• Σχόλιο του χρήστη 'ΣΧΟΙΝΑΣ Γ.' | 11 Νοεμβρίου 2009, 23:12

    Καταρχήν συγχαρητήρια για την πρωτοβουλία σας για δημόσιο διάλογο, διαβούλευση. Όσο αφορά την προσαύξηση του 50% όλοι ξεχνούν ή αγνοούν ότι καθιερώθηκε από τον Κύριο Παυλόπουλο ως μέτρο αντιστάθμισης (στάχτη στα μάτια) στο άκρως άδικο και αντισυνταγματικό Π.Δ του (ακόμη δεν έχετε πάρει θέση;) για την αποκατάσταση των συμβασιούχων (οι γνωστοί 250.000 και βάλε συμβασιούχοι που θα αποκαθιστούσε ο Κύριος Καραμανλής όταν έβγαινε στην εξουσία και όλοι οι «πιστοί – αφελείς» προσήλθαν με αποτέλεσμα να κερδίσει τις εκλογές). Μοριοδότησε έτσι όλους εκείνους που δεν «έπιασε» το Π.Δ, πολλούς για 1 ημέρα, με 50% προσαύξηση (όσοι είχαν προϋπηρεσία μέχρι το 2002), είπα προηγουμένως στάχτη στα μάτια γιατί οι θέσεις που προκηρύχτηκαν μετά την εφαρμογή του Π.Δ ήταν σχεδόν ανύπαρκτες και απλά με την προσαύξηση δημιούργησε πάλι ελπίδες (φρούδες) στους απεγνωσμένους συναδέλφους (Κλάδος Π.Ε Γεωπόνων). Στη συνέχεια ο Κύριος Παυλόπουλος υπέκυψε σε πιέσεις, βόλευε ρουσφετολογικά την Ν.Δ; δεν ξέρω, την άλλαξε την προσαύξηση και είπε ότι θα ισχύει για όλους μέχρι και την ημερομηνία έκδοσης της εκάστοτε προκήρυξης (πέτυχε έτσι συρροή κόσμου σε πολιτικά γραφεία προκειμένου να κάνουν συμβάσεις για την προσαύξηση με το γνωστό αντάλλαγμα). Έτσι ο «βετεράνος» συμβασιούχος, θύμα του Π.Δ Παυλόπουλου έχασε το υποτυπώδες «πλεονέκτημα» της προσαύξησης έναντι των νεότερων συμβασιούχων «θυμάτων». Έχασε όμως και το δικαίωμα σύμβασης (αφού συμπλήρωσε τους 24 μήνες) και το επίδομα του ΟΑΕΔ και την Ασφάλιση και κυρίως το όνειρο, αφού μετά τα 35 του/της οι ευκαιρίες για δουλειά είναι ανύπαρκτες (τουλάχιστον στον Κλάδο των Γεωπόνων). Οι εταιρείες δεν σε παίρνουν γιατί είσαι μεγάλος/λη σε ηλικία, οι νεώτεροι συμβασιούχοι Γεωπόνοι συνάδελφοι (μία δεκαετία νεότεροι) φρόντισαν, αφού είδαν την κατάντια των μεγαλύτερων, να κάνουν μεταπτυχιακά (βαριά βιομηχανία!!!, πριν 10-15 χρόνια δεν υπήρχε), γλώσσες κ.α με αποτέλεσμα να πλεονεκτούν έναντι των «βετεράνων», οπότε «καλή ψυχή». Κατά την γνώμη μου θα έπρεπε να δίνεται μοριοδότηση (έστω για το 50% των θέσεων) με βάση και τον χρόνο κτήσης πτυχίου. Πείτε μου σήμερα που μπορεί να εργαστεί γυναίκα συνάδελφος κοντά στα 40 με δύο παιδιά, που έχει προϋπηρεσία πάνω από 10 χρόνια με συμβάσεις στον ΕΛ.Γ.Α , Δ/νσεις Γεωργίας, ΟΠΕΚΕΠΕ, Υπουργεία κ.ο.κ, που έχει συμπληρώσει 24 μήνες συμβάσεων και δεν δικαιούται άλλη; Τι θα κάνει αυτή η συνάδελφος; Να κάνει μεταπτυχιακό; (που να βρει τα χρήματα να το πληρώσει;), Να πάει σε εταιρεία; (βρείτε μία που θα την πάρει), Να ανοίξει μαγαζί; (με τι χρήματα, την στιγμή που τα περισσότερα κλείνουν), Να μάθει γλώσσες; (με τι χρήματα; Πρωτοτυπία της Ελλάδας η μοριοδότηση των ξένων γλωσσών (κύριο προσόν), 70 μόρια το Proficiency – σχεδόν μισό μεταπτυχιακό-χωρίς καμία ουσία στις περισσότερες θέσεις, η πλειονότητα των συναδέλφων >90% συναλλάσσεται με Έλληνες αγρότες). Συμπέρασμα αυτή η γυναίκα αισθάνεται ότι δεν έχει καμία ελπίδα, η όποια σημαντική ή όχι εμπειρία είχε πάει περίπατο και η ίδια στο αδιέξοδο. Το αδιέξοδο γίνεται κοινωνικός αποκλεισμός => μίσος για την κοινωνία και τους θεσμούς => κληρονομιά στα παιδιά της που θα το βιώνουν μαζί της => μελλοντικοί κουκουλοφόροι, αλήτες, κ.ο.κ (δημοσιογραφικοί ορισμοί για τους κοινωνικά αποκλεισμένους) στα τηλεοπτικά παράθυρα των καναλιών όπου ειδήμονες δημοσιογράφοι (αυθεντίες) αναλύουν το αποτέλεσμα και όχι τις αιτίες. Θα πρέπει να βρείτε έναν τρόπο επιπλέον μοριοδότησης χωρίς να αποκλείετε τον χρόνο κτήσης πτυχίου (προϋπηρεσία δημόσιο και ιδιωτικό τομέα) αλλά και κοινωνικά κριτήρια (οικογενειακή κατάσταση, εισοδήματα κ.ο.κ). Συγνώμη που πλάτειασα ευχαριστώ για την φιλοξενία. Υ.Γ: προς αποφυγή παρεξηγήσεων δεν τοποθετήθηκα με βάση προσωπικά κριτήρια και συμφέρον (έχω 2 μεταπτυχιακά, ξένη γλώσσα, δουλειά στον ιδιωτικό τομέα, διορισμό μέσω ΑΣΕΠ που δεν δέχθηκα για προσωπικούς λόγους), τοποθετούμαι με βάση όσα βίωσα ως πρώην συμβασιούχος και βλέποντας σήμερα την αξιοθρήνητη κατάσταση στην οποία βρίσκονται ικανότατοι και πολύ έμπειροι συνάδελφοι οι οποίοι προσέφεραν πάρα πολλά στον Έλληνα αγρότη και δεν μπορούν σήμερα να επιβιώσουν και να ζήσουν με αξιοπρέπεια.