• Σχόλιο του χρήστη 'Ιωάννης Μανομενίδης' | 25 Μαΐου 2015, 03:02

    Προτείνω την προσθήκη παραγράφου 3, στο άρθρο 1 του Κώδικα Ελληνικής Ιθαγένειας: Αρθρο 1: Αυτοδίκαια με τη γέννηση. 3. Θεσπίζεται αμάχητο τεκμήριο για την απόκτηση της Ελληνικής Ιθαγένειας η εξέταση DNA με Έλληνες πολίτες ή Ομογενείς που απέκτησαν την Ελληνική Ιθαγένεια. Προτείνω επίσης την προσθήκη παραγράφου 2Α στο άρθρο 15 του Κώδικα Ελληνικής Ιθαγένειας: 2Α. Ο όρος μη συνδρομής των αρνητικών προϋποθέσεων της περ. β' της παραγράφου 1 του άρθρου 5 του παρόντος νόμου, δεν ισχύει για ομογενείς που ήρθαν στην Ελλάδα πριν το 2000 και πραγματοποίησαν τα συγκεκριμένα εγκλήματα στην Ελλάδα, έχουν εκτίσει την ποινή τους, έχουν αποφοιτήσει επιτυχώς από πρόγραμμα του ΚΕΘΕΑ (έχουν απεξαρτηθεί), δεν έχουν επαναλάβει καμία εγκληματική συμπεριφορά πέραν αυτής που καταδικάστηκαν κι έκτισαν την ποινή τους για χρονικό διάστημα 15 ετών, και από την γενικότερη συμπεριφορά τους (οικογενειακή - κοινωνική) αποδεικνύεται πλήρως ότι έχουν σωφρονιστεί και δεν αποτελούν κανένα κίνδυνο. ΣΚΟΠΟΣ Αυτό αποτελεί αξιοποίηση της επιστημονικής πραγματικότητας σε κάποιες δύσκολες περιπτώσεις και θα πρέπει να είναι διαθέσιμο σε όποιον παραιτούμενος των προσωπικών του δεδομένων επιθυμεί να το κάνει χρήση. Επίσης οι περιορισμοί για τον αποκλεισμό από την απόκτηση της Ελληνικής Ιθαγένειας λόγω εγκληματικής συμπεριφοράς είναι ρατσιστικοί, πολλώ δε μάλλον εάν αυτή η εγκληματική συμπεριφορά συνέβη στη χώρα μας, ώστε η Ελληνική Πολιτεία και κοινωνία ευθυνόμαστε για την απουσία πολιτικής κοινωνικής ένταξης των ομογενών που υποδεχθήκαμε (εκπαίδευση, απασχόληση κλπ). Πολλώ δε μάλλον εάν ο πρώην εγκληματίας, μεγαλώνοντας ωριμάζει και σωφρονίζεται, ιδίως εάν ήταν εξαρτημένος χρήστης αξιοποιεί τις υποδομές του ΚΕΘΕΑ και θεραπεύεται και είναι πλέον ένα χρήσιμο μέλος της κοινωνίας. Παραπέρα, εφόσον πρόκειται για ένα άτομο που έχει ενταχθεί πλέον επιτυχώς στην Ελληνική κοινωνία (έχει φυσιολογικές σχέσεις με συγγενείς, φίλους, συλλογικότητες), ο αποκλεισμός του προκαλεί στεναχώρια σε Έλληνες πολίτες συγγενείς του αλλά και φίλους του, που δικαιούνται και αυτοί να τον έχουν κοντά τους χωρίς να κινδυνεύουν να τον χάσουν (με απέλαση ή περιοριστικά μέτρα). ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗ Προσωπικά, είμαι εθελοντής στο ΚΕΘΕΑ και γνωρίζω περίπτωση ομογενή του Γιώργου Μπαρχουνταρισβίλι, από την Πρώην Σοβιετική Ένωση, που ενώ ήρθε με τους συγγενείς του (1993) μητέρα, ετεροθαλής αδελφή και θείος, η μητέρα του πέθανε σχεδόν μόλις φτάσανε στην Ελλάδα (1997) ώστε δεν ολοκλήρωσε τη διαδικασία απόκτησης της Ιθαγένειας της. Αντίθετα η ετεροθαλής αδελφή του, ο θείος (δίδυμος αδελφός της μητέρας) με την οικογένεια του, απέκτησαν κανονικά την Ελληνική ιθαγένεια. Ο ίδιος για λόγους που μπορούμε εύκολα να φανταστούμε (οικονομικές δυσκολίες, ορφάνια, κοινωνικός αποκλεισμός, ανεργία), έμπλεξε με τα ναρκωτικά και την εγκληματικότητα, καταδικάστηκε, εξέτισε την ποινή του κι αποφυλακίστηκε, αλλά λόγω της εξάρτησης του, αλλά και κοινωνικών διακρίσεων που είναι εύκολα κατανοητές, δεν είχε μυαλό να ασκήσει τα δικαιώματα του για απόκτηση Ελληνικής Ιθαγένειας. Από την έρευνα που έκανα προσωπικά ως εθελοντής του ΚΕΘΕΑ για την υποστήριξη του, τεκμηρίωσα απολύτως ότι είχε καταθέσει αίτηση το 2004 για απόκτηση ιθαγένειας από το θείο του, αλλά ο φάκελος του καταχωνιάστηκε και τον βρήκαμε στο αρχείο του Δήμου Γιαννιτσών, χωρίς να μπορεί η υπάλληλος να εξηγήσει γιατί δεν προχώρησε (βρέθηκαν όλα τα δικαιολογητικά νομίμως επικυρωμένα, ενώ ο ίδιος διαθέτει τα πρωτότυπα). Μάλιστα από το 2009 συνελήφθη και κρατήθηκε δύο φορές για 3 και 6 μήνες αντίστοιχα, λόγω που αμφισβητήθηκε ότι είχε καταθέσει αίτηση πολιτογράφησης και παράλληλα δεν του επιστράφηκε (χάθηκε στο αρχείο της ΕΛΑΣ) το διαβατήριο του, ώστε δεν έχει κανένα στοιχείο ταυτότητας. Έκτοτε παιδεύεται στην Ελληνική Γραφειοκρατία, καθώς αμφισβητήθηκε η εγκυρότητα της διαδικασίας πιστοποίησης της Ιθαγένειας από ομογενείς και ανεστάλη η συγκεκριμένη διαδικασία πολιτογράφησης, ώστε παρότι βρέθηκε ο φάκελος που εμπρόθεσμα κατατέθηκε (Δεκ. 2004), η διαδικασία εκείνη δεν μπορεί να εκκινήσει. Όμως ο Θείος του με την οικογένεια του απέκτησαν κανονικά την Ελληνική Ιθαγένεια και μάλιστα από το 2001. Σήμερα, ο Γιώργος Μπαρχουνταρισβίλι, έχει πλέον καθαρίσει από τα ναρκωτικά, έχει αποφοιτήσει επιτυχώς από το ΚΕΘΕΑ και παρότι δεν έχει ταυτότητα (πρακτικά είναι ένα ζωντανό φάντασμα καθώς δεν μπορεί ούτε να εργαστεί, ούτε τραπεζικό λογαριασμό να ανοίξει, ΑΜΚΑ κλπ), είναι ένα πρότυπο κι ενεργό μέλος της Ελληνικής Κοινωνίας (συμμετέχει ως εθελοντής στο Κοινωνικό Ιατρείο, είναι πρόεδρος στο Κοινωνικό Στέκι Μεταναστών, παρακολουθεί μαθήματα στο Σχολείο Μεταναστών "Οδυσσέας" στη Θεσσαλονίκη ώστε να τελειοποιήσει την ορθογραφία του (ποτέ δεν σπούδασε σε άλλο σχολείο πέρα από το ΚΕΘΕΑ) και προσωπικά είμαι πραγματικά υπερήφανος ως εθελοντής του ΚΕΘΕΑ, τον θέλω ως φίλο μου και συνεργαζόμαστε σε κοινωνική δραστηριότητα (π.χ. ενδιαφερόμαστε να συστήσουμε ένα Κοινωνικό Συνεταιρισμό για την απασχόληση ανέργων σε παραγωγή βιολογικών προϊόντων, όμως δεν μπορεί να υπογράψει σε τίποτα). Παρά το άσχημο παρελθόν που τον βαρύνει, έχει κερδίσει την εκτίμηση όλων (π.χ. της οικογένειας του, της οικογένειας μου και των πολλών φίλων που έχει) και είναι μία περίπτωση επιτυχίας του Σωφρονιστικού συστήματος αλλά και του θεραπευτικού προγράμματος του ΚΕΘΕΑ. Παρότι προσωπικά δεν ανησυχώ ότι η διαρκής αδικία στο πρόσωπο του θα μπορούσε να τον εκτρέψει και πάλι στα ναρκωτικά και στην εγκληματικότητα, διότι είναι πολύ σταθερός ως προσωπικότητα, παρόλα αυτά το θεωρώ ότι είναι απάνθρωπο να τον έχουμε εκτός της αγοράς εργασίας, να μην μπορεί να εργαστεί για να ζήσει, να μην μπορεί να πληρώνει ασφαλιστικές εισφορές, και να εξαρτάται από τον υπερήλικο θείο του και τις εξαδέλφες του και νόμιμο, να φορτωνουμε τις κρατικές υπηρεσίες με ένα πρόβλημα που μπορεί να εκλείψει, και τέλος να προκαλούμε ανησυχία σε τόσους Έλληνες πολίτες που τον αγαπάμε και τον εκτιμάμε, που επενδύσαμε σε αυτόν για να γίνει χρήσιμος, ότι κάτι θα του συμβεί, ενώ θα μπορούσε πραγματικά να προσφέρει νόμιμα εργαζόμενος και ενεργά συμμετέχοντας. Η δυνατότητα χρήσης της σύγχρονης τεχνολογίας για την διαπίστωση της συγγένειας του με τον θείο του, όσο ακόμη είναι εν ζωή, εξασφαλίζει την βεβαιότητα της Ελληνικής καταγωγής του και απλοποιεί κάθε άλλη περιττή διαδικασία και γραφειοκρατία.