• Σχόλιο του χρήστη '(ΠΑΣΥΝΟ - ΕΣΥ) Πανελλήνια Συνδικαλιστική Νοσηλευτική Ομοσπονδία του ΕΣΥ' | 10 Ιουλίου 2015, 13:31

    Αναμφίβολα ο πρωτοποριακός θεσμός της συνέλευσης διευρύνει το πεδίο συμμετοχής των υπαλλήλων, πλην όμως ανακύπτουν τα εξής ζητήματα. Ειδικότερα, στο πλαίσιο της εικοσιτετράωρης λειτουργίας ενός δημόσιου νοσοκομείου, που στηρίζεται στο κυκλικό ωράριο, είναι πρακτικώς ανέφικτο να παρευρίσκονται σε μια γενική συνέλευση όλοι οι υπάλληλοι του νοσηλευτικού προσωπικού. Συναφώς προβάλλεται, ότι ενόψει της φύσεως των παρεχομένων υπηρεσιών, οι οποίες τις περισσότερες φορές δεν επιδέχονται χρονικής αναβολής ή εν γένει μετάθεσης και λαμβανομένων υπόψη των τεράστιων ελλείψεων σε νοσηλευτικό προσωπικό, που έχουν ως αποτέλεσμα οι υπάρχοντες νοσηλευτές να εργάζονται κάτω από πυρετώδεις ρυθμούς, ομολογουμένως δεν αντιλαμβανόμεθα πώς καθίσταται πρακτικώς εφικτή η συμμετοχή όλων των νοσηλευτών σε μια γενική συνέλευση είτε της οικείας διεύθυνσης, είτε του οικείου τμήματος. Οι ως άνω παρατηρήσεις αποκτούν ιδιαίτερη βαρύτητα αν αναλογιστούμε, ότι ουδείς λόγος γίνεται περί της απαρτίας των ως άνω συνελεύσεων. Άραγε ποιο είναι εκείνο το ποσοστό συμμετοχής στη συνέλευση, βάσει του οποίου κρίνεται και η απαρτία; Είναι, επίσης, δυνατόν, η συμμετοχή μιας μικρής μειοψηφίας υπαλλήλων να καθιστά έγκυρη τη συνέλευση και δεσμευτικές τις αποφάσεις της ; Ενόψει των παραπάνω προβληματισμών, θεωρούμε ότι ειδικώς για το νοσηλευτικό προσωπικό ο θεσμός των συνελεύσεων χρήζει επανεξέτασης, προκειμένου να αντιμετωπιστούν κυρίως πρακτικά προβλήματα.