• Σχόλιο του χρήστη 'Γιάννης Γ.' | 6 Ιουλίου 2016, 17:33

    Οι προυποθέσεις που τίθενται ουσιαστικά καταργούν τη λογική του Νόμου. Επι της ουσίας αποκλείουν τη δυνατοτητα μετακίνησης για το 90% των υπαλλήλων. Είναι απαράδεκτο να διαφημίζεται η κινητικότητα ενώ επί της ουσίας απαγορεύεται. Σε ένα δημόσιο που είναι παντού και πάντα υποστελεχομένο, είναι αδύνατο να βρεθούν υπηρεσίες που και θα έχουν οργανογράμματα με καθορισμένα περιγράμματα θέσεων και θα παραδέχονται ότι έχουν καλύψει πάνω από το 65% των θέσεών τους. Οι ιθύνοντες του Υπουργείου δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα; Η πραγματικότητα είναι ότι σχεδόν ΚΑΝΕΝΑΣ φορέας ΔΕΝ προκειται να αφήσει υπαλλήλους του να φύγουν. Ο υπηρεσιακός πατριωτισμός δεν το επιτρέπει! Για αυτό αποτύγχαναν και μέχρι τώρα όλες οι προσπάθειες μετατάξεων, καθότι απαιτούσαν την συμφωνία του φορέα για τη μετάταξη του υπαλλήλου. Έτσι και αλλιώς, αν ο φορέας επέτρεπε σε υπάλληλό του να φύγει, αυτομάτως το κράτος τον θεωρούσε υπερστελεχωμένο, με όλα τα άσχημα επακόλουθα που αυτό έχει για το φορέα. Τώρα, με την πρόβλεψη για το 65%, αυτό θεσμοθετείται, οπότε και οι φορείς θα είναι ήσυχοι ότι κανείς δεν θα τους φύγει. Το Υπουργείο που θέσπισε αυτό το όριο, μπορεί να μας πεί πόσοι φορείς έχουν κατηγορίες με παραπάνω από 65% κάλυψη; Επίσης , δεν ξέρει το Υπουργείο ότι υπάρχουν υπερβολικά πολλές περιπτώσεις όπου ο αιτών υπάλληλος είναι ο μοναδικός που υπηρετεί στον οικείο κλάδο; Αυτές οι δύο κατηγορίες δηλαδή υπαλλήλων θα μείνουν καθηλωμένοι επειδή κανείς από το φορέα τους δεν ενδιαφέρθηκε να βελτιώσει τους οργανισμούς και να προσλάβει υπαλλήλους. Αυτό που θα έπρεπε να γίνει θα ήταν ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΕΝΟΣ ΕΙΔΟΥΣ ΕΜΠΟΔΙΟ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ του υπαλλήλου. Αν ο φορέας προέλευσης έχει πρόβλημα υποστελέχωσης, να ενδιαφερθεί και να κινήσει τις διαδικασίες για μετάταξη σε αυτόν άλλων υπαλλήλων.