• Σχόλιο του χρήστη 'Εσωτερικός Ελεγκτής της πρώην ATEbank' | 23 Μαρτίου 2015, 09:30

    Καλημέρα σας! Θυμάμαι το 2001 που είχα παρατήσει το μόλις 2 ετών αγοράκι μου για 4 ολόκληρους μήνες, προκειμένου να διαβάσω (ωράριο διαβάσματος από τις 8:00 π.μ.έως τις 11:00 μ.μ, χωρίς προσωπική και οικογενειακή ζωή) για τις γραπτές εξετάσεις του 2002 και την εισαγωγή μου στην ΑΤΕ, ως δημόσιος υπάλληλος. Πέρασα από ψυχολόγο, έδωσα όρκο στο ευαγγέλιο μπροστά στους συναδέλφους και έγινα δόκιμη για να καταφέρω μετά από 2 έτη να μονιμοποιηθώ στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, στο δικό μας σπίτι που τόσο αγαπήσαμε και δώσαμε τη ψυχή μας. Παρά τη συνεχή μόρφωση μου, την άψογη επαγγελματική μου απόδοση, την έντονη δυναμικότητα μου έπρεπε να περιμένω όπως στο στρατό, και στο δημόσιο να πάρω μια προαγωγή. Γιατί όλα τα παραπάνω;;; Για να με προδώσει η ίδια μου η χώρα;;Στα πλαίσια της κρίσης δέχτηκα μείωση που αγγίζει το 50%, παρόλ' αυτά συνέχισα να αγωνίζομαι μέσα στον εργασιακό μου χώρο να υπάρξω σαν άνθρωπος, σαν Ελληνίδα, σαν μητέρα 2 παιδιών, σαν εκπρόσωπος εργαζόμενος της Ελλάδος που δεν σκύβει το κεφάλι που αγωνίζεται σε κάθε δυσκολία. Σήμερα όμως είμαι άνεργη με 2 παιδιά και με τη κρίση να έχει τσακίσει την αξιοπρέπεια και ύπαρξη μου. Αγωνιστήκαμε όλοι οι υπάλληλοι της Αγροτικής να γίνουμε μέλη της με αξιοκρατική διαδικασία, αγωνιστήκαμε να την κάνουμε μια Τράπεζα με κύρος και στη συνέχεια χωρίς ορθή λογική δεν αφήσανε ούτε ίχνος της. ΤΗ ΑΔΙΚΙΑ.... Παρακαλώ πολύ κάντε τα αυτονόητα. Έχουμε κουραστεί να αγωνιζόμαστε για τα λογικά. Ευχαριστώ!!!!!!!!