπείς εργαζόμενους.