• Σχόλιο του χρήστη 'Α.Ν.Ε.' | 22 Ιανουαρίου 2011, 00:49

    Για την ισχύ μιας ατομικής διοικητικής πράξης απαιτείται η με οποιονδήποτε τρόπο κοινοποίηση ή γνωστοποίηση του περιεχομένου αυτής, εκτός αν ορίζεται από διάταξη νόμου η δημοσίευσή της. Από δε της γνωστοποίησης ξεκινούν και νόμιμες και δικαστικές προθεσμίες για την άσκηση ενδίκων βοηθημάτων και μέσων ή διοικητικών προσφυγών (ειδικών, ενδικοφανών, αιτήσεων θεραπείας ή ιεραρχικών προσφυγών), το δε γεγονός της γνωστοποίησης/κοινοποίησης πρέπει να αποδεικνύεται ενώπιον των Δικαστηρίων από την Διοίκηση. Ένα από τα είδη των ατομικών διοικητικών πράξεων είναι και οι λεγόμενες δυσμενείς αυτομικές διοικητικές πράξεις (π.χ. πρόστιμα). Η κοινοποίηση αυτών των πράξεων μπορεί να γίνει από υπαλλήλους των δημοσίων υπηρεσιών ή και των Αστυνομικών Αρχών (αναλογική εφαρμογή της διάταξης του ΚΔΔμίας), εκτός αν προβλέπεται από ειδική διάταξη νόμου δίαφορετικός τρόπος κοινοποίησης. Ορισμένες δε Υπηρεσίες προβαίνουν στην επίδοση αυτών δια συστημένης επί αποδείξει παραλαβής αλληλογραφίας. Σε πολλές περιπτώσεις οι πολίτες αρνούνται να παραλάβουν αυτές όταν αποστέλλονται μέσω αλληλογραφίας, με αποτέλεσμα να ακολουθείται η χρονοβόρος και δαπανηρή για τις δημόσιες υπηρεσίες διαδικασία επίδοσης δια δικαστικού επιμελητή (και της πληρωμής αυτού δια του ΚΑΕ 0871), με αποτέλεσμα να καθυστερεί η εφαρμογή του νόμου. Σε όσες δε περιπτώσεις υπάλληλοι της συγκεκριμένης Υπηρεσίας προβαίνουν στην επίδοση (με ή χωρίς θυροκόλληση) τέτοιων πράξεων ενδεχομένως να στοχοποιούνται από τους πολίτες και να δημιουργούνται αντιπαραθέσεις και διενέξεις, αφού ορισμένες φορές μπορεί να αναγνωρίζουν στο πρόσωπο του επιδόντος και εκείνον που "του έβαλε το πρόστιμο". Για τον λόγο αυτό προτείνω πως στην περίπτωση ατομικών δυσμενών διοικητικών πράξεων με τις οποίες επιβάλλεται χρηματικό πρόστιμο ως διοικητική κύρωση (επειδή ως διοικητική κύρωση μπορεί να είναι και το σφράγισμα καταστήματος ή διακοπή λειτουργίας μιας επιχείρησης, που αναγκαστικά απαιτούν φυσική παρουσία των Υπηρεσιών ή των Αστυνομικών Αρχών) η γνωστοποίηση /κοινοποίηση αυτών να πραγματοποιείται σε κάθε περίπτωση με την χρήση ΤΠΕ ανεξαρτήτως συγκατάθεσης του ενδιαφερομένου. Τούτο, διότι όπως ανεφέρθη ανωτέρω, είναι προς το συμφέρον του πολίτη να μην λαμβάνει γνώση αυτών των πράξεων προκειμένου να κωλυσιεργήσει και να καθυστερήσει την ισχύ της διοικητικής πράξης και συνεπώς δεν τίθεται ζήτημα συγκατάθεσης, αίτησης ή υπόδειξης ως προτιμώμενου ηλεκτρονικού μέσου. Θεωρώ πως με αυτόν τον τρόπο επιτυγχάνεται: 1) η αδιαμφισβήτητη γνώση / κοινοποίηση αυτών των διοικητικών πράξεων, αφού θα γίνεται με τρόπο καθόλα πιστοποιημένο και διαπιστευμένο, ο οποίος δεν μπορεί να αμφισβητηθεί ενώπιον κανενός Δικαστηρίου. 2) Η αδιαμφισβήτητη γνώση / κοινοποίηση είναι ταχύτατη, αφού μπορεί να γνωστοποιηθεί αμέσως με την έκδοση αυτής, χωρίς να παρεμβάλλονται άλλοι υπάλληλοι και γραφειοκρατικές διαδικασίες διεκπεραίωσης αυτών (πρωτόκολλο, αποστολή δια συστημένης αλληλογραφίας ή επίδοση δια υπαλλήλων) 3) Δημιουργείται μία αναγκαία και επιβεβλημένη φυσική απόσταση μεταξύ ελέγχοντος και ελεγχομένου 4) Εξοικονομούνται οικονομικοί πόροι και εργατοώρες υπαλλήλων, κλητήρων κλπ. Τέλο, για προβληματισμό θέτω και το εξής: Αν μπορούν οι αρμόδιες για την έκδοση δυσμενών αυτομικών διοικητικών πράξεων αρχές να επικοινωνούν μεταξύ τους προκειμένου να λαμβάνουν τα στοιχεία φυσικού ή ΝΠΙΔ, προκειμένου να προβούν στην κοινοποίηση αυτών (των πράξεων). Π.χ. αν ένα φυσικό πρόσωπο είναι πιστοποιημένο π.χ. στον διαδικτυακό χώρο του Υπουργείου Οικονομικών (Εφορία) και δεν είναι π.χ. στην Πολεοδομία, να μπορούν τα όργανα της Πολεοδομίας για επιβολή προστίμου να λαμβάνουν γνώση των στοιχείων από την εφορία (π.χ. e-mail) και να προχωρούν στην κοινοποίηση με τον τρόπο που θα ορίζει το παρόν σχέδιο Νόμου.