• Σχόλιο του χρήστη 'Ι. Βαβουράκης' | 23 Μαΐου 2015, 18:06

    Η ετυμολογία των λέξεων "ιθαγένεια", "ιθαγενής" (= ιθύς[ευθύς] + γένος = ο απευθείας προερχόμενος από το γένος), υποδηλώνει σχέση αίματος η οποία δεν είναι δυνατόν να μεταβιβαστεί/αποδοθεί με νόμο. Αντίθετα είναι δυνατή η απόδοση "υπηκοότητας". Στο εξωτερικό υπάρχουν οι όροι nationality (= εθνικότητα/ιθαγένεια) και citizenship (= υπηκοότητα). Καθώς το νομοσχέδιο βασίζεται στην "απόδοση ιθαγένειας" το ερώτημα που εγείρεται είναι κατά πόσο αυτό είναι συνεπεία: α) άγνοιας της Ελληνικής ή β) εμπεριέχει σκοπιμότητα. Στην πρώτη περίπτωση δεν αντιλαμβάνομαι το κύρος που μπορεί να έχει ο Νομοθέτης και αντίστοιχα το νομοθέτημά του, όταν ο Νομοθέτης δεν κατέχει την γλώσσα στην οποία νομοθετεί, βιάζει δε βάναυσα την ετυμολογία της κυρίαρχης "λέξης" του νομοθετήματός του. Στη δεύτερη περίπτωση, είναι τουλάχιστον περίεργο το γεγονός ότι ο Νομοθέτης δεν χρησιμοποιεί το δόκιμο και υπάρχοντα όρο "υπηκοότητα", ο οποίος εξασφαλίζει πλήρως νομικά και συνταγματικά τον κάτοχό του, αλλά προσπαθεί να αποδώσει σχέση (αίματος/γένους) η οποία προφανώς είναι μη μεταβιβάσιμη. Και προφανώς δεν μπορεί σε μια ελεύθερη χώρα όπως η Ελλάδα να είναι Συνταγματικά αποδεκτό, καθώς είναι ενάντια στον ορισμό του Έθνους, στο οποίο γίνεται ευθεία αναφορά στο Άρθρο 1.3. του Συντάγματος: "Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα". Με τιμή, Ι. Βαβουράκης Ηλεκ/γος Μηχ/κός Ε.Μ.Π.