Αρχική Εκδημοκρατισμός της διοίκησηςΆρθρο 02:Συμμετοχή της κοινωνίας στην διαδικασία στελέχωσης ΑΣΕΠ και Συνήγορου του ΠολίτηΣχόλιο του χρήστη Γ. Γ. | 19 Μαρτίου 2015, 11:26
  • Σχόλιο του χρήστη 'Γ. Γ.' | 19 Μαρτίου 2015, 11:26

    Ενδιαφέρουσα η επιχειρούμενη παρέμβαση αλλά ελλιπής. Πρώτα από όλα, γιατί μόνο σε αυτές τις δύο Ανεξάρτητες Αρχές; Θα έπρεπε σχετική πρόβλεψη να υπάρχει τουλάχιστον για όλες τις συνταγματικά προβλεπόμενες Ανεξάρτητες Αρχές, ιδιαίτερα αυτές που σχετίζονται με την προστασία δικαιωμάτων (π.χ. ΑΠΔΠΧ, ΑΔΑΕ και ΕΣΡ). Ειδικότερα για το ΕΣΡ θα έπρεπε να υπάρχει ιδιαίτερη μεταχείριση γιατί αποτελεί διττή περίπτωση, Αρχής που προστατεύει δικαίωμα αλλά που επίσης ρυθμίζει αγορά. Περαιτέρω, θα έπρεπε να προβλέπεται πιο σαφής διαδικασία, με σκοπό τη διασφάλιση της συζήτησης επί των προτάσεων των φορέων στην Διάσκεψη των Προέδρων της Βουλής. Ο σκοπός δεν είναι απλά να προτείνονται πρόσωπα αλλά και να συζητούνται επί της ουσίας οι προτάσεις. Όσο για το ποιός θα προτείνει πρόσωπα, είναι απολύτως ακατανόητη η πρόβλεψη η ολομέλεια του ΑΣΕΠ να προτείνει για το ποιοί θα διοριστούν στην Ολομέλεια του ΑΣΕΠ. Είναι εντελώς αντίθετη με τη φιλοσοφία του άρθρου που θέλει τη διαδικασία να ανοίγει στην κοινωνία. Οδηγεί σε κλειστού τύπου διαδικασίες και αυτοαναφορικούς θεσμούς. Επίσης δεν έχει λογική και η πρόβλεψη να προτείνουν πρόσωπα και οι δικηγορικοί σύλλογοι, παρά μόνο αν επιχειρείται η διασφάλιση της παρουσίας της συγκεκριμένης επαγγελματικής ομάδας σε αυτά τα όργανα, πράγμα που δεν θεωρώ απαραίτητο, για να μην πω ότι αποτελεί ειδική μεταχείριση. Αν θέλει όντως οι κυβέρνηση να ανοίξει την διαδικασία στην κοινωνία, θα έπρεπε να προβλέπει και την πρόταση προσώπων και από άλλους φορείς (κυρίως όσους διάπονται απο δημοκρατικό έλεγχο) και από την υγιή κοινωνία των πολιτών (π.χ. κατόπιν συγκέντρωσης κάποιου αριθμού υπογραφών), καθώς επίσης και ανοικτή διαφανή διαδικασία στη Διάσκεψη των Προέδρων. Όταν δε φτάσει η ώρα για αναθεώρηση του Συντάγματος, θα έπρεπε να αναθεωρήσει το άρθρο 101Α (και αντίστοιχα τον Κανονισμό της Βουλής) έτσι ώστε να προβλέπει επιλογή προσώπων από ένα πραγματικά δημοκρατικό όργανο, το οποίο αντικατοπτρίζει τη βούληση του Λαού, όπως π.χ. η Ολομέλεια της Βουλής με φανερή ονομαστική ψηφοφορία και αυξημένη πλειοψηφία (κατόπιν δημόσιας συζήτησης). Η Διάσκεψη των Προέδρων αποτελεί ένα αριστοκρατίζων όργανο μέσα στην αγκαλιά του δημοκρατικού Κοινοβουλίου. Μέχρι να γίνουν αυτές οι αλλαγές, το κάθε κόμμα να προτείνει στη Διάσκεψη των Προέδρων συγκεκριμένα πρόσωπα με δημόσια δήλωση και αιτιολόγηση και να γίνεται δημόσια συζήτηση επί των προτάσεων. Όπως όλοι ξέρουν, μέχρι τώρα τουλάχιστον, οι διορισμοί προσώπων στις θέσεις αυτές δεν αποτελούσαν υπερκομματικές επιλογές αλλά διακομματικό μοίρασμα θέσεων. Αυτό δεν είναι απαραίτητα αρνητικό, αλλά θα πρέπει να είναι διαφανές και η επιλογή προσώπων να μην γίνεται μόνο με στενά κομματικά κριτήρια (να βολέψουμε π.χ. ένα κομματικό στέλεχος που δεν κατάφερε αν εκλεγεί βουλευτής) αλλά και με κριτήρια γνώσης, ακεραιότητας και ευρύτερης αποδοχής. Είναι εθελοτυφλία να αναζητούνται «υπερκομματικές» προσωπικότητες για τη στελέχωση των Αρχών, καθότι κανείς δεν είναι α-πολίτικος και ούτε οι αποφάσεις των Αρχών μπορούν ή και πρέπει να είναι α-πολίτικες. Απλά θα πρέπει επιτέλους τα κόμματα να λειτουργήσουν υπεύθυνα και δημοκρατικά. Αυτό θα μπορούσε να επιτευχθεί με τη δημοσιότητα της διαδικασίας και την υποχρέωση αιτιολόγησης των επιλογών.